Sala nr.12

(żeby nie było używam mojego systemu obliczeniowego opartego na wyt i rzucie kostką )

Oparłeś dłonie na podłożu, i po chwili zaczynałeś wykonywać pompkę za pompką, początkowo szło Ci nieźle, jednak po 12 powtórzeniu ćwiczenia odczułeś już pewne niedogodności, nie zamierzałeś się oczywiście jeszcze poddać, nic z tego ! Dawałeś z siebie wszytko dzięki czemu wydusiłeś z siebie 21 powtórzeń, później opadłeś ciężko na podłogę i zacząłeś dyszeć. Zerknąłeś na swojego "kolegę", który z uporem maniaka wykonywał ćwiczenia, po kolejnych 7 powtórzeniach opadłeś z sił, nie wiedziałeś jednak ile wykonał pompek wcześniej, później zerknąłeś na koleżankę .... Która w tępię naprawdę zastraszająco wielkim wykonywała kolejne ćwiczenia. Od czasu kiedy opadłeś na podłoże ona wykonałeś jeszcze 11 powtórek. Jak widać była nie tylko niesamowicie silna ale również wytrzymała... Czego nie można było powedzieć o tobie. Zori ustawił swojego buta lekko na twojej głowie - Ojej nie jestem słabiakiem ? No patrzcie jakie małe gówno leży przede mną i dyszy jak by nie wiadomo co robiło... - Prócz wyraźnego gniewu w głosie słyszałeś też jadowitą pogardę.

Jeszcze złapałem kilka oddechów. Gdy tylko czułem się na siłach wstałem spod jego nogi.
-Cholera!- Krzyknąłem z całej siły jaką tylko miałem. Odwróciłem się do nauczyciela plecami, po czym ruszyłem w kierunku wyjścia. Zdenerwowany ruszyłem gdzieś w pobliże akademii na teren otwarty.

Opuścił buta z twojej głowy powoli, wówczas zdołałeś się jakoś pozbierać i wstać, gdy odwróciłeś się od nauczyciela zauważyłeś na się wzrok niemal wszystkich uczniów z twojej klasy, niektórzy mieli poważne miny, inni byli przestraszni kolejni zaś żywo się śmiali.

Zori zarechotał głośno wyraźnie rozbawiony twoja postawą. Gdy zmierzałeś już do przesuwnej ścianki przestał się śmiać i rzekł zupełnie poważnym tonem pełnym negatywnych emocji - Tak jak myślałem śmierdzący tchórz... Wyjdź śmiało, ale nie wracaj tu więcej... - Zerknął na dziewczynkę, która patrzyła za tobą ze zmartwioną mina, chłopak patrzył swym chłodnym, analitycznym spojrzeniem na nauczyciela, zupełnie jak by na coś czekał

-Ja tchórz? To ty wykańczasz nas tymi ćwiczeniami. Twoja postawa budzi we mnie agresje. Chcę wyjść ponieważ boję się że będą musieli Cię pozbierać...- Kontynuowałem i wciąż zmierzałem ku wyjściu. Rozglądałem się po klasie, by zapamiętać reakcje pozostałych uczni.

Nauczyciel zarechotał wesoło, zupełnie tak jak by to co powedziałeś było jakimś wybornym żartem... Zresztą nie tylko on się śmiał z twojej "groźby". Sporo osób w klasie które to miały się za "odważnych" wytknęło Cie palcami i śmiało się z Ciebie. - Jeśli wyjdziesz bez mojego pozwolenia to już więcej nie wracaj do akademii, bo takim maminsynkom nigdy w życiu nie zaliczę przedmiotu.... Żal mi że to wasze gówniane pokolenie jest takie tchórzliwe. To źle wróży przyszłości Soul City - Po tych słowach wrócił wzrokiem do dziewczynki i chłopaka - A wy migiem na plac główny i żabkować

Chłopak westchnął cicho ale skłonił się lekko Zoriemu po czym to wyszedł, zerkając tylko po drodze na Ciebie... Dziewczynka pobiegła za nim i przyglądała Ci się z wyraxnie malującym się smutkiem na twarzy.

