Plac główny

Dziewczynka wzruszyła ramionami, później sięgnęła po jeszcze jednego cukierka, otworzyła opakowanie i całkiem szybko wrzuciła go do buzi, uśmiechała się dalej wesoło. - A ty nie idziesz do domu ? - rzuciła cicho zerkając na Ciebie z dołu. W tym momencie tuż obok was przeszedł ciemnowłosy chłopak z którym zaczynałeś walkę, jak wcześniej wyglądał raczej ponuro, zupełnie jak by pozbawiony był jakichkolwiek emocji.

Odetchnąłeś cicho i zerknąłeś w kierunku akademii... Wrotami z głównego budynku wymaszerował równym krokiem twój wykładowca - Zori. Płaszcz jego powiewał na wietrze, wciaż jednak doskonale osłaniał lewą stronę jego ciała... W prawicy ściskał lekko dwa bokeny standardowej długości.

Ahhh.... dwaj dziwacy zbiegli się w tym samym czasie, co za nie fortunne zdarzenie. Salvatore miał jeszcze porachunki z dwoma kolesiami którzy go nieźle poturbowali. W tym momencie nie zdawał sobie sprawy, że w takim stanie w jakim aktualnie się znajduje pewnie nie dałby im rady... Jednak nie przeszło mu przez myśl słowo trening.
-Do widzenia Zori-sama- Salvatore starał się być miłym, i przestrzegał kultury jakiej nauczyli go jego bliscy za czasów życia. Dalej wrócił do rozmyślania, nadal nie wiedział co dalej.

Wykładowca podszedł na odległość jakiś dwóch - trzech metrów, skrzywił się wyraźnie słysząc twoje słowa, i trzeba było przyznać że w owym skrzywieniu było więcej agresji niż zwykłeś to widzieć - Co... Aż tak Ci do mamusi śpieszno ? Śmierdzący tchórz - Nie czekał, rzucił w kierunku twojej głowy bokenem który to trzymał w prawicy, najpewniej nie miał zamiaru odpuścić ci pojedynku na który go zresztą sam wyzwałeś... Ale wracjąc do bokenu - drewniana rękojeść przywiała w twoje czoło z całkiem sporą siłą ( - 7 HP) , zatoczyłeś się w tył, zdołałeś jednak ustać na nogach....

cholera nie mam ochoty na walkę, po tym co mnie spotkało na ostatniej lekcji- myślał Salvatore w czasie oszołomienia. Dziwił się dlaczego to stoi na nogach...
Salv przyjął postawę bojową i zaczął gromadzić powietrze by wyprowadzić kidou płonące powietrze (wybacz nie znalazłem nazwy i numeru) Salvatore robił dokładnie tak jak go uczył Sensei na lekcji. Zgromadził 10 pkt ray. Od razu po wyprowadzeniu kidou zaczął gromadzić następne pogkłady ray na #10 - Kasai (Ognisty Wir) i od razu gdy to zrobił cisnął go w przeciwnika.
Nie zamierzał szybko odpuścić i ruszył na Zorgiego z uderzeniem z buta w brzuch.

(hadou 6, odejmij sobie wiec rey tylko za nie, no i dopisz sobie je do zaklęć)

Cóż chyba wyzwanie tego wykładowcy na pojedynek nie było dobrym pomysłem... Chyba warto to zapamiętać na przyszłość ? No ale mniejsza z tym... Czas był bowiem na walkę.
Szybko wpadłeś na pomysł użycia, kidou którego niedawno się nauczyłeś, odchyliłeś się w tył, nabrałeś powietrza w płuca, po czym to zgarbiłeś się wypluwając je w stronę nauczyciela... Dala ciepłego powietrza wylała ci się z ust... Ale za raz ! Człeka nie było tam gdzie było on jeszcze przed chwila - zupełnie jak by zniknął...

Moment później poczułeś silnie uderzanie na plecy, wylądowałeś na ziemi, zaś twoje plecy dociskało coś silnie do podłoża - Dalej chcesz walczyć czy już stchórzyłeś góniarzu co ? Poddaj się bo i tak jesteś niczym więcej aniżeli śmierdzącym gównem...

