Plac główny

Szlachcic. Tak bardzo nie chciała mieć racji. Westchnęła cicho słysząc słowa Natsuo. Od odpowiedzi na jego pytanie też nie ucieknie.

-No więc... Znalazłam się w jakimś miasteczku, chyba mówicie na to Rukongai... Idąc ulicami i próbując zorientować się w moim obecnym położeniu, zauważyłam mężczyznę pastwiącego się nad malutkim chłopcem... Większość osób tam ze sobą walczyło. Chciałam pomóc dziecku, więc zaatakowałam mężczyznę, który dość szybko się wycofał, a chłopca zaprowadziłam do rodziców. Kiedy wychodziłam z jego domu, zaczepiła mnie Izumi, twierdząc, że mam w sobie jakąś siłę. Zaprowadziła mnie do ich małej chatki, i tam poznałam Hayate.

O swoich planach nie chciała się jeszcze wypowiadać, szczególnie przy osobach tak mocno związanej z polityką jak szlachta. Nawet go dobrze nie zna, a już mówi o sobie tak dużo. Zaczęła się poważnie martwić o swoje zachowanie. Jeśli i on będzie chciał ją wykorzystać? Pognębić dla zabawy? Chyba właśnie dostarczyła mu wystarczająco dużo materiału. Odwróciła na chwilę wzrok od Shihouina. Nie chciała nawet wiedzieć więcej na temat jego rodu. Spalając swoją "wewnętrzną obronę", była obecnie całkowicie odsłonięta na wszelkie ataki.

To miejsce było takie inne od tego, do czego była przyzwyczajona, całkowicie inne nawet od Rukongai. Nie znała tutaj absolutnie nikogo, nie wiedziała na kogo ma uważać. Nie miała miejsca żeby się schować. Obleciał ją strach. Nawet jeśli zostanie zaatakowana przez młodzieńca, nie będzie się miała schronienia. W końcu to on ją prowadził w obecnej sytuacji, nie mogła mieć pewności, że jest on z nią szczery, lecz mimo to postanowiła mu zaufać... Gdzie jest dawna ona? Wolałaby raczej paść na ulicy niż dać się tak prowadzić nieznajomemu.

Ból nóg był nieznośny, czuła się jak piłka bez powietrza. Do jej głowy napłynęły również myśli o karczmie. Zostali zaatakowani, a ona nie była w stanie obronić nawet siebie. Wzdrygnęła się. Wszystkie te myśli i emocje odbiły się na jej postawie. Przecież zawsze starczało jej siły by walczyć o swoje... Gdzie jest dawna ona, kiedy tak bardzo jej potrzebuje?

