Wewnętrzny świat Tanaki

Przebity bark nie jest raną, którą chciałbyś otrzymać. Nie dość, że bolało to i jeszcze ramię traciło sporo ze swojej motoryki. Haczyk polegał w tym, że Tanaka nawet do takich obrażeń zdążył się przyzwyczaić. Dokuczliwe to - owszem. Ale żeby miało powstrzymać to czerwonookiego od dalszej walki? Nigdy.
Zaczął szeptać inkantację kidou, które miało wyrównać szanse w tej walce. Taro tymczasem spokojnym krokiem zaczął zmierzać ku Yuzuru. Nie spieszyło mu się, wyglądało to trochę jakby szedł, aby dobić nieszkodliwego już wroga.
Prawdziwy Taro nie dopuściłby się takiej beztroski. Jednak ten tutaj był tylko pozorantem, któremu z dziecinną łatwością przychodziło lekceważenie przeciwnika.
Tanaka zaczął kreślić w powietrzu klucz wiolinowy. Jego palec pozostawiał za sobą świetlistą smugę, która po chwili ułożyła się w znak.
Taro nie zatrzymał się, wciąż zmierzał ku Yuzu powoli. Gdy Tanaka popchnął kidou w kierunku strażnika, na twarzy tego nie zadrgał choćby jeden mięsień. Wykonał ruch dopiero, gdy zaklęcie było już w połowie drogi do niego.
- Czerwone światło padające na nas w chwilach próby, obroń mnie i pozwól przetrwać - Akai tate.
Szkarłat rozbłysnął między Taro, a kluczem wiolinowym. Zaklęcie Tanaki rozprysło się przy uderzeniu w tarczę. Kidou strażnika zamigotało i zniknęło.
- Jesteś naiwny... Nie pamiętasz kto nauczył cię tego zaklęcia!
Postać Tara rozwiała się, ale Tanaka widział jego zamazany kształt zbliżający się szybko w jego kierunku.
Yuzu ugiął kolana. Uskakiwał już w bok, kiedy Taro zmaterializował się obok i ciął mieczem, którego koniec zahaczył o bok chłopaka. Krew trysnęła zza przeciętej skóry zraszając trawę czerwonymi kroplami [-28hp].
Tanaka skrzywił się mimowolnie. Czarne płomienie na Kamagani zatańczyły, kiedy Yuzuru podjął próbę odwetu. Wystarczyła sama myśl, aby część ogni odłączyła się od ostrza i popędziła w kierunku Taro. Ten był za blisko, aby zrobić unik. Zdołał jedynie zasłonić twarz ramieniem, w które uderzyło większość płomieni.
- Przynajmniej go trafiliśmy... - czarny ognik westchnął w głowie Tanaki.

[stan energii miecza 5/10]

567

Ku zdziwieniu chłopaka wszystko wskazywało na to, że jego plan się powiedzie. Imitacja Taro nie spieszyła się zbytnio z przerwaniem inkantacji czy też próbą ataku. Co nie zmienia jednak faktu, że obronił się przed zaklęciem destrukcyjnym bez większych problemów. Taka kolej rzeczy nie prognozowała zbyt dobrze. Nie udało mu się go osłabić na tyle by miał przewagę na wypadek gdyby czerwony tryb Ikoraizy został aktywowany.
Na pewno nie Ty.
Odparł spokojnym, smutnym tonem. Nie miał czasu więcej aby cokolwiek powiedzieć gdyż przeciwnik ruszył do kontrataku. Widział jak w ogromnej szybkości Taro zbliżał się do niego. Nim spostrzegł się, że strażnik znajduje się już obok niego, został dotkliwie draśnięty w bok. Na jego twarzy pojawił się grymas bólu, który po kilku chwilach zniknął znowu ustępując wszechogarniającemu smutku. Nawet ta walka zaczęła być dla niego źródłem tych emocji. Żal mu było, że nie ma innej opcji niż zniszczenie szkarłatnego aby Aleja Sakury odżyła jak dawniej.
Jedną z dobrych wiadomości było to, że udało mu się dostać Taro płomieniami Kamagani. Widać jego płomień działał zależnie od jego wolą. Mógł nimi sterować samymi myślami. Świadomość tej informacji była pokrzepiająca gdyż myśl jest z pewnością szybsza od ruchów Taro. Taka umiejętność może się mu jeszcze przydać.
Nie pierwszy i nie ostatni raz. Czy jesteś w stanie zwiększyć poziom kryształu?
Zapytał no bo kto pyta ten nie błądzi. A taka możliwość bardzo by mu mogła pomóc. Kama potrafiła uleczyć jego rany i w mniejszym stopniu zregenerować reiatsu. Tak więc i Gama powinna mieć jakąś użyteczną umiejętność.
Tanaka pomimo rany od razu ruszył w stronę Taro ładując przy tym swoje ciało reiatsu[+6 szybkość,+4 wytrzymałość,+3 siła]. Chciał wykorzystać to, że przeciwnik stracił go z oczu zasłaniając ramieniem twarz przed czarnymi płomieniami. Wykonał dwa szybsze kroki aby zbliżyć się na odpowiedni dystans by ostrze kamagani dosięgnęło celu i wykonał zamaszyste cięcie również swoją wolą zażyczył sobie aby płomienie ponownie oderwały się od ostrza i pomknęły w stronę wroga.

