Plac główny

Powoli podchodziłem do przeciwnika. Widziałem, jedno nie mogę sobie pozwolić na jakiś super silny atak. Ale w tym momencie przypomniała mi się jedna rzecz.
- A jakie są ograniczenia w tej walce, jeśli sensei byłby łaskaw powiedzieć. - Wypowiadając tą kwestię zatrzymałem, się gdyż chciałem wiedzieć czego mam się spodziewać. Cały czas przyglądałem się przeciwnikowi, aby być w stanie w jakikolwiek sposób zareagować, na jego ruch. Cały czas doskwierał mi ból, jednakże złagodzony przez targające mną uczucia i nauki mojego pierwszego mistrza. Miałem nadzieję, że pozwoli to przynajmniej na walkę...

- Walka będzie się tyczyć aż jedna strona się nie podda, bądź do momentu utraty przytomności przez któregoś z nas gówniarzu - oczywiście ton głosu był pełen gwałtownych wybuchów agresji. ale to była norma jeśli chodzi o tego nauczyciela... Może nie było to twórcze ale stał on jak słup soli w miejscu, przyglądając ci się bacznie. Nie czuł z twojej strony zagrożenia, niemniej z zasady zawsze patrzył na swojego przeciwnika, to było zdrowsze. Czkał na twój ruch.

Jak widzę jest tak wściekły, że nie zrozumiał pytania. To lepiej dla mnie oznacza to, że mogę korzystać z kidou, co poprawiło mi humor. Powoli ruszyłem do przodu. W pewnym momencie zacząłem biec do przodu i odskoczyłem w jego lewo, aby zaatakować go od strony opaski. Jednocześnie cichutko wymówiłem inkantację, ledwo poruszając ustami, aby gdy zablokuje cios użyć bakudou no yon - Hainawa... Miałem nadzieję, że się uda i będę miał tyle czasu, aby użyć, czegoś silniejszego. Jednakże miałem pewne wątpliwości co do powodzenia mojej próby...

Jak się miało okazać Zori był starym wygą jeśli chodzi o walkę, może i w tym świcie wyglądał na coś około 20 - 30, ale wiedziałeś że czas tu inaczej działa na procesy starzenia... wykładowca ciągle Cie śledził, i obracał głową tak aby widzieć Cie cały czas.

zaatakowałeś więc od lewej, wyprowadziłeś całkiem szerokie cieńcie, na które mężczyzna odpowiedział delikatnym odskokiem, tak że boken minął go o włos, szybko skierowałeś wolną rękę na nauczyciela i rzuciłeś na niego swoje Kidou, który nawet nie ruszył się aby uniknąć.
Jako że stałeś blisko zalecie trafiło go, lina twojego rtay szybko oplątała jego ramiona, uśmiechnąłeś się z tryjumfem.

Jednak ten uśmiech był zbyt szybki... Jak się miało okazać nie unikną zaklęcia gdyż uznał że nie potrzebuje do walki rąk. Mianowicie jako iż stałeś kawałek przed nim, zwrócony pod skos, nauczyciel po prostu zrobił szybki i duży krok w twoim kierunku, a następnie kopnął silnie w typowy dla siebie sposób zwany "partyzantem", kopniak był o tyle nie przyjemny iż cios wyprowadzony z jego mocarnego kolana nadawał więcej impetu, tak wiec oberwałeś w bok klatki piersiowej i odleciałeś przynajmniej metr do tyłu no i uderzyłeś pelcami o ziemię. walka co prawda się jeszcze nie skończyła, ale nie dawało to zbyt dobrych not tobie. 9 (- 7 pż)

Poczułeś nagły przypływ ray ze strony swojego nauczyciela, ten po prostu używając siły i uwalniając nieco energii zniszczył linę oplatająca jego ramiona. Jako że czar nigdy nie był uznany za wytrzymały, Zori nie potrzebował specjalnie dużo energii aby go zniszczyć, przyszło mu to raczej prosto...