-Brrrrrrr...- Zawarczał tylko pod nosem. Nie wiedział co robić...
-Dobra koleś... zostanę na twoich zajęciach- Odpowiedział Salvatore, choć ciężko było mu to wykrztusić z siebie.
-Co dalej?- Zapytał po chwili... zrozumiał że takie zachowanie i postawa nie pasuje do niego, to nie w jego stylu...

- Dla Ciebie małe gówno jestem Zori-sama a nie koleś - Skrzywił się paskudnie patrząc na Ciebie, jak zawsze był wściekły, widać mocno mu podpadłeś już za pierwszym razem, co znacznie mogło Ci utrudnić życie w akademii - A teraz dogoń tamtą dwójek i żabkujesz trzy razy, jeśli usłyszę jeszcze chociaż jedno słowo to cztery - Chciał chyba uprzedzić twoje pytanie "czym są żabki". Widać postanowił uprzykrzyć ci życie już teraz.

-Dla Ciebie małe gówno jestem Zori-sama, chciałbym zadać Ci pytanie... Jestem tu by się czegoś nauczyć, i nie wątpię w to...-Przerwał na Chwilę Smutny Salvatore-Czym dla Ciebie jest siła? co to ma dla mnie znaczyć?- Zadał pytanie, jego nastrój i postawa, nagle się zmieniła. Sam Hikai, nie wiedział skąd w nim takie wahanie charakteru, teraz jednak czuł się rzeczywiście jak jakieś gówno... jak jeden z tych co bili tą dziewczynkę...
Czy to możliwe, że tamta potyczka tak na niego wpłynęła? Może próbował sobie udowodnić, że jest w stanie z nimi walczyć i wygrać? Salvatore nie wiedział do końca, czy to mogłoby mieć jakiś sens, a jeśli tak, to znajdował się w wielkim błędzie, znajdował się w wielkich tarapatach... dokładnie o tym wiedział........

- Cztery kółka - Rzekł już spokojniejszym tonem głosu, chodź ten nadal nie brzmiał w żaden sposób miło - Ruszył w kierunku tablicy - O ile uda ci się przebiec dystans to możesz tu przyjść na długiej przerwie - Dodał po chwili, tu podszedł do tablicy, zaczął rysować kółeczka i krzyżyki - Uwaga to najprostsza formacja bojowa... ! - ryknął, chciał najpewniej zwrócić uwagę uczniów którzy dosyć szybko się uciszyli... W końcu Zori miał opinie demona w tej szkole.

-Tak jest! Uda mi się- nie czekał na odpowiedź, pobiegł szybko by wyjść z sali, a następnie zaczął wykonywać polecenie. Nie miał zamiaru w jakiś sposób oszukiwać, ale z tego wszystkiego zapomniał podziękować dziewczynce że go złapała.
Gdy już tylko był na miejscu Salvatore zwrócił się cichym głosem do dziewczynki
-Dziękuje- po czym Hikai zaczął wykonywać polecenie.

Udało Ci się dogonić dziewczynkę, stała przed szkoła i chyba czekała na Ciebie, chłopak natomiast najpewniej wykonywał ćwiczenie, bo nie widziałeś go - A nie ma za co Salv-chan ! Martwiłam Cie... Niespełna dwa dni temu ten wykładowca, Oni wyzwał jakiegoś dzieciaka ze starszej klasy i ten teraz leży u pielęgniarki - Westchnęła cichutko kucając - Ponoć był kiedyś naprawdę silnym wojakiem.. No ale im szybciej zrobimy co mamy zrobić tym szybciej będzie z głowy ! - Ustawiła dłonie na karku i zaczęła wykonywać skoki...

Ty również zacząłeś, na początku było całkiem nieźle, później już tylko gorzej... Po pierwszym okrążeniu zwolniłeś znacznie po drugim byłeś tak wyczerpany że ciemne barwy powoli zaczęły zakłócać twoją wizję... Dziewczynka skończyła szybciej - w końcu miała mniej okrążę do wykonania... Szła teraz obok Ciebie na wypadek gdybyś zasłabł.