Dziewczyna zdaje się, że dopiero od niedawna była duszą. Natsuo nigdy o tym jakoś nie pomyślał, ale teraz do niego doszło jak traumatyczne musi być dla nich wspomnienie swojej śmierci o ile je posiadali, oraz świadomość tego że właściwie dla wszystkich, których cenili wcześniej są zwykłymi umrzykami. Coś strasznego. Oczywiście tyczyło się to tylko tych, którzy pamiętali swoje życie w świecie żywych (#masło maślane).
- Hayato-san, choć ponury wydaje mi się dobrym człowiekiem. Akademie podobno skończył rok później, bo obronił swoich kolegów jeszcze jako student przez atakiem Hollow i musieli go poskładać do kupy, a to wiele o nim mówi. - opowiedział jej coś o jej dotychczasowym opiekunie. W końcu warto wiedzieć co nieco o naszych dobrodziejach. Po czym powiedział jeszcze z lekko zakłopotaną miną:
- Wybacz mi moją odpowiedź na pytanie odnośnie tego miejsca. Nie wiedziałem, że jesteś tu od niedawna, więc pewno nie za bardzo wiesz co i jak, musisz być nieźle zagubiona, a ja Ci szczegółami zacząłem sypać. - rzekł wolną ręką drapiąc się po głowie z głupawym uśmiechem. Po czym kontynuował - To jeszcze raz, może tym razem lepiej się sprawię. Są trzy światy, ten który nazywamy światem żywych, z którego umarłe dusze lądują tutaj, czyli w Soul Society... jest jeszcze ten trzeci, biała pustynia Hueco Mundo, z którego wywodzą się zmory wszelkich dusz i Shinigami, czyli Hollow. To potwory, których póki co nie chcesz spotkać, smutne istoty pędzone wiecznym głodem, który potrafią zaspokoić tylko zjedzone ludzkie dusze. Podstawowym zadaniem Shinigami jest pokonywanie ich i zwracanie duszom, które zostały zmuszone do takiej katorgi wolności. Co do Soul Society, to dzieli się ono właściwie na trzy części. Jest Seiretei, o którym już Ci opowiadałem, ojczyzna Shinigami i Szlachty, to właściwie punkt centralny tego świata. W okół niego rozpościera się Rukongai, podzielone na cztery części nazwane od stron świata, a każde z nich dzieli się jeszcze na osiemdziesiąt okręgów. Co pewnie zauważyłaś im bliżej dworu czystych dusz, tym bezpieczniej i bardziej dostatnio żyje się w mieście wędrujących dusz. To smutne, ale jest nas zwyczajnie za mało, by ogarnąć naszym wzrokiem i prawem całe potężne Rukongai, więc im bliżej nas tym więcej naszych patroli, posterunków. Dalej jest bardzo niebezpiecznie, nie tylko przez zorganizowaną przestępczość, ale też przez ataki Hollow, które w dalszych rewirach pojawiają się i przeprowadzają prawdziwe masakry ludności. Ehh... przykre. W każdym razie, poza Rukongai rozpościera się dalszy teren, który już jest niezamieszkany przez ludzi, to dzikie ostępy, lasy, góry. Szczerze mówiąc nie zapuszczałbym się tam zbyt chętnie. Co do ludności, to większość stanowią Rukończycy, czyli właściwie cywile. Najpoważniejszy procent z nich to ludzie pozbawieni duchowej energii, dzięki czemu nie odczuwający głodu, pochodzą oni albo z świata żywych, bądź też urodzili się już tutaj. Ci, którzy posiadają owo reiatsu już ten głód odczuwają, a ich staramy się sprowadzać do Seiretei, by zostali Shinigami, to smutne, ale prawda jest taki, że tylko ludzie o takim darze mają szanse w walce z Hollow. No i tak przechodzimy do nas, w teorii jesteśmy elitarnymi oddziałami wojowników zgromadzonych w organizacje Gotei 13. Każdy z oddziałów obronnych ma inne zadania, a jego członkowie przeto specjalizują się w innych kwestiach. Ja należę do oddziału piątego, który ma za zadanie dbać o obronność Seiretei oraz szkolić nowych Shinigami, także lepiej się przykładaj do nauki, bo jak nie to za to beknę haha. Szczerze mówiąc uważam, że to dość odpowiedzialne zadania. Są też oddziały typowo bitewne, takie do działań w Rukonie, medyczne, wywiadowcze i tak dalej. Jak widzisz dla każdego znajdzie się coś odpowiedniego. Pracę Shinigami można podzielić na parę zasadniczych zadań. Po pierwsze walka z hollow, po drugie dbanie o porządek w Soul Society oraz świecie żywych i po trzecie odsyłanie zbłąkanych w świecie żywych dusz do Soul Society. To kupa roboty i szczerze mówiąc jest nas za mało, żeby to ogarnąć. Tym bardziej uważam, że powinno dojść do pokoju między Rukongai, a Seiretei, zbratania szlachty z pospólstwem... a tak, szlachta zapomniałem o nich wspomnieć paru słów. Rody szlacheckie są bardzo różnorodne, zaczynając od tych najbogatszych, które trzęsą całym światem, przez tak małe, że gdy ich córy zostają dziewczynkami do towarzystwa dziewczynek z najbogatszych rodów, to traktowane jest to jako zaszczyt. Te najstarsze rodziny są tu prawie od zawsze i prawda jest taka, że to od nich się Seiretei zaczęło. Wiem, że można im wiele zarzucić, ale to również oni dotują Gotei 13 potężnymi sumami, to oni zbudowali akademie i to oni zaprosili Rukończyków do swego domu, by uczyć potężniejszych z nich do zawodu Shinigami. Owszem, można powiedzieć, że zrobili to, bo zwyczajnie potrzebowali więcej żołnierzy, ale i tak uważam, że zasłużyli na jakąś wdzięczność za to co robią i robili. Generalnie to między Rukończykami, a Szlachcicami są częste tarcia co mnie bardzo smuci. Szlachcice zarzucają Rukończykom niewdzięczność i dzikość, a Ci im wyzysk oraz butność. Ja zaś myślę, że obie grupy mają po części racje, ale to że się przez to żrą jest zwyczajnie niewłaściwie. Oboje mamy wspólnego wroga w postaci Hollow, a bierzemy się za łby i tłuczemy jak krótkowzroczne dzieci. Ile więcej żyć moglibyśmy ochronić gdyby Rukongai dogadało się z Seiretei? Ile więcej utalentowanych dzieciaków wysiliłoby akademie? Ile Hollow więcej, by unieszkodliwiono gdyby Shinigami nie musieli użerać się z zorganizowaną przestępczością? Ehh... wybacz zdaje się, że się rozgadałem i co nieco wyżaliłem. Mam nadzieje, ze jeszcze nie śpisz? - mowił Natsuo nieraz zamyślonym tonem, a nieraz zwyczajnie rozgoryczonym na koniec, mimo że wypowiedź zaczynał dość wesoło. Samą końcówkę zaś od ciężkiego westchnienia mówił ponownie z uśmiechem zakłopotania, rzeczywiście wpadł w słowotok, ale już tak miał gdy zaczynał mowić o sytuacji społecznej tego świata.