- Kryształ... cały czas to robię - odrzekła smętnie Gama. W istocie przez całą walkę energia miecza wzrastała, lecz nie o to chodziło Tanace, prawda?
Chłopak napełnił ciało reiatsu. Chociaż na moment odgoniło one znużenie, które pomału ogarniało berserkera. Otrzymał sporo ran, a poziom jego rei wciąż się kurczył. Czym dłużej trwała walka tym mniejsze były szanse na zwycięstwo. Ale biorąc pod uwagę obrażenia, których doznał, Tanaka i tak trzymał się nieźle. Może to przez aurę tego miejsca? Panujący tu smutek, jakby zagłuszał ból, chociaż lepsze byłoby stwierdzenie, że przemieniał cierpienie fizyczne na smętną melancholię zalegającą w umyśle Yuzuru.
Tanaka szybko znalazł się przy Taro, w kierunku którego zwróciło się potężne ostrze shi kai.
To był jednak Taro. Człowiek posiadający zdolności dalece przewyższające te Yuzuru.
Strażnik w ostatniej chwili cofnął się przed ostrzem, które przeszyło jedynie powietrze.
Co gorsza tym razem płomienie nie posłuchały Tanaki i nie uderzyły w jego przeciwnika.
- Trudno jest używać energii w dwa sposoby jednocześnie...
- stwierdziła Gama w zadumie. Cóż, mogla o tym poinformować wcześniej, ale to nie było wszystko co czarny ognik miał do powiedzenia. - Chyba powinniśmy to skończyć, prawda? Będzie źle jeśli tutaj umrzesz.
Tanaka poczuł, jak cały smutek zbiera się w jednym punkcie, aby po chwili wystrzelić z jego ciała w postaci czarnego ognika prosto w Taro.
Wniknął on do piersi strażnika, który skrzywił się boleśnie. Opuścił nie co miecz i chwycił się za pierś. Wreszcie Gama postanowiła zadziałać na własną rękę.

568

Istotnie nie do końca miał to na myśli. Miał nadzieję, że Gama potrafi może uwolnić jakieś rezerwy energii, które natychmiastowo napełniłyby kryształ. Widać takiej zdolności nie posiadała, ale z pewnością musiała mieć coś w zanadrzu równie imponującego.
Walka przeciągała się co raz bardziej co było zdecydowanie na niekorzyść Yuzuru. Teoretycznie również i strażnik musiał stracić sporo mocy podczas ostatniego starcia za złotymi wrotami. Mimo, że tak musiało być to zupełnie nie było tego widać aby słabł... Tak jakby jego poziom reiatsu miał nigdy się nie skończyć. Albo on był również takim pasożytem, że w jakiś sposób czerpał energię z samego Tanaki, w końcu dzielą te samo ciało i wewnętrzny świat. Chłopak miał nadzieję, że jednak to już niedługo się skończy i zniszczy, bądź podporządkuje sobie wszystkich intruzów wewnątrz siebie.
Taro w ostatniej chwili uniknął ostrza Kamagani i wtedy czarny płomień miał go zaatakować, jednak to nie nastąpiło. Yuzu był przez chwile zdezorientowany nie wiedząc dlaczego nastąpił niewypał. Po chwili jednak Gama rozjaśniła jego wszystkie wątpliwości no i również nieco zgasiła jego entuzjazm na temat możliwości operowania ogniem. Myślał, że bezpośrednio panuje nad tymi płomieniami, a tak naprawdę działo się to za pośrednictwem Gamy. No ale z pewnością będzie się dało to lepiej wytrenować później, o ile uda mu się wygrać tę wojnę. Połówka Kamagani mogła przynajmniej poinformować wcześniej o właściwościach tych płomieni. Z pewnością gdyby Tanaka zapytał dlaczego nie powiedziała to prawdopodobnie by odpowiedziała, że nie zapytał. Przynajmniej tak mógł wnioskować po jej zachowaniu, tak jakby nie chciało się jej żyć i było dla niej wszystko obojętne. Czarnowłosy szybko jednak się przekonał, że mylił się. Gama na swój sposób chyba jednak chciała chronić Tanakę na przynajmniej wskazywało jej ostatnie zdanie. Yuzuru przytaknął przyznając jej racje, że trzeba to skończyć.
Czuł jak cały smutek znajdujący się w jego ciele gromadzić się w jednym miejscu, tak jakby Gama przygotowywała się do wyjścia z jego organizmu. No i nie mylił się czarny płomyk wystrzelił w stronę Taro wchodząc w niego. Yuzu stał nie wiedząc za bardzo co zrobić. Czy Gama poradzi sobie sama? Po chwili namysłu zdecydował się jej pomóc. Miał nadzieję, że w razie ataku nie zrani w jakiś sposób również jej. Chłopak wystrzelił w stronę Taro z zamiarem przepołowienia go wielkim ostrzem. Oczywiście wypełniał swoje ciało reiatsu.[w tych samych proporcjach co wcześniej]

Taro chwycił się za głowę i zaczął się wściekle miotać. Z jego ust zaczęły wydobywać się skrawki czarnego płomienia. Cokolwiek zrobiła Gama to stworzyła Yuzu doskonałą okazję do zadania morderczego ciosu.
Tanaka uniósł miecz nie zważając na bolesny protest ramienia i upuścił go w dół niczym ostrze olbrzymiej gilotyny, która miała rozłupać Taro. Ten jednak zdołał zejść nie co na bok, przez co zamiast w głowie stal zagłębiła się w jego barku.
Taro zawył z bólu i jeszcze więcej ogników opuściło jego usta.
- Atak, Ikoraiza! - zawył, a jego ostrze zapłonęło czerwienią. Niedobrze! Broń strażnika stała się teraz jeszcze bardziej śmiercionośna. Jeśli trafi teraz Tanakę będzie źle!
Yuzu czuł się słabo, coraz to słabiej, lecz i Taro nie wyglądał najlepiej. To już trzecia forma jaką przyjął szkarłatny i widać było, że niewiele sił mu zostało
Tymczasem pasek energii był zapełniony już w 3/4.