-O mnie się nie martw- Uśmiechnąłem się do niej-Pan nauczyciel pozwolił mi przyjść na przerwie, nie wiem co będzie mnie czekać... jak na razie skupię się na ćwiczeniu- Uśmiechnął się do niej ponownie, w rewanżu za to że mi towarzyszy. Jego celem było teraz skończyć to ćwiczenie.

Wykonywałeś dalej ćwiczenie, twój organizm odmawiał posłuszeństwa, jednak starałeś się jak mogłeś, w połowie trzeciego upadłeś i miałeś wyraźne problemy z podniesieniem, się. Ciężko było Ci złapać oddech, w boku czułeś kłucie... Nie miałeś zamiaru się jednak poddać. Dziewczynka szybko pomogła Ci wstać, ty zacząłeś wykonywać ćwiczenie dalej...

Gdy zaczynałeś czwarte okrążenie padłeś, twoja wizja zrobiła się całkiem czarna zaś ty odpłynąłeś... I tak nieźle jak na gościa który był tak mało wytrzymały.

Nie masz pojęcia ile czasu byłeś nieprzytomny, obudziłeś się w jasnej altance, leżałeś na ławce, niepodal Cienie siedziała ta dziewczynka, wyglądała na zmartwioną, patrzyła gdzieś w bok

Kolejna turka -- > https://bleach.forumpolish.com/akademia-shinigami-f8/plac-gowny-t256-210.htm

Salvatore dziękował Bogu, że zdołał tutaj dojść, był zmęczony a to jeszcze nie koniec dnia.
-Ehh, to dopiero będzie Ciężki dzień- Wzruszył ramionami, i rozsunął drzwi.
Pierw co zrobił, to porozglądał się po klasie, następnie ruszył w kierunku biurka wykładowcy.
Salvatore chodził blisko czegokolwiek, czego mógłby się złapać w przypadku upadku.

Sala wykładowa była niemalże pusta, prócz Ciebie była tu jeszcze tylko jedna osoba, mianowicie nauczyciel. Siedział przy biurku, zerkał na jakieś pismo które trzymał w prawej ręce... Nawet teraz kiedy tu nikogo nie było krzywił się ze złości. - Czego chcesz mała gnido ? - Rzekł nie zerkając nawet na Ciebie, był wyraźnie zajęty czytaniem.

Jak wcześniej płaszcz zasłaniał jego prawą rękę, nie byłeś więc w stanie dostrzec co się pod nim znajduje.

-Pozwoliłeś mi przyjść na długiej przerwie, chciałbym pomówić, bez żadnych kar, żadnej złości- na spokojnie- Salvatore uśmiechnął się cwaniacko pod nosem-Czy poradzisz sobie, z takimi warunkami Zori-sama?- Nie chciałem się przed nim płaszczyć jak debil, trochę ironi, można dodać, bo weźmie mnie za kolejnego patałacha.
Hikai teraz tylko czekał na odpowiedź Zroriego.

Zori patrzył na dokument, najpewniej był ciekawszy dla niego niż rozmowa z twoją osobą, ten typ ludzi tak ma. Dopiero po dłuższej chwili uniósł leniwe wzrok na Ciebie, skrzywił się nieco mocniej - A kim ty jesteś gówniarzu żeby mi warunki stawiać ? - Odłożył dokument na biurko, rozsiadł się wygodniej na swoim nauczycielskim krześle, i zerknął na ciebie, w oczach miał lekkie iskierki agresji

-Tak jak myślałem... Powiedz mi, czemu taki jesteś? Co się wydarzyło?- Salvatore ewidentnie pytał o agresje, jaka w nim siedzi. Nie pokazywał żadnych emocji.

Zori zerknął chłopaka, początkowo twarz jego pochłonęło swoiste zadziwienie, te szybko jednak ustąpiło miejsca zwykłej dla wykładowcy agresji. Wiatr wpadający do wali tracił lekko jego chaotycznie sterczące włosy, zaś wykładowca przemówił swoim wyraźnie męskim tonem pełnym irytacji - Bo muszę uczyć takie gówna jak ty... W tym czasie mógłbym walczyć, ale nie.. Przyłazi do mnie taki smark i pyta o pierdoły... nic z was nie bezie - Odparł niemal bez namysłu, co podpowiedziało Ci że mówi raczej szczerze.