Wiedziałem z kim mam do czynienia i wiedziałem, że kidou szybko zostanie rozerwane, ale wiedziałem również, że zanim zdąży ją rozerwać zdążę coś dokończyć. Kiedy on uwalniał rey, aby rozerwać hainawe, ja szybko i cicho wypowiedziałem inkantację, ledwie poruszając ustami.(w końcu rozerwanie trwa troszkę [Rukia,jak użyła na 9 espadzie, to zdążyła wypowiedzieć 2 inkantacje]):[i]Drzewo pokoju wyciąga korzenie ku słońcu. Szpon rani ziemię, piasek cierpi. Morze chmur użycza pomocy… Bakudou no nijuni - Nawa(Sznur niewoli). Po sączonym zaklęciu szybko zacząłem biec na bok, aby nie mógł mnie uderzyć z kidou, ale jednocześnie trzymając się dość blisko. Kiedy uznałem, że odbiegłem wystarczająco na bok pobiegłem w jego stronę, aby przyłożyć palec do jego głowy i powiedzieć: Teraz użyłbym Byakurai i zginąłby pan.

(leżałeś na ziemi przypominam =x )

Jak się miało okazać uwolnił się dosyć szybko, widział że bełkoczesz coś na ziemi i raczej nie zmierzał czekać... W ten spomiędzy białych kafli poczęły wypełzać sznury, oficer dobrze wiedział co to oznacza, i miał na tyle szybką reakcje iż zdołał zrobić niewielki krok w tył, znikł.. Po prostu znikł i pojawił się kilka metrów dalej. Wciąż nie wyglądał na specjalnie przejętego.

W tym czasie już zdążyłeś wstać, i odbiec kawałek, przeshumpowanie się nauczyciela na pewno zepsuło Ci plany. Męczyna obserwował Cie cały czas, postanowił chyba w końcu zadziałać zrobił krok w twoim kierunki i ponownie znikł, pojawił się tuż przed tobą, szybko wystawił palec w okolice twojej klatki piersiowej i rzekł tym swoim paskudnym głosem - Shou - odleciałeś na dobre dwa metry, znów walnąłeś plecami w ziemię... Widać że wykładowca się z tobą bawił, a raczej tobą bawił, w dosyć poniżający sposób.

Hmmmm nie zaatakuje mnie z zaskoczenia jeśli będę w stanie go zobaczyć... Tak więc ustawiłem się plecami do jakiejś przeszkody (drzewo, ściana, cokolwiek) i czekałem na ruch wykładowcy. Przynajmniej zmusiłem go do korzystania z shunpo, tak więc był to malutki, ale w każdym bądź razie triumf. Byłem pewien, że nawet gdybym zaczął coś mu mówić, nigdy nie dotarłoby to do jego zasranego umysłu (przepraszam za wyrażenie). Nie miałem najmniejszego zamiaru się ruszyć bez wyraźnej potrzeby, już i tak wszystko mnie wystarczająco bolało. Na pewno zacznę walczyć poważniej i spróbuję go zranić za pomocą byakurai...

Zori patrzył na Ciebie, zmarszczył lekko brwi, nie był przyczajony do tego że musi latać za małymi smarkami, wolał raczej kontrować ich ataki, aby pokazać jak wielu rzeczy nie potrafią - myślisz że jesteś dobry w kidou mały gnojku ? - uniósł ledwo widocznie prawą dłoń w twoim kierunku - Kuuchuu Tenkuu - po tych słowach znów znikł, pojawił się jakieś 4 metry przed tobą, rzucił Ci pod nogi coś.. Trudno było powiedzieć co bo trudno było to dostrzec. Na początku nie stało się nic.. Później upadłeś, i zaczęło tobą miotać na lewo i prawo.. Nie trwało to jednak długo nauczyciel podszedł do Ciebie, nadepnął Ci na dolną partię pleców, i pochylił się lekko przystawiając palce prawej reki do twojej głowy - To chyba koniec smarkaczu

-...wa... - Skończyłem wypowiadać inkantację Bakudou no yon Hainawa. A stało to się w następujący sposób: Kiedy sensei użył na mnie kidou, ja zacząłem cichutko wypowiadać inkantację. A jako, że mną rzucało nie mógł dostrzec, że to robię. Kiedy na mnie nadepnął i kontynuował swą wypowiedź ja właśnie kończyłem swój atak. Teraz, po tym bakudou czas przyszedł na szybki kontratak. Podniosłem obie ręce do góry i zanim zdążyłby mi przerwać, celując w przeciwnika wypowiedziałem, również cicho: Hadou no yon - Byakurai... Jeżeli wykorzystał shunpo to koniec, lecz żywiłem nadzieją, że będzie zaskoczony. Miałem nadzieję, że przynajmniej w jakiś sposób obronię przynajmniej część godności...