569

Gama skutecznie uprzykrzała życie strażnikowi dając Tanace idealny moment do zaatakowania. Nie miał zamiaru tego zmarnować. Pomimo bolącej rany wykonał bardzo silne cięcie. Jednak Taro nawet w takim stanie zdążył uniknąć śmiercionośnego uderzenia. Co jednak nie zmienia faktu, że został również bardzo dotkliwie zraniony w bark. Można by rzecz, że to odwet za ranę z początku tego starcia.
Szkarłatny pozbył się ze swojego ciała niemal wszystkich ogników, które w znaczący sposób utrudniały mu walkę. Tanaka będzie musiał pójść za ciosem nim Taro wróci całkowicie do normalności. Wszystko było na dobrej drodze pomijając jeden istotny szczegół. Przeciwnik aktywował czerwony tryb Ikoraizy. Yuzu będzie starał się jednak nie zważać na to i dalej napierać. Nie mógł stać w defensywie i czekać aż kryształ spokojnie naładuje się całkowicie. Jego kondycja fizyczna prawdopodobnie nie pozwoliłaby mu na takie rozwiązanie. A jak to mówią najlepszą obroną jest atak. Tak więc chłopak dalej napierał na wroga wzmacniając swoje ciało przez reiatsu [+4 wytrzymałość, +9 szybkość]. Musiał być dostatecznie szybki aby uniknąć groźnego ostrza Ikoraizy. Chłopak ponownie zaatakował tym razem po skosie z góry. W międzyczasie powoli również przelewał swoją energię duchową w Kamagani starając się tym samym przyśpieszyć zapełnienie poziomu kryształu. Jeżeli tylko uda mu się to zadania i wykona te technikę to będzie po walce...

Tanaka wyrwał ostrze z barku Taro, który zatoczył się do tyłu o dwa kroki. Ciężar Kamagani coraz bardziej ciążył w dłoniach, ale Yuzu się nie poddawał bowiem zajaśniała przed nim realna nadzieja na wygranie tej walki.
Z sukcesem wyprowadził cięcie. Ostrze wyżłobiło płytką lecz długą ranę na piersi Taro, który cofnął się o kolejne kilka kroków. Dyszał ciężko z powodu odniesionych ran i uporczywej obecności Gamy w jego ciele.
Kontury strażnika zaczęły się zamazywać, co wyglądało jakby tracił kontrolę nad swoją formą.
Obnażył drapieżnie zęby i wbił gorejący od nienawiści wzrok w Yuzuru.
- To nie ty będziesz tu rządził! - ryknął i skoczył naprzód.
Wciąż był szybki, a ranny Tanaka nie był teraz w stanie sprawnie unikać. Dlatego też odruchowo zasłonił się mieczem, w który z głośnym szczękiem uderzyła Ikoraiza.
Taro zawirował przeszedł na bok Yuzuru i już wyprowadzał kolejne cięcie, kiedy Gama wystrzeliła z jego piersi i splunęła mu na twarz czarnym płomieniem.
Mężczyzna zawył przeraźliwie chwytając się za smagane płomieniem lico.
- Możesz to już skończyć? - zwróciła się do Tanaki głosem, w którym o dziwo pojawił się ślad żywszych uczuć. Gorączka bitwy musiała w chociaż niewielkim stopniu zadziałać na czarny ognik.

[-13 rei za doładowanie miecza / Pasek 9/10]

570

Tanaka wyciągnął swój wielki miecz z barku Taro tak jakby wyciągał siekierę z pnia drzewa. Ale zaraz ponownie miał zacząć rąbać aby dokończyć dzieło, które już rozpoczął. Zaatakował jeszcze raz zadając kolejne rany.
Po kolejnym ataku można było już widać efekty otrzymanych przez Taro obrażeń. Yuzu napierał z zewnątrz, natomiast Gama z wewnątrz. Taka współpraca była bardzo skuteczna gdyż szkarłatny ponownie tracił swoją formę. Jednak jak było to w poprzedniej potyczce tak i tym razem nie miał zamiaru się poddać i ruszył do kontrataku. Ku zdziwieniu Tanaki Taro poruszał się jeszcze bardzo żwawo. To chyba jego nienawiść tak napędzała go do działania. Ale czarnowłosy nie miał zamiaru ugiąć się przed nim. Nie mogąc liczyć na skuteczne uniki swojego zmęczonego ciała parował ataki swoim ostrzem. To jednak nie wystarczało i strażnik skutecznie znalazł sobie pozycję do czystego trafienia. Na szczęście Yuzuru i tym razem w pogotowiu była Gama, która czarnym płomieniem wystrzeliła w napastnika.
Poziom energii kryształu był niemal całkowicie zapełniony, już zaraz miał tego użyć. Nawet jego towarzyszka go poganiała, widać i ona nie był już w stanie dłużej skutecznie powstrzymywać Taro. Tanaka nie miał zamiaru kazać jej czekać, pomimo zmęczenia podjął ostatni wysiłek. Jego ciało wystrzeliło szkarłatnym reiatsu, które przelewał w Kamagani. Gdy tylko kryształ został zapełniony wykonał zamach i...
Hokori no...
Wykonał potężne cięcie w stronę Taro.
Taika!
W tej chwili cała potęga Kamagani miała spaść niczym tsunami na Taro. To musiał być już koniec!

Tanaka użył swej własnej energii, aby w całości zapełnić pasek kryształu [-13PR]. Czarne płomienie zmieszały się ze szkarłatną aurą i wystrzeliły razem ku ciemnym niebiosom.
Gama uleciała szybko za Yuzuru, a Taro powoli przeistaczający się w pierwotną formę szkarłatnego, spojrzał przez palce z przerażeniem na gotującą się dla niego zgubę.
Tanaka przeciął ostrzem powietrze dając tym samym sygnał do ataku płomieniom, które wzburzone niczym czarna fala zalały pogrążoną w srebrzystej poświacie krainę.
Płomienie otoczyły szkarłatnego, którego blask w sekundę został zdławiony przez wściekłą pożogę.
Po chwili już go nie było. Płomienie zniknęły razem ze szkarłatnym strażnikiem. W powietrzu wirowały szare drobiny popiołu, którego warstwa zalegała teraz na ziemi.
Pasek energii opróżnił się całkowicie. Tanaka zachwiał się, zakręciło mu się w głowie. Był tak zmęczony, a przecież nie był to jeszcze koniec.
- Dziękuję... wreszcie będę mieć tu spokój... Przynajmniej na razie...
Gama zawisła nad ramieniem Tanaki.