Salvatore zrozumiał chyba, co Zori miał na myśli.
-Jeśli kochasz walczyć. mógłbym z tobą trochę się po pojedynkować...- Chłopiec miał na myśli, by wykładowca mógł rozładować swoje negatywne emocje, w czasie ulubionego zajęcia... Wahał się jednak czy jest w stanie tego dokonać, gdyż może okazać się za słaby na takie wyzwanie
-Zrozumiałem, chcesz dalej ze mną rozmawiać, czy nie masz ochoty?- nie spodziewanie zapytał, takich ludzi jak on lepiej nie denerwować... Mimo przepełniającej go agresji i nienawiści do wszystkiego wokół, Salvatore widział coś jeszcze, jak na razie nawet on nie jest w stanie określić.

Twarz mężczyzny po raz kolejny pochłonęło zaskoczenie, i chyba niezbyt pozytywne, zerknął na ciebie swoim jedynym brązowym ślepiem w którym pełno było złości, gdzieś tam dostrzegłeś litość... Jednak nie był taki rodzaj litościwego spojrzenia które używało się względem osób które w jakiś sposób się szanowała... Był to rodzaj litości który nakazywał nie zgniatać mrówki tylko dla tego że jest mała, i sama jest niczym - Czy ty mnie właśnie wyzwałeś smarkaty głąbie ? - Nie odpowiedział na twoje pytanie, po dłuższej chwili na jego twarz wpełzł jak tłusty robal nieprzyjemny uśmiech pełen zło wrogości.

-Tak- Odpowiedział pewnie Salvatore, chciał dać z siebie wszystko co miał, te umowne 101%. Tylko nie miał czym walczyć. Był przygotowany nawet na tę ewentualność, miał zamiar oddać swoje ciało refleksowi i intuicji.

Zori zaśmiał się gorzko, w śmiechu przelewała się fala wyraźnej niechęci ? Być może, być może było też coś jeszcze, niemniej nauczyciel wyśmiał Cie paskudnie. Dopiero gdy się uspokoił zerknął na Ciebie, zaś twarz jego przybrała zwykłą wściekło-zgorzkniałą formę - Dobrze, jeśli chcesz.... Zaczekam na Ciebie po twoich zajęciach na placu głównym - Mruknął jak zawsze nie przyjaznym tonem głosu, po czym to na powrót złapał pismo i zaczął je czytać.

Salvatore nie był pewny co do swojej decyzji...ale nie zamierzał zabierać powietrza w tej sali i wyszedł z niej. Zastanawiał się teraz jakie ma zajęcia, stanął więc przed salą Zoriego, i próbował przypomnieć sobie, co teraz będzie za lekcja, lub znaleźć jakiegoś znajomego.

Czułeś co raz to bardziej narastające pragnienie i głód, w końcu już wcześniej zaschło ci w gardle, a wykonany wysiłek wymagał uzupełnienia energii, nie miałeś jednak w tej chwili na to czasu, widziałeś że uczniowie powoli zmierzali do swoich sal.

Przypomniałeś sobie iż czeka Cie teraz kidou, zajęcia miały odbyć się przed akademią, na otwartej przestrzeni, czekały Cie dwie godziny rzucania zaklęć... Widziałeś kilka osób zmierzających do wyjścia z akademii, poznałeś w tym pewne persony z twojej klasy które wytykały Cie palcami i świdrowały spojrzeniami mówiąc coś do siebie.

( jeśli twoja postać idzie na kidou pisz tu --> https://bleach.forumpolish.com/akademia-shinigami-f8/teren-otwarty-za-akademi-t295.htm )

Aki Dachi

Po drodze nie złapał Cie żaden paskudny deszcz, jednak znikoma wilgotność powietrza, oraz kolor i ilość chmur sugerowała że dosłownie za raz lunie, co w cale nie było przyjemne, tym bardziej że kendo ponoć miało być dziś na powietrzu... Mogłeś się tylko modlić aby nauczyciel zmienił zdanie.