Salvatore nie zdążył użyć Ognistego wiru. Więc skupił się na przeciwniku, miał zamiar atakować ręką, szczególnie prawą. Jego celem było skupić przeciwnika na tych uderzeniach, a nie na prawdziwym celu. Gdy Salvatore czuł że moment jest odpowiedni, zgromadził energię
- Zaklęcie destrukcyjne numer sześć! - Spal!#6 - Gogyou - Top był odpowiedni moment, skoro przeciwnik znajdował się w ruchu, a nie był skupiony na tym celu. Salvatore nie dawał po sobie poznać że gromadzi tak dużo powietrza, żeby było to widoczne. Za to wypowiedział inkantację by zwiększyć obrażenia. Miał na celu zrobić to, wszystko maskując.
Po zadaniu ataku (nie udanym/udanym) Salvatore zwiększa swój dystans od przeciwnika.

Cóż ciężko Ci było atakować i skupiać cokolwiek skoro leżałeś na ziemi (na brzuchu, gdyż w końcu oberwałeś w plecy i ktoś na nich stał), dociskany do podłoża - lekko wbijająca się w twoje ciało pięta dodatkowo sprawiała ból. Chwile później oberwałeś przez łeb bokenem (- 7 hp ), zamroczyło Cie na chwilę- No co jessst? Już się poddajesz ?... - Wyczułeś w jego słowach pewien rodzaj pogardy.

-Nie atakuje się przeciwnika gdy leży, nie bije się przeciwnika który nie posiada broni!!- Wykrzyknął Salvatore, w tym samym czasie zastanawiając się jak taka pełna agresji, złości i gniewu bestia ma tyle w sobie sił... A gniew dodatkowo usuwa siłę, tylko opanowany i spokojny wojownik w pełni korzysta z swoich umiejętności.
Salvatore jest zbyt zmęczony dniem, by wysilać się by wstać. Zamierza jeszcze chwilę poleżeć na Ziemi.

- Na wojnie nikt nie patrzy na to czy masz broń i czy jesteś słabym gównem... - Czułeś naprawdę potężną dawkę pogardy w jego głosie, chyba wiedziałeś już czemu jest tak nie lubianym nauczycielem i czemu inni uczniowie nazwali go "oni". Docisnął jeszcze na moment silniej pietę w twoje ciało po czym to odstąpił... Cofnął się i jak gdyby nigdy nic ruszył w stronę budynku głównego akademii... Zgromadzani uczniowie którzy obserwowali walkę jak by nie patrzeć raczej Cie wyśmiali (a to że każdy się bał postawić Zoriemu to inna sprawa), wszyscy prócz zmartwionej jasnowłosej dziewczynki i jegomościa o ciemnych włosach i chłodnym spojrzeniu... Ten drugi zresztą chwile później ruszył do wyjścia z akademii..

Nie ukrywajmy się ten dzień był na razie paskudny...

-Wiecie czym różnie się od was?- Salvatore postawił pytanie do owych uczni, nie zamierzał czekać na odpowiedź-Ja bynajmniej się mu postawiłem... i nadal nie zamierzam się mu dawać, choćby będzie brak mi sił- Salvatore powiedział spokojnie, jego głos był przepełnionym wewnętrznym szczęściem... pozytywne myślenie ponad wszystko. Salv ruszył w kierunku wyjścia z akademii, teraz nie zamierzał się przejmować tym co dziś spotkał, nie miał zamiaru się cofać w tył i zawracać sobie głowy błahostkami. Ale z drugiej strony- dzień nie był aż taki zły. Hikai wiele się nauczył, wiele się dowiedział i pewnie zostanie to w jego pamięci.
Spokojnym krokiem idzie do Celu.

- Już mu się dałeś - Wrzasnął jeden chłopak z tłumy, był raczej postawny, miał ciemną skórę, niebieskie oczy.

Z opadań zasłyszanych na przerwie słyszałeś że był to szlachcic z średnio zamożnego rodu który uwielbiał dopiekać innym, był starszym studentem. Oni jego dwaj wielcy i szerocy przydupasi i ciemnych włosach i oczach zaczęli się śmiać nawet głośniej.

Salv miał jeszcze sporo czasu, wszak na dziś nie zostało nic zadane, a więc resztę dnia miał wolną... No ale od niego tylko zależało co zamierza zrobić. Wiedział tylko jedno - był zmęczony i obolały.

Zignorował go tak, jak by nikt do niego nie mówił. Salvatore kierował się do swojego domu, by odpocząć i od reagować od nie przyjemnych chwil dzisiejszego dnia.