571

Ostrze, które dzierżył drżało pod wpływem mocy jaka była w nim nagromadzona. Chłopak nie zwlekał, prawdopodobnie gdyby czekał to przez zmęczenie nie dałby rady okiełznać takiej potęgi, zaatakował od razu po zapełnieniu kryształu.
Nawałnica ognia wisiała nad strażnikiem, który jeszcze był w nieświadomości co go czeka. Gdy dostrzegł przez palce z czym ma do czynienia jego całe ciało ogarnął strach. Z pewnością w tamtej chwili przestał wierzyć w to, że Tanace nie uda się zapanować nad tym światem. Nie zdążył już nawet wydusić z siebie żadnych słów gdy pochłonął go w apokalipsie czarny armagedon.
To był koniec strażnika, ale czy na zawsze? Czy może w jakiś sposób będzie miał możliwość narodzenia się na nowo? Oby to jednak nigdy nie nastąpiło... Nie chciałby ponownie przez to przechodzić, przez niemożność kontroli nad własnym ciałem oraz zerwaniu wszelkich kontaktów z Kamagani.
Po wrogu nic nie zostało. W powietrzu jedynie unosił się popiół mieniący się w blasku księżyca niczym czarodziejski pył. Yuzuru niemal stracił równowagę jednakże nie miał siły bronić się przed kolejnymi zawrotami głowy i runął na plecy na ziemię.
Pozwól, że chwilę odpocznę
Odparł zmęczonym i dość radosnym tonem, biorąc pod uwagę, że aura tego miejsca dalej dawała się we znaki.
To ja dziękuję, że mi pomogłaś. Bez Ciebie nie dałbym rady.
Odparł ze spokojem spoglądając na ognik który wisiał nad nim w powietrzu.
Na razie? Czy strażnik może się odrodzić? A może masz na myśli tego co czeka pod drzewem?
Zapytał wyraźnie zaniepokojony, tak jakby już miał uzyskać odpowiedzi na jego wcześniej postawione sobie pytania.

Wreszcie Yuzuru mógł pozwolić sobie na chwilę oddechu. W sumie biorąc pod uwagę jego dość opłakany stan, to wcale nie czuł jakiegoś wielkiego bólu. Natomiast chęć, aby spocząć na trawie i pogrążyć się w głębokim śnie była już jak najbardziej nęcąca.
- Istotnie. Chyba nie dałbyś... rady. - Głos Gamy był wyprany z emocji, chociaż Tanaka czuł podświadomie, że rada jest iż strażnik zniknął z jej świata.
Teraz mogła w pełni nacieszyć się tą małą krainą bez obawy, że w odwiedziny wpadnie nieproszony gość.
- Odrodzić? To możliwe... wszystko zależy od bestii. Ale jeśli ty polegniesz, wtedy strażnik już nie będzie potrzebny... Bestia będzie tutaj panować i tak już zostanie do końca...
Gama podfrunęła leniwie przed twarz Tanaki.
- Bestia czeka tam na zewnątrz... na ciebie. Przegrasz... zniknę ja, mój brat i ty. Wygrasz... poskromisz bestię i świat ten będzie bezpieczny.

572

Leżał na ziemi ciężko dysząc. Starał się jak najszybciej i jak najskuteczniej zregenerować swoje siły. Czekała go teraz najtrudniejsza potyczka - druga runda przeciwko hollowowi. W takiej kondycji z pewnością nie podołałby temu wyzwaniu. W tej chwili marzył o tym by móc się zdrzemnąć i odpocząć. No ale niestety nie miał takiej możliwości. Im dłużej odpoczywał tym więcej czasu dawał również hollowowi na zregenerowanie swoich sił. Miał nadzieję, że Kama będzie w stanie jeszcze raz go poskładać jak to zrobił przed pierwszym starciem ze szkarłatnym.
W tej chwili z pewnością, ale jeżeli teraz będzie mogli mi pomóc razem to damy sobie z bestią radę
Odparł ze spokojem ciesząc się jeszcze z trudnego zwycięstwa. Oddychał miarowo starając się jak najlepiej dotlenić wszystkie mięśnie w swoim ciele.
Dlatego tez nie dam się tak łatwo zabić. Wiem, że nie będzie już drugiej takiej szansy jak teraz. To będzie ostateczne starcie, albo on albo my.
Spojrzał poważnie na lewitujący nad nim ognik.
Mam nadzieję, że w takim wypadku również i wy pomożecie mi w tej walce. Jeżeli razem mu się postawimy ten świat odżyje na nowo... Czy ten strażnik ograniczał waszą moc?
Zapytał, po chwili ciszy, by się dowiedzieć na jak duże wsparcie może liczyć z ich strony.

- Optymista z ciebie... - skwitowała krótko Gama, której pogląd w sprawie zwycięstwa Tanaki musiał się trochę różnić od wizji samego czerwonookiego.
Ta czarna wizja niestety nie była wcale taka nierealna. Yuzuru krótko mówiąc był w raczej opłakanym stanie, a przecież nawet pełen sił dosyć wyraźnie odstawał od demona.
Jedynie mógł liczyć na pomoc tych dwóch ogników, które zdawały się dysponować kilkoma użytecznymi w takiej sytuacji sztuczkami.
- Ogranicza? Tak... można tak powiedzieć. - Gama potwierdziła przypuszczenia Yuzuru. - Teraz kiedy go nie ma możemy się z bratem na powrót scalić... Wtedy będziemy mogli ci bardziej pomóc - dodała obojętnie.

573

Roześmiał się na słowa Gamy.
Ja optymistą?
Prychnął jeszcze raz w wymuszonym szerokim uśmiechu.
Nigdy w życiu. Prędzej idiota, który nie potrafi zbyt dobrze ocenić swojej sytuacji. No albo wręcz fanatyk, który stara się osiągnąć swój cel nie zważając na to z jakimi to może wiązać się konsekwencjami w przypadku jeżeli jego plany legną w gruzach.
Na koniec spoważniał bardziej i zmienił pozycję do siedzącej. Jeszcze parę oddechów i będzie musiał ruszyć w paszczę lwa. Jego dłonie drżały, a po karku spływał zimny pot. Bardzo się bał, jego ciało intuicyjnie reagowało na to co go jeszcze czeka... Spojrzał na swoją drżącą dłoń i zacisnął ją w pięść. Musi się koniecznie wziąć w garść. Bo jeżeli jego morale już na samym początku będą niskie to taka kolej rzeczy nie wróży nic dobrego.
Potwierdzenie przez Gamę przypuszczeń Yuzu podbudowała go nieco. Biorąc pod uwagę fakt, że nie bardzo mu się powodziło w pojedynkę przeciwko swojemu klonowi, to z pomocą Gamy i Kamy ma realne szanse na wygraną.
Tak więc liczę na was. Musimy dać z siebie wszystko...
Siedział jeszcze przez chwilę na ziemi po czym wstał dość ociężale. Będzie musiał jeszcze zawołać Kamę, on chyba jeszcze nie wie o ostatecznym pokonaniu strażnika.