Niezwykle trudno było Ci wypowiadać jakiekolwiek zaklęcia, kiedy co jakiś czas przywalałeś w swoją przeszkodę która miała Cie bronić, głową.. Otóż gdy podniosłeś ręce nauczyciel złapał je i wykręcił Ci je boleśnie.. wyraźnie podobała mu się owa akcja, po pokazał wbijając silniej pietę w twoje plecy. Kiedy myślałeś już że Zori wykręci ci nadgarsaki na dobre, pojawił się nauczyciel od Hakudy, położył dłoń na rękojeści katany... Jago zwykle znudzona bądź wesoła twarz nabrała teraz nietypowej wrogości i ostrości - Puść go ! wygrałeś... Nie widzę potrzeby żebyś go kaleczył...

Zori zerknął na nauczyciela, skrzywił się lekko po czym to Cie puścił - Jeśli do akademii chodzą takie cieniasy, to boje się po przyszłość naszego świata... - Rzekł, chwile później poprawił swój płaszcz ręka prawą, po czym to ruszył w kierunku głównego budynku akademii.

Mito podniósł Cie z ziemi, i potrzymał Cie za ramie na wypadek gdybyś poczuł się słabiej... Szybko podbiegła do Ciebie twoja nowa koleżanka - w porzadku ?

-Myślę, że tak... Dziękuję bardzo sensei - w tym momencie głęboko ukłoniłem się mojemu "wybawcy". Również w tym momencie dostałem zawrotów głowy i prawie upadłem, ale nauczyciel mnie przytrzymał... Oprócz ogromnego bólu w głowie brzmiała jedna złośliwa myśl."Muszę stać się silniejszy", ból głowy przyprawiał mnie o mdłości, ale starałem się jakoś utrzymać na nogach. Zdobyłem się na jedno pytanie:
- Jeszcze jakieś niespodzianki czekają mnie dzisiaj? Bo mam nadzieję, że to wszystko...
W tym momencie chyba straciłem przytomność, bo świat wypełnił się czernią. Usłyszałem czyjś głos wołający mnie w umyśle...

https://bleach.forumpolish.com/akademia-shinigami-f8/pokj-lekarza-t418-30.htm#23578 - tu kontynuujemy

Nie miałem ochoty zwracać na siebie uwagi nauczyciela, więc wszedłem na plac główny. Słońce zaczęło grzać i zaczęło mi działać na nerwy, więc ukryłem się w cieniu. Po ocenie wysokości słońca do zajęć zostało jeszcze dobre pół godziny. Jednakże nie chciało mi się nigdzie iść... Lecz po chwili przyszło oświecenie. Mimo, że wszystko mnie bolało i nie miałem ochoty się ruszać, poszedłem sprawdzić, czy przypadkiem stołówka nie jest otworzona.
[Jeżeli jest]
Wchodzę i biorę porcyjkę, po czym szybko ją pałaszując, mając nadzieję, że na jakiś czas uciszy to mój żołądek. Po najedzeniu się zacząłem chwile zastanawiać co dalej i zdecydowałem, że udam się pod salę...
[Jeżeli nie]
Z rozczarowaniem, próbuję zagłuszyć mój żołądek. Zdecydowałem, że może zaspokoję ciekawość umysłu i udałem się w stronę biblioteki. Po drodze rozmyślałem nad zbiorami biblioteki akademickiej, jednocześnie zastanawiając się ile ciekawych informacji tam znajdę...

Dotarłeś do stołówki która akurat otworzyła pucułowata shinigami, która była tu kucharką. Kobieta powitała Cie z miłym uśmiechem, choć zdziwił ją fakt że tak szybko jakiś głodomór ją nawiedza... Niestety nie miała jeszcze nic przygotowanego na dziś, ale uraczyła Cie kilkoma kawałkami sushi ze wczoraj i miską ryżu z kurczakiem.