Tenshi,

na miejscu czeka już większość studentów. W końcu wychodzi na podium kapitan V oddziału i zaczyna jakąś nudną przemowę. W międzyczasie widzisz z daleka Yoriko i Kenjiego, ale oni ciebie jeszcze nie zauważyli.

Tenshi zaś nie koniecznie chciał zostać zauważony. Jego naturalnie niska samoocena podpowiedziała mu, iż lepiej uniknąć kontaktu by nie zepsuć dobrego dnia swoim znajomym. W końcu po co komu marudzący niemalże-inwalida który ledwie potrafi wykrzesać z siebie dość energii by skorzystać z toalety? Ostatecznie więc postanowił oddalić się od większości grupy i położyć spokojnie w jakimkolwiek w miarę wygodnym miejscy, pod drzewem, ścianą, na ławce. Ważne było by to miejsce ukryte było w cieniu.

Plac nie bardzo posiada miejsca zadaszone, poza tym wszyscy dookoła są poważni. Mimo nastawienia sam czujesz się nieco inaczej, jakby nie patrzeć spędziłeś ponad 2 lata tutaj.
- Jeszcze raz życzę wszystkim powodzenia, witamy w oddziałach obronnych Seireitei.

I tak też stałeś się absolwentem, niestety nie brzmi to słodko bo każdy oddział niesie ze sobą pewne obowiązki co wcale ci nie na rękę. Powoli wszyscy zaczęli się rozchodzić w grupkach, słyszysz skrawki młodych osób wspominających czas w Akademii czy też do jakiego chcieliby się udać oddziału:
- Koniecznie muszę iść do XI oddziału, teraz jestem na tyle silny żeby mnie przyjęli.
- Ja chyba pójdę do XII...

Wiedziałeś, że Yoriko pójdzie do II oddziału, natomiast Kenji nigdy do końca nie był przekonany.

Tenshi zaś nie miał bladego pojęcia, czy w ogóle chce iść do jakiegokolwiek z oddziałów. W końcu to raczej niebezpieczna fucha, a poza tym przez ten cały czas zdołał się przyzwyczaić do akademii. Nikomu by się do tego nie przyznał, ale lubił to miejsce wraz z większością ludzi poznanych podczas edukacji.

Iz nie wiedział nawet kiedy i w jaki sposób dowie się do którego z oddziałów go wysłano. Postanowił jednak znaleźć sobie jakieś wygodne miejsce i przemyśleć jeszcze raz kilka faktów. W końcu ta ceremonia była w zasadzie końcem czegoś, co od pewnego czasu było dla Tenshiego życiem. Zadziwiającym zresztą był fakt, iż tak łatwo można było nazwać ten stan właśnie "życie". W końcu to wszystko odbywało się po śmierci... Tenshi musiał pomyśleć, i to pomyśleć porządnie.

Gdy tak rozmyślasz, nagle ktoś puka cię po ramieniu, to była twoja drużyna, Yoriko pierwsza zdąża powiedzieć:
- Cześć, fajnie co? Już nie jesteśmy studentami. Teraz będziemy bronić Społeczeństwa Dusz. Co ty na to?
Pytanie zadał też Kenji
- Co teraz zamierzasz, Iz?

Zdecydowanie ludzie tutaj się nie starzeją generalnie, można przeżyć 50 lat, a wizualnie nie będzie to nawet 10. Co dopiero 2 lata, ledwo co widać było różnice w detalach aparycji, Kenji nadal wygląda młodzieńczo, a Yoriko jest płaska.

Popukany po ramieniu Tenshi podskoczył niemal odruchowo. Pomimo wszelakich prób bycia stale znudzonym, wciaż straszył się gdy ktoś znienacka popukał go po ramieniu, wrzasnął coś tudzież dokonał innej niecnej czynności z zaskoczenia.

- Teraz? Leżeć... - Tenshi odpowiedział zupełnie szczerze upraszczając jednak nieco własne przemyślenia. W zasadzie omijając je zupełnie pozostawiając miejsce jedynie dla tego, co fizycznie zamierzał robić. Uważał zwyczajnie iż nic więcej mówić nie powinien, przynajmniej nie odnoście pytania zadanego przez Kenjiego. Na słowa Yoriko odpowiedział zaś dość krótko - Brzmi jak wkurzająca robota która nie opłaca się z żadnego logicznego powodu. W ogóle jak się zapisać do oddziału można hm?