- Tak też można ciebie nazwać... - stwierdziła Gama z rozbrajającą szczerością.
Po kilku chwilach odpoczynku Tanaka ruszył powoli ku drzwiom. Nogi miał ciężkie, a ręce z trudem podnosił. Kamagani niemal szurało po ziemi, gdy szedł.
Zdecydowanie lepszym miejscem dla niego było teraz wygodne łóżko w sali szpitalnej niż pole walki. Ale cóż zrobić? Teraz już nie było odwrotu. Mógł wygrać i nadal cieszyć się swoim życiem bądź zwyczajnie odnieść porażkę i pogrążyć się w nicości.
Chłopak z zaniepokojeniem zauważył również, że w ciągu tych paru dłuższych chwil odpoczynku po walce, pasek kryształu zapełnił się jedynie w bardzo niewielkim stopniu. Zupełnie jakby i sam miecz miał dość walki na dzisiaj.
Yuzuru doszedł do drzwi, przy których musiał na chwilę odsapnąć. Gama gdzieś zniknęła, ale chłopak nie miał czasu na nawoływanie jej. W końcu trzeba było zająć się tym największym problemem... Tanaka wkroczył w kurtynę zimnych, czarnych płomieni...

I znów był we wnętrzu drzewa, ale tym razem miał towarzystwo. Kula złotego światła unosiła się nad drzwiami. Powoli zniżyła się i rozbłysła mocniej. Tanaka przysłonił oczy dłonią, a gdy ją odsunął okazało się, że świetlista kula zniknęła, a na jej miejscu stała Kamagani.
Ta sama Kamagani, której od tak dawna poszukiwał.
- Minęło wiele czasu, mój mistrzu...

574

Tanaka nie spodziewał się innej odpowiedzi niż takiej, którą otrzymał od Gamy. Powoli zaczynał już się poznawać na tych ognikach, i dobrze. Jeszcze długa droga ich czeka ponieważ chłopak nie miał zamiaru tutaj umrzeć. Wstał i z trudem ruszył w stronę srebrnych wrót. Ledwo dzierżył wielkie ostrze Kamagani. Z pewnością rozmiary shi-kai bezpośrednio wpływały również na ciężar miecza. Gdy odszedł do drzwi postawił przed siebie oręż i oparł się o niego. Musiał złapać jeszcze kilka oddechów przed tym nim wkroczy w czarne płomienie.
Już po kilku chwilach znajdował się ponownie wewnątrz pnia, głównego drzewa w jego świecie. Od razu dostrzegł złotą kulę, która raziła go w oczy swoim blaskiem. Automatycznie jego źrenice zmniejszyły się, a ostrość widzenia uległa zmienia. No ale nie minęła chwila gdy blask zniknął, a przed jego oczami stała Kamagani. Ta sama, która pierwszy raz objawiła mu się w Alei Sakury.
To prawda..
Odparł krótko z powagą na twarzy, która po chwili ustąpiła miejsca uśmiechowi.
Dobrze Cię widzieć.
Podszedł bliżej swojego zanpakutou i objął kobietę. Po chwili zrobił krok w tył i spojrzał na nią.
Jak się czujesz? Gotowa na ostatnie starcie?
Zapytał teraz pewnym głosem, tak jakby widok Kamagani dodał mu sił.

Kamagani nie odwzajemniła uścisku. Zwyczajnie stała sztywno nie reagując w żaden sposób na gest Tanaki. Chłopak jednak czuł, jak promieniujące od niej ciepło częściowo łagodzi ból i znużenie dręczące jego ciało.
- Tak... nadeszła chwila, aby rozstrzygnąć o losie tego świata... Rozpacz drążyła cię przez ostatnie czasy... osłabiła tak, że nie wiem czy uda ci się sprostać bestii czekającej na zewnątrz. - W jej głosie brzmiała pretensja.
Istotnie ostatnim czasy Tanaka nie mógł być zadowolony ze swojego życia. Stało się wiele złego. Niektórych rzeczy można było uniknąć, innych nie. Przeszłość się dokonała i teraz należało się skupić na teraźniejszości, na którą miało się jeszcze wpływ.
Kamagani dotknęła świetlistym palcem czoła Tanaki. Chłopak poczuł, jak od czubka głowy do palców stóp przepływa kojące ciepło. Rany zasklepiły się błyskawicznie i nowa fala energii zabiła mocno w Yuzuru [+100 PŻ i PR]
- To wszystko co mogę dla ciebie zrobić. Więcej pomocy nie udzielę. Bestia zadbała o to, aby moje siły były na tą chwilę uszczuplone.

575

Tanaka zgadzał się z każdym zdaniem, które wypowiedziała Kamagani.
Najgorsze minęło, teraz będzie co raz lepiej.
Odrzekł wierząc w te słowa...
Ostatnio miał bardzo ciężki okres w swoim życiu, który zbierał swoje żniwo postaci rozpaczy. Jednakże jego zanapkutou powinno dobrze wiedzieć, że równowaga w świecie jest bardzo ważna nawet pomiędzy radością i smutkiem. Widać w ostatnim okresie dominującym uczuciem był smutek. Ale teraz musi zapanować radość. Uwolnienie Kamagani było pierwszym etapem. Następnym ma być pokonanie bestii i wydostanie się z Hueco Mundo. Takie były obecne, priorytetowe cele chłopaka. No ale też nie powinien za bardzo wybiegać w przyszłość, skoro teraźniejszość nie jest zbyt pewna. Bądź co bądź pomimo tylu przeszkód wytrzymał najgorsze i ma szanse zapewnić sobie tak długo upragniony, spokojny sen...
Gdy kobieta dotknęła jego czoła, poczuł jak jego ciało wypełnia się energią, a wszelkie obrażenie goją się w zastraszająco szybkim tempie.
Dziękuję Ci. I tak zrobiłaś bardzo wiele. Przed chwilą byłem niczym wrak, a teraz jestem pełny energii. Z pewnością teraz nie przegram.
Powiedział pewnym siebie głosem i skierował się w stronę wyjścia z drzewa.
Tak więc zakończmy to raz na zawsze.
Odrzekł krótko i otworzył wrota...