Dobra, po wypowiedzi Natsuo nie wiedziała nadal wszystkiego, ale wiedziala na pewno więcej niż poprzednio.

-Dzięki... Czyli twierdzisz że głodne są jedynie wyjątki?

Wydawało się to dziwne i nienaturalne. Zmęczenie osiągało swoje apogeum i Rose ledwo trzymała się na nogach. Obecnie bardziej przypominało to wiszenie na ręce shinigami

Zdaje się, że gadanina Natsuo nie poprawiła humoru Rose, a ta nadal trwała w tym nastroju, w który wpadła po opowieści o sobie. Szkoda, ale zdaje się, że póki co nie wiedział co na to poradzić, pozostało mu więc tylko być sobą. Na jej pytanie natomiast westchnął:
- Obawiam się, że tak, jesteśmy dość nieliczni w stosunku do ogromu mieszkańców Soul Society i świata żywych. Niestety tylko przy pomocy reiatsu, oraz naszych mieczy można pokonać hollow, więc większość mieszkańców jest zwyczajnie bezbronna. Na pocieszenie możemy czuć się całkiem wyjątkowi. - powiedział na koniec uśmiechając się nieco smutno. Dziewczyna natomiast zaczęła słaniać się na nogach tak, że ten zaczął się martwić, że ta zaraz mu zejdzie. Znalazł, więc pierwszą ławkę jaka mu wpadła w oko i posadził na niej Rukonkę.
- Emm, Rose-san wszystko w porządku? Nie potrzebujesz pomocy medyka? - zapytał z nutą troski w głosie, obawiał się czy może nie jest to coś ponad zwykłe zmęczenie.

-Nie czuję się najlepiej.

Usiadła na ławce uważając by nie zejść. Mogło to wywrzeć kiepskie wrażenie na Natsuo. Chwyciła się obiema rękami za głowę, opierając łokcie na kolana.

-Daleko jeszcze? Zawsze mogę spróbować troche się... dopalić tym całym Reiatsu. -spojrzała na szlachcica z nadzieją. Im więcej mogła ćwiczyć tą czynność tym lepiej.

~Kyosuke 2~

Miałeś szczęście, bo wiosenna pogoda nadal się utrzymywała. Słońce przyjemnie grzało, a wiatr delikatnie poruszał koronami pobliskich drzew. Natomiast wokół ciebie panował zwyczajowy gwar. Ludzie ponownie sprzedawali swoje towary, a niektórzy proponowali usługi typu wróżenie, ziołolecznictwo itp. Na niebie wędrowały białe chmury, a gdzieniegdzie nawet przeleciał drapieżny ptak. Przynajmniej dostałeś szansę na nowy, życiowy start. Większe bądź mniejsze grupki studentów maszerowały na miasto. Prawdopodobnie dzisiaj wypadał im wolny dzień. Nawet lepiej, bo mogłeś spokojnie zapoznać się z panującymi zasadami.
-Przepraszam... Czy wiesz może gdzie znajdę żeński akademik?- Usłyszałeś za swoimi plecami damski głos. Właściwie już skądś go kojarzyłeś. Szczupła, niska dziewczyna obserwowała ciebie uważnie swymi błękitnymi ślepiami. Długie, niebieskie włosy zaplotła w tradycyjny warkocz. Czyżbyś właśnie spotkał przyjaciółkę z dziecięcych lat?
-Też pierwszy dzień? Jestem Mana...- Dziewczyna uśmiechnęła się delikatnie. Najwyraźniej sprawiałeś sympatyczne wrażenie. Oto pierwsza próba stała przed tobą...