Twoja jak zwykle pełna optymizmu kwestia powoduje, że Yoriko przestaje być życzliwa co już wiedziałeś wcześniej:
- Dla takiego lenia nie ma oddziału, powinni cię przydzielić tam gdzie będziesz zasuwać cały dzień, może czegoś się w końcu nauczysz.

Kenji raczej się nie przejął, po prostu cicho westchnął:
- Nic się nie zmieniłeś, ale w sumie to dobrze. Może po prostu nie ma tu dla ciebie nic interesującego, w Społeczeństwie Dusz? Nie chciałbyś zwiedzić świata żywych? Albo udać się do dalekiego Rukongai? Jeżeli chcesz się zdecydować to w Akademii jeszcze można to zrobić podpisując się na tablicy pod gabinetem dyrektora.

-Ehhh... i znowu kobieta robi z igły widły. Trafie tam gdzie będę pracował i tak będzie najlepiej co nie? - Chłopak podniósł się powoli i spojrzał tempo w stronę nieba. Nie lubił patrzeć na ludzi, w ten sposób łatwiej było ukrywać emocje. Powolnym krokiem skierował się w stronę gabinetu dyrektora. W końcu podjął decyzję dotyczącą swojego oddziału, lepiej było to zrobić samemu. - E, zwiedzałem świat żywych i Rukongai. Nic nadzwyczajnego, nawet nie ma się gdzie położyć żeby Ci na łeb nie nadepnęli. A Ty Krzyżyk gdzie idziesz? I tak w ogóle, to jak można się cieszyć z tego że będzie się dawało ciachać potworom?

Tenshi sam miał niemały problem, związany z opuszczaniem akademii. Chłopak od zawsze miał tendencje do zżywania się z osobami i miejscami, do tego miejsca zdołał się już zresztą przyzwyczaić. Nawet je lubił, w końcu rzeczywiście mógł tutaj znaleźć spokojny kont, no i czuł że po akademii będzie mógł robić coś by chronić innych. To ostatnie było najważniejsze, jednakże Tenshi nie przyznał by się do tego nawet przed samym sobą.

Yoriko was przeprosiła i idzie w innym kierunku mówiąc, że i tak już jest przyjęta i chce dowiedzieć się czy nie mają dla niej misji. Zostałeś ty i Kenji. Dochodzicie do gabinetu dyrektora gdzie jest masa ludzi, niemal wszyscy absolwenci się tam zebrali. Nie widząc potrzeby siadacie spokojnie przed gabinetem i czekacie aż tłum się rozejdzie w znacznym stopniu.

Kenji zdawał się, że chciał zagadać, ale że nigdy nie był duszą towarzystwa to zdecydowanie nie może się zebrać do pierwszego słowa, jakby nie wiedział o czym pomówić.

- No to powiedz, gdzie idziesz co? - Tenshi rozwalił się w najbardziej wygodny dla siebie sposób, po czym wbił swoje spojrzenie prosto w ścianę przed sobą. Nie spieszyło mu się, zamierzał wpisać się na listę dopiero gdy tłum zniknie, zaś on sam pogada jeszcze chwilkę z Kenjim. Lepiej było wiedzieć gdzie go w razie czego szukać.

Iz spokojnie rozważył już kilka opcji, jednak wszystko zdawało się skłaniać go ku jednej. Chciał więc rozważyć jeszcze kilkadziesiąt innych by upewnić się w swoim postanowieniu. W końcu to do jakiego oddziału przystąpi zdefiniować miało spory kawałek jego przyszłego życia... czy też życia po śmierci. Pomimo rozważania kolejnych opcji najważniejsza rzeczą obecnie była jednak rozmowa z Kenjim. Nie zamierzał zamyślać się na tyle by nie zrozumieć co do niego mówi, w końcu nawet Tenshi nie był takim chamem żeby robić coś takiego naprawdę. Zwykle raczej udawał że taka sytuacja akurat zaistniała.

Kenji spogląda w stronę tablic:
- Chyba wybiorę oddział XIII, doradzano mi VI ze względu na jego dość mocną pozycję w Seireitei, ale to nie dla mnie. Nie byłem w świecie żywych jeszcze, poza tym żywi nie potrafią się obronić.

W końcu ludzie rozeszli się, tablice zostały różnie wypełnione. Najwięcej widać podpisów pod oddział XI oraz XIII, czyli bardziej stawiające na konfrontację z wrogiem. Najmniej jak zwykle oddział IV mający miano największych słabeuszy. Kenji zaznaczył XIII oddział, mimo dużej ilości chętnych nie było możliwe by nie został przyjęty. Podaje ci pióro, którym trzeba się podpisywać na danej liście.