Kamagani dotknęła ostrza. Powoli zaczęła przelewać się w miecz.
- Pokładam w tobie moją nadzieję, mój mistrzu - rzekła zanim całkowicie złączyła się ze shi kai.
Tanaka dotknął drzewa. Jego dłoń wtopiła się drewno, a za dłonią poszła reszta ciała.
Powrócił do zdewastowanych alejek sakury. Demon czekał tam już na niego. Siedział u stóp wzgórza na kamieniu. Schylony, z opuszczoną głową, wpatrywał się we własne palce. Czerwone wakizashi leżało obok na trawie. Nagle demon wzdrygnął się, podniósł wzrok prosto na Tanakę. Uśmiechnął się paskudnie.
- Wreszcie! Jesteś już gotów na śmierć? Bo pomału zaczynaliśmy się już nudzić. - Wskazał na węża, który obserwował ich z korony drzewa.

576

Na pewno Cię nie zawiodę.
Śledził jak blask Kamagani zanikał wchłaniany przez miecz. Mocno ścisnął dłonią za klingę i przeszedł przez drzewo. Jego oczom ponownie ukazały się bezkresne pustkowia. Wszystko tutaj było zupełnie inne niż wewnątrz drzewa. Tam dominowała niemal baśniowa sceneria... Aż żal było patrzeć jak ten świat praktycznie obumarł. Ale to już ostatnie chwile gdy ten świat jest w tak opłakanym stanie. Tanaka zdecydowanie pokona swojego sobowtóra i przywróci tutaj harmonię. Zaszedł zbyt daleko aby teraz miał przegrać.
Rozejrzał się w celu poszukiwania innera. Szybko go dostrzegł po drodze zauważając również i tego węża, który jak wcześniej siedział sobie w koronie drzewa. Na razie bawił się w obserwatora i najlepiej będzie jeżeli tak pozostanie...
Wybacz, nie mam zamiaru iść na drugą stronę.
Odpowiedział beznamiętnie bacznie obserwując przeciwnika. Jego wzrok był pewny i świadomy tego co chce zrobić. Nie wahał się, nie pozwalał aby jakieś zbędne emocje miały stępić jego zmysły. Pewnie chwycił oburącz Kamagani i powoli zbliżał się do hollowa obserwując go w skupieniu. W międzyczasie bardzo powoli "wtłaczał" swoje reiatsu w kryształ zanpakutou.

Demon sięgnął po wakizashi i podniósł się z kamienia. Na jego twarzy błąkał się nieprzyjemny uśmieszek.
- Nie chcesz po dobroci? Trudno, będę musiał przepchać cię do piekła siłą. - Uniósł wakizashi nad głowę. - Rozbłyśnij, Kamagani!
Rękojeść wydłużyła się, ostrze urosło znacznie. Na stali zapłonął okręg, który przybrał postać znaku Yin i Yang. Od razu demona spowił szkarłat, a pasek kryształu zaczął się szybko zapełniać.
Tanaka nie pozostawał w tyle, również i on przelewał swoje reiatsu do miecza [- 13PR, 14% naładowanie].
Póki co Yin i Yang trwały we względnej równowadze. Tanaka był spokojny, ale jak ten stan miał się utrzymać?
- Tym razem nie będzie taryfy ulgowej, szczeniaku - wrzasnął demon i ruszył ku Yuzuru śmiejąc się przy tym ochryple.
Biegł pod górę, po zboczu wzgórza. Tanaka widział ognie szaleństwa płonące w żółtych oczach innera. Ostatnią rundę pora było zacząć.

577

Nic nie odpowiedział na prowokacje innera. Stał i przyglądał się jak przeciwnik uwalnia formę shi-kai. Zrobił to po raz ostatni bo Tanaka nie miał zamiaru przegrać czy też pozwolić mu przeżyć. Po raz ostatni ten dupek będzie miał okazje tak bezczelnie przybierać formę ciała Yuzu, a przede wszystkim używać tego samego oręża. Demon widać również chciał to szybko zakończyć i dążył do jak najszybszego przygotowania najsilniejszego ataku.
Symbol Yin i Yang stał w równowadze i Tanaka chciał by tak pozostało. Miał nadzieję, że w taki sposób będzie mógł korzystać z mocy yin czy yang w razie potrzeby. Wątpił aby klon mógł korzystać z mocy yang. W ten sposób Yuzuru ma już na początku niewielką przewagę. Dwie moce to nie jedna...
To, że chciał by znaki pozostały w równowadze wcale nie oznaczało, że miałby być pacyfistą. Również i w tej chwili gromadziła się w nim żądza mordu, spowodowana tym, żeby jak najdotkliwiej ukarać tego pieprzonego pasożyta.
No i walka się zaczęła, biały Tanaka ruszył do szarży.
Czekam.
Odrzekł zadziornie. Stanął pewnie na dwóch nogach i ruszył również do ataku. Jego ciało spowiło reiatsu wchłaniane przez miecz. Błysk w jego oczach bez trudu opierał się szaleńczemu wzrokowi hollowa.
Miał zamiar zaatakować poziomo po lekkim ukosie z pewnością przeciwnik sparuje cios bądź zrobi unik. W pierwszym przypadku od razu po zderzeniu się ostrzy Tanaka wyprowadzi kopnięcie na kolano chcąc spowodować uklęknięcie wroga i z kolana uderzy go w twarz. W drugim przypadku spróbuje wykonać obrót w tę samą stronę, w którą będzie chciał uniknąć ataku inner i wykona kolejne poziome cięcie.