Najadłeś się na tyle iż uznałeś że na razie wystarczy twojemu żarłocznemu żołądkowi, kucharka później wygoniła cie z ze stołówki, mówiąc że za raz zaczną się zapewne twoje zajęcia, sama zaś oddała się lekturze jakiegoś romansu...

Ty miałeś wybór.. Iść na wykłady, albo je ominąć, albo zrobić coś innego

No cóż z jednej strony byłoby miło ominąć wykłady, ale z drugiej nie chciałem, żeby podobna akcja się powtórzyła toteż stwierdziłem, iż udam się pod salę lekcyjną. Na wszelki wypadek byłem gotowy do wytężenia mózgownicy... Miałem nadzieję, że nikt nie będzie chciał o nic mnie zapytać i kierowany tą ulotną i nierealną nadzieję kierowałem się ku sali wykładowej. Po drodze rozmyślałem, cóż to za przerażający sposób znęcania się obmyśli "kochany" sensei.

Ruszyłeś wiec ku sali w której to miałeś mieć wykłady, widziałeś po drodze uczniów których znałeś z widzenia - niektórzy starsi, niektórzy z twojego rocznika z innych klas, nikt jednak nie zdawał się przepadać za tobą na tyle aby rzucić chociażby "cześć"... czasem wydawało Ci się ze ta akademia pełna jest zapatrzonych w siebie snobów - zwłaszcza twoja klasa... Należało do niej kilu szlachcicowi tak znanych "geniuszów". Wszedłeś do spali, nie było jednak w niej jeszcze nauczyciela, miast tego natrafiłeś na dwójek uczniów którzy stali przy jego biurko, jeden z nich był rudy, wyglądał na jakieś 20 lat... Był to klasowy rozrabiaka, bok niego stał pucułowaty, dosyć wysoki chłopak wygląd jacy na jakieś 25 lat

- Zobaczysz zrobię Oni taki kawał że się nie pozbiera ! - Wrzasnął rudzielec, majstoreał coś przy biurku, nie widziałeś co gdyż zasłaniał Ci grubszy chłopak

Powoli i cicho podeszłem do nich, mając nadzieję, że mnie nie usłyszą. Kiedy znalazłem się na odległość, z której wyraźnie usłyszeliby mój szept powiedziałem:
- Dzień dobry. Co takiego fascynującego robicie dzisiaj?
Czekałem na ich reakcję, która z pewnością, będzie ciekawa. Zastanawiałem się także co takiego głupiec wymyślił i czy mój przykład nie wystarczył mu za ostrzeżenie przed denerwowaniem nauczyciela. Tak wypadałoby go zatrzymać póki nic jeszcze nie nabroił.

Niestety nie byłeś na tyle umiejętny w skradaniu się aby nie wydać przy tym wielu niepotrzebnych, głośnych odgłosów.. Na twoje jednak szczęście chłopcy nie zwrócili na Ciebie uwagi. Zerknąłeś przez ich ramiona i ujrzałeś metalową kulkę, nie miałeś pojęcia co to jest ale wyglądała.. Groźnie ? Gdy Cie usłyszeli zerknęli w twoją stronę.. Najpewniej szybko do nich doszło że chcesz udaremnić ich starania. Nie czekali długo.. Pucułowaty chłopak złapał Cie za odzienie i uniósł lekko, w tym czasie rudy sięgnął pod kimono i wyjął spod niego nożyk sprężynowy - Tylko coś powiesz a wsadzę ci to między żebra.. - Rzekł swoim silnym głosem. Nóż nosił na rękojeści y wyryty herb klanu z którego wywodził się chłopak - był szlachcicem jednak nie była to na tyle poważna szlachta aby głębiej się tym przejmować...

