Północna pustynia

Udało Ci się zaatakować, bo to był atak z zaskoczenia, Nadciąłeś jednemu pustemu trochę bark, i nadciąłeś maskę. Jesteś nadal osłabiony, i nie potrafisz żadnemu pustemu jej przebić.
Mało brakowało, a byłbyś trupem, jak tylko ten w odwecie machnął swoją masywną ręką, którą nie trafił.

Odskakuję i odpoczywam chwilę.

Odpocząłeś. Byłeś znów na bezpiecznej pozycji. A walka wyraźnie już ucichła. Już nie jest tylko bijących się.

Wykańczam ostatnich hollowów.

Nadal nie potrafiłeś przebić maski. Twoje rany na ręce jeszcze Cię ograniczały.
Hollowów już nie ma, jednak shinigami odnieśli ciężkie rany. Ruszacie w kierunku jaskiń w których się wcześniej znajdowałeś. Możesz mówić o szczęściu.

Idę za nimi i staram się opatrzyć tam rany.

Jesteście na miejscu. Jest więcej rannych niż tych, co są bez żadnych zadrapań.

Staram się opatryć rany.

Ponieważ ty zbyt wielkich umiejętności nie posiadasz, a rany też masz dość poważne, szybko przyszła osoba, która podstawy medycyny zna.
-Ulży Ci trochę, ale nie wyleczę do końca- Było mu na prawdę przykro że nie potrafił zbyt wiele, ale nie przejmował sie tym. Robił co do niego należy.

Zasypiam podczas operacji w celu regeneracji energii.

Całe pkt PR się zregenerowały!!!

Obudziłeś się, jeszcze nie wiesz co się dzieje- nie kontaktujesz.

Powoli wstaję i rozglądam się.

Jesteś nadal w jaskini, w której nadal się znajdowałeś. Różnica w tym, że większość śpi, a ty jesteś wyspany.

Zajmuję się swoimi ranami.

Twoje rany są opatrzone. nic więcej z nimi nie zrobisz. Jest bardzo ciemno i nic nie widzisz, ciało już tak nie boli.

Rozglądam się i staram się wyczuć ile osób jest dookoła.

Jeśli twoje rachunki są poprawne jest ich 12. Nie możesz być tej liczby pewien.

Szukam wyjścia.

Znalazłeś te same wyjście.
Przy nim stoi mroczny shinigami, czujesz od niego wręcz negatywną energię. Siedzi w najciemniejszym miejscu od razu przy wyjściu. Próbowałeś wyjść choć trochę się przestraszyłeś tego reiatsu. Zostałeś zatrzymany przez wartownika
-Zawróć- powiedział odpychającym głosem, jego zamiary są pewnie dobre skoro jest na warcie, ale z zewnątrz nie wygląda na człowieka, któremu można zaufać.

- Dlaczego nie pozwalasz mi przejść? - pytam. - Kim jesteś?

-Nie dość że to ty właśnie się zgubiłeś opuszczając to miejsce, to jeszcze nie chce mi się Ciebie puścić- Powiedział to z odrzuceniem, czyli odniosłeś wrażenie że nie chce tutaj twojej obecności. Był mroczny i chłodny, nie ufałeś mu i nie pochwalałeś tego że to właśnie tutaj jest. Przynajmniej takie były twoje pierwsze odczucia- człowiek któremu nie można ufać.

- Kim jesteś?

-nie twój interes, wracaj do środka- najwidoczniej nie był bardzo sympatycznym uczniem z twojej klasy, i chyba nie był bardzo rozgadany. Na chwile jednak wstanął by rozprostować nogi, które już od tego siedzenia pewnie mu zdrętwiały. Chyba nawet nie oczekiwał na twoją odpowiedź.

- Muszę wyjść stąd, więc zejdź mi z drogi - mówię spokojnie, lecz stanowczo.

-Znowu się zgubisz, na Ciebie mam mieć specjalne oko, nie mogę Cię wypuścić- Wciąż nie daje Ci pozwolenia na opuszczenie jaskini.

- Kto kazał ci pilnować mnie? - pytam.

-Lepiej by było żeby nikt stąd nie wychodził, i też dlatego pilnuje. A ty po prostu nie masz orientacji w terenie- Powiedział to w chamski sposób, czułeś jakby miał zaraz wybuchnąć śmiechem, ale właśnie taki był.

- Acha - odpowiedziałem i poszedłem szukać jakiegoś zajęcia.

Wróciłeś do środka. Tam już ktoś przygotowywał się do zmiany warty. Nadal było Ciemno, brakowało oświetlenia, i na prawdę mało co widziałeś. Jedyne źródło światła, to światło odbijane przez księżyc.

Szukam czegoś do roboty.