Tanaka posiadał przewagę wysokości i biegnąc w dół miał większy od przeciwnika rozpęd.
Na nadchodzące cięcie demon wystawił własny miecz. Błysnęły iskry, gdy stal zetknęła się ze stalą. Pamiętając o lekcjach z Taro, Yuzuru postanowił skorzystać z czegoś jeszcze oprócz swojego wielkiego shi kai.
Kopnięcie dosięgło celu. Demon zachwiał się, nie zdążył jeszcze odzyskać pełnej równowagi po zablokowaniu cięcia i atak w kolano całkowicie go zaskoczył. Cofnął się o krok, po czym runął do tyłu i stoczył się w dół wzgórza, klnąc przy tym szkaradnie.
Yuzuru odniósł pierwsze małe zwycięstwo, ale musiał ich mieć znacznie więcej zanim będzie mógł podnieść oręż w geście zwycięstwa.
Kamagani chłonęło z ochotą jego energię przyspieszając przyrost światła w pasku kryształu
[ -13PR, 24% naładowania]

578

Prawa fizyki w tym starciu były po stronie Tanaki. Tak jak się spodziewał demon sparował cios mieczem. Pewnie chciał pokazać, że jest znacznie silniejszy próbując w ten sposób złamać morale chłopaka. No ale przeliczył się... Yuzu chyba po ostatnim starciu ze szkarłatnym, który przemienił się w Taro przypomniał sobie treningi ze swoim sensei. Będzie musiał wykorzystać wszystko co ma w zanadrzu aby wygrać. Gdy demon pokracznie sturlał się w dół czarnowłosy chciał od razu skorzystać z tej szansy, że ma nieco więcej czasu do kolejnego starcia. Dlatego też rozpoczął inkantacje.
Ty co znasz mych słów rytm, ten co się bólem zowie. Ty który słowa pieśni znasz na pamięć zagraj mu tę melodię.Zaklęcie destrukcyjne numer dziewiętnaście. Itami Senritsu!
Czekał do momentu aż hollow będzie zwalniał staczając się z góry, powoli schodząc w dół. Musiał mieć pewność, że zaklęcie trafi. Teraz każda nawet najmniejsza część reiatsu była na wagę złota i nie mógł jej marnować. Jeżeli zaklęcie dotrze celu to spokojnie będzie sobie stał na zboczu i czekał aż ból głowy u przeciwnika zacznie się co raz bardziej nasilać. W międzyczasie wpompuje reiatsu w miecz.

Wróg spowolniony, idealna szansa na atak, którą Tanaka postanowił natychmiast wykorzystać.
Zebrał reiatsu i przelał je w klucz wiolinowy jednocześnie szepcząc inkantację.
Nie skończył, kiedy demon z dzikim skowytem porwał się na równe nogi i od razu ruszył w górę prosto na Yuzuru. Był zły, zepchnięcie ze wzgórza z pewnością wydobyło z niego jeszcze więcej gniewu, który chciał zaspokoić poprzez przelanie krwi Tanaki.
Był zły i... nieuważny. Bezpośrednia szarża przeciwnika bardzo ułatwiła zadanie Yuzuru, który posłał zaklęcie prosto w cel. Klucz wiolinowy uderzył i wnikł w pierś demona, co jednak nie zatrzymało jego ataku.
Innera otoczyła wichura krwawego reiatsu. Przyspieszył znacznie i dopadł do elfa wyprowadzając szerokie cięcie. Szybki, choć niestaranny atak nie stanowił dla Yuzuru większego wyzwania. Chłopak gładko zeszedł ostrzu z drogi i zaobserwował, jak twarz demona wykrzywia grymas bólu.
Zaklęcie zaczynało działać i istniało duże prawdopodobieństwo, że to właśnie dzięki niemu Tanaka mógł z taką łatwością uniknąć ataku demona.

[naładowanie: 29%]

579

Hollow powoli tracił panowanie nad sobą. Małe zwycięstwa Tanaki wyprowadzały go z równowagi i doprowadzały niemal do czerwoności. Furia przemieniała się bezpośrednio w brak ostrożności co ukazała się w kolejnym lekkomyślnym ataku innera. Yuzuru bez przeszkód bezpośrednio trafił z kidou. Teraz ten pasożyt przekona się na własnej skórze jaka to jest "przyjemność" gdy coś cały czas Ci przeszkadza od środka. Chłopak miał nadzieję, że kidou zacznie szybko wzmagać się na sile i będzie mu dane obserwować z satysfakcją jak demon się męczy.
Na efekty nie było trzeba długo czekać, Tanaka bez problemu zszedł z linii ciosu przeciwnika. Jego zręczność zaczynała odczuwać skutki 19 hadou. Nie miał zamiaru czekać aż kidou osiągnie swoje apogeum. Chciał mieć satysfakcje z tego, że ma przewagę w walce i, że inicjatywa należy teraz do niego. Tuż po uniku Yuzu wykonał skośne cięcie wyprowadzone z góry. Jeżeli atak zostanie sparowany to położy drugą rękę na tępą stronę miecza i z siłą będzie napierał aby wyprowadzić hollowa z równowagi, i wykonać kolejne zamaszyste poziome cięcie wyprowadzone na tors. W przypadku uniku od raz pójdzie za przeciwnikiem by "staranować" go nim osiągnie stabilną sylwetkę po odskok. Tanaka chciał być cały czas krok przed przeciwnikiem by jak najbardziej utrudniać mój wejść w rytm walki. Chciał aby wszystko działo się pod jego kontrolą. W dalszym ciągu ładował kryształ miecza.