Wszedłeś do sali wykładowej powolnym krokiem, jak miało się okazać byłeś jednym z pierwszych... Zostało jeszcze dobre 12 minut do początku lekcji. Zori siedział przy swoim biurku, zdawało się że znów czytać coś z kartki... Uniósł jednak wzrok z znaczków i spojrzał na Ciebie - oczywiście jego mina nie zdradziła ani zadowolenia ani niechęci.

- Dzień dobry sensei. - powiedziałem cicho po czym usiadłem na swoim miejscu. Spokojnie się przygotowałem. Spojrzałem jeszcze na Zoriego po czy, dałem sobie spokój z czymkolwiek i powtarzałem w myślach wszystkie informacje. A więc lunie... miejmy nadzieję, że do kendo przestanie. Poza tym nie bardzo mi się widziało kendo. Nie lubię machać mieczem, wole atakować z ukrycia i najlepiej kidou... Ale cóż poradzić. Sam skierowałem swój wzrok gdzieś w przestrzeń i nasłuchiwałem.

Nauczyciel mruknął coś, wiedziałeś gdyż ruszył ustami, nic jednak nie słyszałeś... Siedziałeś na swoim miejscu, myśląc o tym i tamtym, kiedy usłyszałeś za sobą jak twoja "Znajoma" mówiła do innej dziewczyny - Patrz ! Ona przyszła ! Ta cała Rei - Zerknąłeś w kierunku drzwi, faktycznie dostrzegłeś Rei... Dziewczyna była wyjątkowo blada jak na siebie, szła podtrzymując ciężar ciała na pojedynczej kuli. - Witaj Sensei - powedziała przechodząc nieopodal Zoriego, głos miała jak zawsze miły dla ucha... Później skierowała się na swoje miejsce, które zwykle było gdzieś nieopodal Ciebie... Zerkneła na twoją osobę, zaczerwieniła się lekko jednak uśmiechnęła przy tym - ..Witaj Aki - rzekła cicho.

- Hej Rei... Jak się czujesz? Nie jestem pewien, ale chyba powinnaś się jeszcze trochę prokurować... I przepraszam, że Cię tam wysłałem... Gdybym wziął Cię z sobą, nie byłabyś w takim stanie... - powiedziałem cicho, wyraźnie przygnębiony. Przypomniał mi się obraz Rei leżącej na łóżku. Wcale mi się nie uśmiechało widzieć to po raz kolejny. - Ale cieszę się, że już możesz chodzić, mam nadzieję, że posklejali Cię porządnie, bo jak nie... - Po tych słowach spróbowałem się uśmiechnąć, ale chyba było to dość widoczne, że robię dobrą minę do złej gry. Mimo wszystko Rei była w gorszym stanie niż ja, więc nie miałem co narzekać.

[sorki, że pytam, ale mam odnowić sobie staty, czy zostawić tak jak są XD]

(arg zapomniałam... Przepraszam, dodaj sobie 25 ray i 10 punktów życia, dzięki że przypomniałeś)

Dziewczyna usiadła na swoim miejscu, które mieściło się całkiem niedaleko Ciebie - Nie umiałam już leżeć, postanowiłam że chociaż na teorie będę chodzić... - Mimo że znaliście się już tyle czasu, to wciąż wyglądała na onieśmieloną, czasem zdążało się jej jeszcze jąkać w twoim towarzystwie. - Daj spokój, nic się nie stało... Sesnei Mito też mnie ciągle przeprasza, ale nie ma za co... Nic mi nie jest - uśmiechnęła się miło, zamknęła oczy i podrapała się wolną ręką po głowie. – Osaka-san bardzo przyłożyła się do opatrywania mich ran... Jestem jej bardzo wdzięczna – Widać ta kobieta, która uwielbiała „naśmiewać” się z innych też coś potrafiła.- Otworzyła oczy.

Do Sali powoli wszedł rudawy chłopak – dobrze znany szlachcic... Obrzucił Zoriego wrogim spojrzeniem, nauczyciel tak owego również mu nie poskąpił, później ruszył na swoje miejsce. Przechodził obok was, szlachcic wyszczerzył się do Ciebie paskudnie... Sam widziałeś że Rei zerkała za nim od jego wejścia.