Spoiler:

Najwyraźniej miecz dziadka nie działał bez zarzutów albo osoba władająca nim spotkała pewne ograniczenia. W iluzorycznym świecie zawsze otaczali ciebie najbliżsi bądź członkowie akademii. Ten fakt prowadził do ciekawych wniosków, które musiałeś odkry samodzielnie. Przynajmniej zyskałeś jakiś większy trop... Powoli puzzle zaczynały tworzyć spójną całość... Międzyczasie dziewczyna uśmiechnęła się nieznacznie. Prawdopodobnie twoje zachowanie nieco ją rozbawiło. Nawet dygnęła elegancko w geście przywitania. Jednak problem pojawił się, kiedy usłyszała twoje nazwisko.
-Aha... Jeżeli nie sprawiłoby tobie większego problemu oprowadzanie dziewki, to byłabym bardzo wdzięczna. W końcu twoje lokum pewnie wygląda o wiele lepiej "paniczu". Tylko nie myśl sobie, że przez szlacheckie pochodzenie możesz więcej...- Dziewczyna wcale nie żartowała. Pomiędzy wami niespodziewanie wyrósł swego rodzaju mur. Niechęć ze strony koleżanki była czymś spowodowana. Może pamiętała o dawnej obietnicy. Ewentualnie słyszała wieści odnośnie zaginięcia "Kyosuke" i pomyślała, że próbowali go zastąpić twoją osobą. Trudno zgadnąć...
-Obyśmy nie trafili do tej samej klasy... Choć twoje pochodzenie zobowiązuje. Najlepsza klasa stoi otworem...- Czyżby dorosła mana słynęła z uszczypliwości. Pewnie próbowała jakoś ciebie zniechęcić do czegokolwiek. No cóż... Zawsze mogłeś zmienić zdanie. Wreszcie panienka skierowała swe kroki za bramy akademii. Czasem zerknęła przez ramię sprawdzając czy rzeczywiście idziesz...

Mogłeś myśleć sobie różne rzeczy, ale zachowanie dziewczyny nie było przypadkowe. Musiałeś przyznać, że bardzo mało wiedziałeś o jej pobycie wśród pozostałych dusz. Prawdopodobnie spotkał ją podobny los do twojego. Oczywiście biorąc pod uwagę traktowanie społeczeństwa. Przynajmniej maszerowaliście kawałek w milczeniu. Wreszcie pannica westchnęła cicho i spojrzała gdzieś w kierunku koron drzew.
-Przepraszam... Po prostu mam niezbyt dobry dzień. Wyładowałam frustrację na tobie. Chodzi o to, że... Przypominasz mi kogoś, ale średnio pamiętam szczegóły. Właściwie sama nie wiem czy śniłam, czy rzeczywiście... Mniejsza. Chodźmy i miejmy za sobą wszelkie przygody...- Niebieskowłosa wzruszyła ramionami, jednocześnie ponawiając spacer. To tyle, jeżeli chodziło o dobre maniery. Cóż... Przeprosiny zawsze w cenie, prawda? Niestety reszta stanowiła czyste mrzonki. Choć dziewczę przyznało, że coś tam kojarzy, to ty powinieneś siedzieć cicho. Twoja misja jasno określała cele. Zdobyć towarzyszy, ukończyć akademię i otrzymać ostrze podobne do dziadkowego. Ewentualnie znaleźć ojca albo zniszczyć wrogów rodziny. Dlaczego komuś zależało akurat na waszej gałęzi? Przecież istniały rody o lepszych, bardziej znaczących wpływach... Tymczasem niespodziewanie waszym oczom ukazał się żeński akademik. Mana dygnęła przed tobą w ramach podziękowania. Następnie zaraz skierowała swe kroki ku nowemu domostwu. Ty natomiast bez większych problemów mogłeś iść naprzeciwko. Tam właśnie stacjonowali młodzi adepci. Nawet na drzwiach wisiała prowizoryczna rozpiska lokatorów. Akurat trafiłeś do pokoju razem z niejakim Kyo. Dziwny zbieg okoliczności, ale cóż poradzić... Oczywiście zajęcia odbywałeś w najlepszej grupie 1-1. Jak wcześniej niebieskowłosa stwierdziła: nazwisko zobowiązuje. Gdybyś zechciał, to mógłbyś porozmawiać z którymś studentem. Ewentualnie sprawdzenie pokoju albo sal także stanowiło jakąś opcję...