Kidou przez najbliższe kilka minut miało coraz to bardziej utrudniać walkę demonowi, co stawiało Tanakę w uprzywilejowanej sytuacji.
W dodatku chłopak zauważył, że różnica między nimi nie była tak dostrzegalna, jak w pierwszym starciu. Mogło się wydawać, że teraz inner jest jak najbardziej w jego zasięgu. Czyżby to przez fakt pokonania szkarłatnego strażnika we wnętrzu drzewa?
Yuzuru zaatakował. Przeciwnik nauczony doświadczeniem tym razem chciał wykonać unik, ale cofnął się za wolno i ostrze przejechało po jego piersi. Rana była płytka, ale na pewno demona zapiekło. Tanaka nie chciał dać mu odpoczynku, ale wtedy demon zwyczajnie się wycofał.
Zbiegł ku podnóżu wzgórza. Oderwał od rękojeści jedną dłoń i przysłonił nią ucho.
Zaciśnięte usta i zmrużone oczy świadczyły o wewnętrznym bólu, który teraz odczuwał.
Yuzuru miał czas, aby przelać kolejną porcję rei do miecza [-13PR naładowanie:39%]
Znak Yin i Yang trwał we względnej równowadze. W głowie chłopaka zabrzmiał głos Kamagani.
- Jest słaby... przelał za dużo energii do strażnika i teraz za to płaci. Posłuchaj mnie! Masz szansę wygrać, ale musisz oczyścić się ze wszystkich emocji. Wybić się ponad rozum i postrzeganie świata. Stań się samym rdzeniem świadomości, a gdy kryształ się zapełni będziesz mógł wyzwolić moją prawdziwą siłę.
Na dole demon zaczął się miotać.
- BĄDŹ PRZEKLĘTY, SZCZENIAKU! - wrzeszczał ochryple głosem kipiącym od bólu i nienawiści.
Otoczyła go szkarłatna nawałnica reiatsu. Tanaka poczuł, jak jego serce przyspiesza, kiedy energia demona zaczęła pryskać we wszystkie strony.
Tymczasem on sam zaczynał odczuwać znużenie. Wiele energii przekazał mieczowi i teraz dopadały go tego konsekwencje.

580

Przewaga Tanaki wzrastała z każdą chwilą. Kidou sprawnie utrudniało życie przeciwnikowi co skrzętnie wykorzystywał chłopak. Przez chwilę zastanawiał się czy powodem osłabienia hollowa było pokonanie strażnika czy też hadou działało aż w takim stopniu. Nie chciał jednak dłużej do tego przekuwać uwagi gdyż inicjatywa należała do niego i nie chciał by to się zmieniło. Chciał byś skoncentrowany cały czas na walce. Po ataku, który dosięgnął celu Tanaka był gotowy aby wykonywać kolejne cięcia, jednak nie spodziewał się, że przeciwnik po prostu przed nim ucieknie. W ten sposób z pewnością wytworzyła się przewaga psychologiczna po stronie Yuzu. Czarnowłosy bardzo dobrze widział jak mocno cierpi demon. Nie miał zamiaru dać mu jakiejkolwiek fory i ruszył na wroga.
W międzyczasie w uszach zabrzmiała Kamagani. Miała te same wnioski co chłopak. Demon był znacznie słabszy i walka była zdecydowanie do wygrania. Następne słowa nie były jednak tak proste do zrozumienia. Chłopak domyślił się, że ten stan będzie odzwierciedlać równowaga wśród znaków Ying i Yang. Miał przynajmniej taką nadzieję. Tanaka nie był jakimś wielkim filozofem więc wszystko starał sobie przełożyć jak najbardziej "łopatologicznie".
Zrobię wszystko co w mojej mocy, jednak jeszcze potrwa nim zapełnię kryształ. Muszę chwilę przystopować bo już czuję zmęczenie...
Faktycznie czuł jak jego ciało ogarnia znużenie. Ale nie mógł ulec temu uczuciu. Był w czasie walki, wygranej walki!. Jedyne co mu pozostało to zaprzestać na chwilę przelewania reiatsu w miecz aby wróciła mu trzeźwość umysłu.
Demon coraz bardziej krzyczał z bólu. Otoczyła go potężna fala reiatsu. Yuzu spieszył się. Musiał jak najszybciej zaatakować nim hollow przełamie zaklęcie. Chłopak zmobilizował swoje siły i w dalszym ciągu szarżował na innera. Miał zamiar z impetem zaatakować frontalnie skośnym cieciem z góry przez cały tors.

Tanaka ruszył ze zbocza nabierając dodatkowego pędu. Demon wydawał się całkowicie zaabsorbowany walką z zaklęciem, lecz kiedy Yuzuru podbiegł do niego i wyprowadził cięcie ten uskoczył szybko. Ostrze co prawda zahaczyło o jego ramię, jednak demonowi udało się uniknąć poważniejszych obrażeń.
Energia demona nie przestawała wzrastać, jakby furia uwolniła w nim nowe pokłady siły. Z dzikim rykiem natarł na Tanakę. Atak był przewidywalny, ale elf i tak ledwo go uniknął. Szybkość demona wzrastała, a jego wykrzywiona twarz promieniowała coraz to większą nienawiścią. Jego pasek energii zaczął napełniać się w szybszym stopniu prześcigając poziom, który krył w swoim mieczu Tanaka.
Ciemnie chmury przeszył blask, który na moment oświetlił pogrążony w pół mroku świat.

[naładowanie: 44%]

581

Tanaka zaatakował, jednak demon uniknął ciosu i wykonał kontratak. Jego reiatsu wzrastało wraz z furią. Chłopak musiał jak najszybciej przerwać, te działania lub spowodować by trwały jak najdłużej. Mogłoby się wydawać, że hollow ma nieskończone pokłady reiatsu. Z pewnością musiał odczuwać zmęczenie zużycia reiatsu tak samo jak Yuzu! Dlatego też elf nie zaprzestał szarży, a jego ciało również ponownie ogarnęło czerwone reiatsu przelewane do miecza. Nie mógł pozwolić aby jego przeciwnik pierwszy napełnił kryształ.
Pomimo trudność z uniknięciem ataku, Tanaka bez wahania dalej atakował. Wykonywał kolejne to cięcia, w razie potrzeby parował swoim mieczem. Chciał być cały czas w bezpośrednim starciu aby jak najbardziej odciągnąć uwagę swojego klona od prób przełamania zaklęcia. Jeżeli hollow wykona jakiekolwiek próby wycofania do Tanaka będzie za nim podążał krok w krok.