W pewnym momencie za wami znalazł się Zori... Jego wściekłe oko jarzyło się agresywną czerwienią. Chłopak który Cie trzymał upuścił się od razu, ty zaś upadłeś na zimie... oczywiście twój nauczyciel nie czekał, złapał rudzielca za rękę w której trzymał nóż i wykręcił mu ją boleśnie, tak że sprężynowiec upadł ziemię zaś sam młody szlachcic zaczął jęczeć z bólu - Wy dawaj... NATYCHMIAST 2 kółka wokół akademii ! JUŻ ! - Chłopcy wybiegli przestraszni z klasy, przeklinając i mamrotając ze pewnego dnia dobiorą się nauczycielowi do tyłka. W tym czasie nauczyciel nachylił się i podniósł z ziemi nożyk który położył na biurku.. wtedy zerkał na ciebie - Wracaj szybko na miejsce mały, bo za raz do nich dołączysz - rzucił w twoim kierunku, po czym to ruszył powoli w kierunku tablicy.

- Tak jest sensei - odpowiedziałem i natychmiast usiadłem na swoim miejscu. Tym razem miałem zamiar słuchać uważnie i z nikim nie rozmawiać. Miałem nadzieję, że przynajmniej lekcję potrafi prowadzić. Właśnie sobie uświadomiłem, że udało mi się zarobić dwóch wrogów. Ta myśl nie była wcale kusząca... Wsłuchiwałem się w wykład, a jako, że należałem do grupy słuchowców zapamiętałem liczne informacje, lecz mimo wszystko robiłem staranne, aczkolwiek dość lakoniczne notatki. Jakoś nie miałem ochoty powtarzać kółek...

Jak się okazało Zori posiadał naprawdę ogromną wiedzę, co prawda wykładał dziś tylko teoretyczne podstawy kidou, jednak zdawało się iż facet świetnie zna się na rzeczy. Zapisałeś kilka ciekawych rzeczy które Cie interesowały. Co jakiś czas twoja znajoma próbowała zgadać do Ciebie, jednak po kilku próbach uznała że i tak nie potrafi się do Ciebie dobić... Po jakiś 30 minutach na sale wszedł znów rudzielec, jak szybko się okazało pucułowaty chłopak trafił do pielęgniarki... Wykładowca odesłał go gdzieś do tyłu, zaś podczas lekcji upominał go kilka razy... Młodemu szlachcicowi raz nawet oberwało się z kidou 1 - co Zori pokazał jako przykład łatwych zaklęć. Oczywiście Zori zwyzywał grupę od nieudaczników i partaczy, nawet kilka razy, ale tak bywa.

Niespodziewanie pół godziny przed końcem wykładów Zori zaczął was powoli wyganiać z sali, wszyscy widzieliście że zaczął mocniej utykać, częściej kaszlał i mruczał coś pod nosem.

Nie pozostało mi nic innego niż posłuchać nauczyciela. Jednakże zacząłem się martwić trochę, bo wsłuchując się w wykład coś się we mnie przełamało i stwierdziłem, że sensei nie jest taki zły. Kiedy byłem już przy drzwiach coś mnie podkusiło, aby jeszcze zapytać:
- Sensei czy mam kogoś powiadomić lub wezwać?
Miałem szaleńczą nadzieję, że nie potraktuje tego jako obrazy. Czekałem na jego reakcję, mając nadzieję, że jakoś to przetrzymam. Byłem gotów spełnić polecenie nauczyciela...

Zori znów zaczął kaszleć, później jednak zerknął na Ciebie. Jego zwykle pełne agresji i ognia życia oko było dziwnie puste, wyglądały zupełnie tak jak wygląda oko dziecięcej lalki, którymi zwykły bawić się małe dziewczynki. - Idź na sobie dzieciaku, mam coś do roboty - Mężczyzna podszedł do swojego burka kulejąc, otworzył jakaś niską szafkę i zaczął ją gwałtownie przeszukiwać, najpewniej szukał czegoś dosyć ważnego. Wyraźnie "olał" twoją obecność.

Ty zaś miałeś pół godziny dla siebie.