Twój pokój mieścił się na końcu długiego korytarza. Oczywiście drzwi zostały zaopatrzone w tabliczkę z nazwiskami. Mogłeś zauważyć, że ktoś stosunkowo niedawno dopisał Kuchiki obok Tachibana. Cóż... Nie miałeś wpływu na to kogo i kiedy przyjmuje akademia.

z/t
Pokój Kyosuke

Trzeba szczerze przyznać, że spotkanie z lisem stanowiło pewien fenomen. Przede wszystkim Shiro miał prawdziwe szczęście nowicjusza albo ktoś nad nim faktycznie czuwał. Mógł przecież trafić o wiele gorzej. Niby podczas roku szkolnego czytał książki odnośnie różnych bóstw. Najgorsze z nich lubiły mamić obietnicami, a później żądały krwawych ofiar albo wykonania zadań niemożliwych do spełnienia przez prostą duszę. Jednak lisie kami wydawało się dość sympatyczne i generalnie rozmowne. Dodatkowo sam spacer znacznie poprawił humor białowłosemu. Niestety przypadkowo usłyszane plotki wprowadziły chłopaka w stan rozmyślań. "Natsuo senpai zaginął? Kiedy?! Dlaczego nauczyciele wcześniej o tym fakcie nie wspomnieli? Czy ma to związek z wcześniejszymi uczniami? Cholera... Naprawdę coś dziwnego zaczyna się dziać wewnątrz murów akademii. Czyżby nadchodziły jakieś większe zmiany? Zapoczątkowane przez kogo? Wiadomo, że lekki wiatr może zwiastować burzę..." Ostatecznie młodzian postanowił podpytać studentów o tę konkretną sprawę. Przecież gdzieś, coś wcześniej usłyszeli. Może nawet niektórzy byli świadkami samego zaginięcia shinigami. Trudno, darmo... Nie ma co dalej zgadywać. Shiro podszedł lekkim krokiem do uczniów akademii.
-Natsuo senpai naprawdę zaginął? Myślałem, że to tylko głupia plotka… Wiecie może kiedy to się stało?- Białowłosy postanowił grać jednego z zaaferowanych uczniaków. Im bardziej ktoś szuka sensacji, tym szybciej znajdują się chętni do przekazywania różnych treści. Chyba, że grupka zaraz pryśnie przerażona postawą młodego Onpuu.

Najwyraźniej plotki zdążyły szybko okrążyć akademię. Niby wczoraj wieczorem studenci podsłuchali skądś o zaginięciu szlachcica. Dzisiaj natomiast snuli najróżniejsze domysły, a tylko niektóre informacje zawierały ziarno prawdy. Ciekawe kto zapoczątkował ten łańcuszek... Oczywiście Shiro grzecznie podziękował za wszelkie domysły, jak również tłumaczenia, domysły itp. Następnie spokojnym krokiem opuścił krąg tzw. „wzajemnej adoracji”. Musiał pomyśleć, a przede wszystkim poukładać zdobyte dotychczasowo fakty. Jedak najlepiej zrobić to jutro rano. Wtedy podobno umysł pracuje na najwyższych obrotach. Obecnie białowłosy skierował się w stronę stołówki. Potrzebował chłodnego napoju i może lekkiej przekąski. Spotkanie z lisem obudziło wewnątrz chłopaka pragnienie. Wypadałoby również potem wejść do pokoju, aby zabrać zeszyt i pióro. Oby tylko Ichiro nie zamęczał go pytaniami o stan wiedzy. Generalnie Onpuu nie wiedział czy Yukio również pozaliczał wszystkie przedmioty... Choć znając życie tylko on będzie czarną owcą wśród współlokatorów. Następnie młodzian powinien odwiedzić bibliotekę. Chciał przypomnieć sobie trochę materiału z prawa przed umówionymi korepetycjami. Dodatkowo wypadałoby oddać zaległe książki... Niech złotowłosa sobie nie myśli, że całkowicie zignorował wkład własny. Przecież to ostatecznie on musiał wypełnić kartkę albo odpowiedzieć na kilka kluczowych pytań, prawda?