- Powiem szczerze, w świecie żywych nie spotkałem pustych... a przed innymi zagrożeniami bez problemu bronili się poprzez rzeczy tak głupie jak bomba nuklearna albo karabiny automatyczne. - Tenshi powiedział spokojnie, jak zawsze niezbyt zainteresowany. Przejrzał spokojnie listy nie próbując nawet sugerować się popularnością oddziału, lub jego brakiem. Decyzje podjął już wcześniej. Złapał za pióro i złożył swój podpis pod listą oddziału XII. Nie starał się specjalnie, co w połączeniu z okropnym charakterem pisma sprawiło iż całość była nieco nieczytelna, niemniej na pewno osobiście złożył własny podpis. - No ale, sam se ocenisz czy warto się tam pchać.

Kenji nieco zdumiony spogląda na ciebie:
- XII oddział... jakoś nie wyglądasz mi na naukowca, ale kto wie.

Na tablicach napisane też jest, że ostateczny przydział zostanie ogłoszony za 2 dni. Do tego czasu masz wolne. Kenji pożegnał się i udał gdzieś. Sam przed tablicami zastanawiasz się nad dalszym dniem, jest już późne popołudnie, stołówka o tej porze będzie zamknięta.

- Ta... ja siebie też nie. - Tenshi westchnął cicho pod nosem i po raz kolejny spojrzał na listę. Nie było łatwo podjąć jakąkolwiek decyzje, a teraz pewnie nie można było by jej nawet zmienić. Poza tym, pewnie i tak dostanie się do oddziału czwartego, w końcu tam trafiają Ci którzy są słabi. Iz zaś zdecydowanie zaliczał się do tych słabych. Ledwie potrafił unieść swój miecz. Nie był też odpowiednio przygotowany umysłowo by podejmować wyzwania związane z tworzeniem przedmiotów o praktycznym zastosowaniu. Spoglądał na tablice jeszcze przez dłuższą chwilę nim oderwał od niej wzrok i ruszył powoli w stronę wyjścia z korytarza.

Tenshi nie miał dokładnie określonego planu, ostatecznie jednak postanowił przyjrzeć się czemuś, nad czym zastanawiał się już od dość dawna. Udał się mianowicie do szkolnej sali lekarskiej. Chciał podpytać nieco pielęgniarkę o kidou leczące i, o ile był by do tego zdolny w ciągu dwóch dni, spróbować opracować chociaż te podstawowe. W końcu nigdy nie wiadomo kiedy mogą się przydać zaklęcia lecznicze. Kilkukrotnie już żałował że nie potrafi się takowymi posługiwać.

Na zewnątrz powoli zachodzi słońce sprowadzając pomarańczową poświatę na niebo. Z twojego pobytu w Akademii doskonale wiesz jak trafić na miejsce, po drodze właściwie mało kogo już spotykasz, przez moment masz nawet obawy czy gabinet będzie otwarty.

Ostatecznie twoje obawy rozwiewa przyzwolenie gdy pukasz: https://bleach.forumpolish.com/akademia-shinigami-f8/pokoj-lekarza-t418-120.htm

Hanari Ryoko

Zmachałeś się trochę przez tą całą podroż połączoną ze wspinaniem się po schodach. Stanąłeś sobie spokojnie, zerknąłeś na bok, dostrzegłeś jednego ze swoich nauczycieli, uczył Cie Hakudy, siedział sobie spokojnie pod ścianą i popijał sake z czarki, nie wydawało się aby Cie zauważył.

Na twoje nie szczęście, w tym roku miałeś więcej zajęć z hakudy niż z walki bronią... No ale zawsze warto nauczyc się czegoś nowego. Mogłeś do kogoś spróbować zgadać albo od razu iść na lekcje.

( https://bleach.forumpolish.com/npc-f55/nauczyciele-akademii-t619.htm opis nauczyciela, Mito Inahara, zobacz sobie)

Chłopak spojrzał na siedzącego nauczyciela popijającego sakę, nie chciał przeszkadzać i udał się od razu do sali gdzie miała odbyć lekcja, lecz jeszcze nie znał się na Akademi i chciał zapytac pierwszą napotkana osobę gdzie odbędzie się jego pierwsza lekcja. Rozglądał się po kortrażu lecz jak na złość nikt nie przechodził.