Zdecydowałem, że odwiedzę bibliotekę i sprawdzę, czy mają coś ciekawego na temat rozwoju reiatsu i jego kontroli, oraz na temat kidou. O tej porze na pewno była otwarta. Kiedy doszedłem do pomieszczenia biblioteki zaparło mi dech w piersiach. To był dla mnie raj. Takiej ilości książek jeszcze nie widziałem, ale wiedziałem jedno, chętnie przeczytam je wszystkie. Miałem nadzieję, że znajdę to co chcę. Po chwili stwierdziłem, że wśród takich zbiorów na pewno znajdę. Podszedłem, do bibliotekarki i zapytałem o interesujące mnie tematy. Podziękowałem i po chwili znalazłem się w odpowiednich miejscach. Wypatrzyłem kilka wielkich tomów na temat reiatsu jego rozwoju oraz kontroli, oraz na temat kidou. Kiedy już wybrałem książki, poszedłem z powrotem do bibliotekarki prosząc o ich wypożyczenie. już myślami byłem w świecie tych książek odrywając się tylko wtedy kiedy było to konieczne. Miałem nadzieję, że spokojnie przeczytam je w domu. Stwierdziłem również, że może się przydadzą, aby rozwinąć swoje umiejętności. Kiedy o tym myślałem nagle przypomniało mi się, że chciałem także książkę o treningu szybkości, lecz po chwili namysłu stwierdziłem, że innym razem. Podjąłem zawieszoną chwilę wcześniej ścieżkę ku wypożyczeniu tych ksiąg...

Wypożyczyłeś dwie książki, jedna o kontroli ray, druga o samym ray... Były to dwa wielkie, grube tomy. Bibliotekarka patrzyła na Ciebie dziwnie ale nic nie powiedziała. Ty zaś stanąłeś przed widmem łażenia z tymi ciężkimi totemami przez cały dzień.

Za raz miały zacząć się lekcje kidou, i od ciebie zależało gdzie teraz pójdziesz.

Jeśli chcesz iść na kiodu pisz tu - https://bleach.forumpolish.com/akademia-shinigami-f8/sala-treningowa-kidou-t704.htm

Wyszedłeś sobie na zewnątrz, targając dwa wielkie tomiska, spacerek do kolejnego budynku dobrze ci zrobił – słoneczko przygrzewało, ptaszki ćwierkały i tak dalej... Kiedy miałeś już przejść do budynku w którym mieściła się stołówka poczułeś że ktoś złapał Cie za ramię i targnął silnie na bok.. Chwile później poczułeś silny cios w okolicy dolnej partii pleców, upadłeś na ziemię... Zerknąłeś kto Ci to zrobił. Było rudy chłopak, którego spotkałeś wcześniej, stał bok niego pucołowaty kolego i 2 kolejnych kumpli rudzielca... Najpewniej czekali żeby dorwać Cie i zlać w odpowiednim momencie – który najpewniej nastąpił teraz.
- I co ? Trzeba było mi przeszkadzać ? – Rudzielec, kopnął Cie po boku, poczułeś paskudny ból... Jednak był on niczym w porównaniu z bólem, który sprawił Ci kop pucułowatego chłopca...

Leżałeś w tej chwili na plecach zaś 4 chłopcy przygotowywali się do pastwienia się nad tobą.

(- 8 HP )

Nieco mnie to zaskoczyło, lecz przewidziałem taką ewentualność jednak nie tak szybko. Kiedy moi przeciwnicy przygotowywali się do ataku wstałem i oddaliłem się pod ścianę budynku. Zebrałem reiatsu i na razie nic z nim nie robiłem, aby zobaczyć jak postąpią dalej. Moje kochane tomiki zostały niestety nieco dalej. Przyglądałem się im i przygotowałem, kilka wersji obrony, jednak jedna z możliwości mimo swojej prostoty pochłonęłaby resztki mojej duchowej energii. Tak więc zostawiłem ją na koniec. Na razie przyjąłem pozycję do obrony. Miałem nadzieję, że pójdą wszyscy na raz na mnie... Nie chciałem mimo wszystko robić im znaczącej krzywdy jednak co ma być do będzie. Miałem nadzieję, że mieli osłabione zapasy reiatsu, tak jak ja. Wiedziałem także, że pucułowaty nie był zbyt wytrzymały, zaś wytrzymałości jego kolegów już nie byłem w stanie określić...

Wstałeś jak najszybciej umiałeś, szybko odbiegłeś i ustawiłeś się plecami do ściany, starałeś się zbierać w sobie resztki energii... Odczuwałeś już jej niedobór, odczuwałeś pewne zmęczenie.

Trójka rzuciła się na Ciebie, rudzielec stał nieco w tyle i przyglądał się szczerząc przy tym jak mały psychopata. Patrzył na ciebie, lewą ręką sięgnął pod kimono, widziałeś, że dobył swojego sprężynowca.

Cios pierwszego, niskiego jednak szerokiego chłopca dopadł Cie... Uderzył Cie wprost w twarz, impet ciosu przekręcił ją na bok, kolejna pięści, tym razem wysokiego, chuderlawego chłopaka, który to nosił młodzieńczy trądzik na czole, trafiła cie w brzuch. Dwaj chłopcy zasłonili pucułowatemu cel, zszedł na bok, i uderzył Pod żebra z pieści, stał nieco za wysokim.

Na twoje szczęście pierwszy cios nie pozbawił cie zębów, chodź chyba miał siłę aby to zrobić... Drugi sprawił, że zgiąłeś się i chwyciłeś za brzuch, trzeci zaś na momencik pozbawił Cie oddechu.

( - 12 hp)

Zacząłem biec po łuku, aby zabrać swoje podręczniki i ukryć się w jakimś budynku pełnym ludzi. Wiedziałem, że nie miałem czasu, a cza był ważny... Myślałem gorączkowo jak tu sobie pomóc, jak można przyspieszyć i zyskać na czasie. Po chwili mnie olśniło i stwierdziłem, że zawsze warto spróbować. Przekazałem część energii do nóg, aby przyspieszyć tempo poruszania się. Po chwili poczułem, że rzeczywiście przyspieszam. Szybko znalazłem się przy podręcznikach, po czym skierowałem się w jakieś miejsce gdzie byłem pewny, że są ludzie. Nie odwracałem się póki nie znalazłem się wśród ludzi. Byłem wyczerpany tą morderczą ucieczką. Miałem nadzieję, że nie będę "zaskoczony" wracając do domu. Czułem się coraz słabiej i rozmyślałem nad czekającą mnie jeszcze lekcją. Miałem wątpliwości, czy to przeżyje...

Skoncentrowałeś swoje ray, czułeś jak energia wypełnia twoje ciało... Czułeś jak rozpływa się po nim i wzmacnia Cie. Poczułeś jednak co raz to silniejsze zmęczenie. Dyszałeś cicho, pot spływał po twoim ciele. z trudem odepchnąłeś chłopaka który przyciskał swoją pieść do twojego brzucha i zacząłeś uciekać. Faktycznie poruszałeś się szybko, pobiegłeś do książek, zacząłeś je podnosić... Rudzielec zdążył jednak zareagować, w końcu stał całkiem niedaleko. Ciał na Ciebie nożem. wydawało Ci że porusza się znacznie wolniej niż wcześniej, udało Ci się odskoczyć do tyłu.. W tym momencie reszta bandziorów zaczęła biec w twoją stronę.

- Byakurai - Usłyszałeś ze strony drzwi, i szybko rozpoznałeś ten zrzędliwy głos... tuż przed nosami chłopców przeleciała wąska i długa dala błękitnej energii... Napastnicy się zatrzymali i z przerażeniem w oczach zerknęli na Zoriego który właśnie wychodził ze stołówki... Utykał porządnie na lewą nogę, ale sukcesywnie zbliżał się, krzywiąc przy tym paskudnie.

- Sensei... - zacząłem. Byłem nieco zszokowany jego obecnością. Ciekawe czy mnie też zbeszta za to, że jestem taki słaby. Nigdy nie wiadomo z tym nauczycielem. Jednak byłem wdzięczny za odsiecz, która z całą pewnością nie była spodziewana. Szybko rozejrzałem się dookoła. Poczułem, że wzmocnienie przestaje działać i zdecydowanie dopadło mnie zmęczenie. ledwo stałem na nogach. Miałem wątpliwości czy uda mi się coś zrobić na kolejnych zajęciach. Czekałem na reakcję każdej strony, jednocześnie ich obserwując. Mój mózg wymyślał różne scenariusze, zaś moje ciało powoli odmawiało posłuszeństwa. Czekałem na to co się stanie...