Teren Otwarty za akademią

- Skup się dziewczyno.. i nie spiesz... nie możesz chcieć już skończyć, musisz do końca utrzymać koncentracje...- Iz westchnął cicho i zaczął się powoli rozglądać. Sam pewnie poćwiczy wieczorem, albo w nocy. Nie bardzo miał ochotę znowu słyszeć komentarze od Yoriko. Choć może... skupił się przez chwilę by przypomnieć sobie inkantacje kidou, którego miał zamiar się nauczyć. Gdy tylko to uczynił rozejrzał się powoli po okolicy badawczym wzrokiem i dopiero w tedy wyszeptał cicho inkantację, starając się maksymalnie skupić na zaklęciu - Śnieg zamroczy twój wzrok! Lód ochroni moje ciało! Zaklęcie wiążące numer trzydzieści dziewięć- Bakkodou numer 41. - Lodowa Tarcza! - cóż, nie spodziewał się że kidou wyjdzie za pierwszym razem, ale może akurat uda mu się sklecić tarczę.

Niewyraźny niebieskawy kształt okazał się przed tobą, lecz nie nabierał za bardzo kształtu. Ostatecznie pozwoliłeś energii uciec, bo i tak na niewiele się to zdało. Musiałeś między próbami odpocząć nieco, w końcu udało ci się żeby tarcza przyjęła kształt tarczy i się nie rozpadała. Teraz trzeba było zrobić jej test...

Test... świetnie, czyli nadeszła chwila której nienawidził. Testy były kłopotliwe - Dobra... teraz powiedzcie mi które z was umie jakieś proste hadou... - Odezwał się głośniej najwyraźniej w stronę Yoriko oraz Kenjiego. Z tego co pamiętał tarcza miała blokować zaklęcia do poziomu 40, czyli najpewniej takie którymi posługiwać się mogli jego znajomi. Ostatecznie miał zamiar spróbować obronić się przed atakiem przy użyciu tarczy. Oczywiście narażał się na spore niebezpieczeństwo, wszak jeśli kidou nie wyjdzie, to oberwie mu się najpewniej dość konkretnie. Miał jednak nadzieję iż unikanie mandarynek pomoże mu w razie czego zminimalizować szkody własne.

(mam proste pytanie.. czy kidou które się nie udało zabiera pełny koszt Reiatsu?)

Kenji wstał i podszedł:

- Ja trochę odpocząłem, nie ma co też ryzykować. Użyję zaklęcia nr 1. Jeżeli na to podziała to podziała na wszystkie które ma chronić.

Stanąłeś więc i jeszcze raz wykonałeś tarczę po krótkiej przerwie. Osłona stała przed tobą i czułeś się trochę mniej stremowany - w końcu zaklęcie nr 1 to zwykłe pchnięcie. Kenji wykonał je bez całej inkantacji. Jedynie to, że poczułeś mocny, nienaturalny podmuch powietrza przed tarczą było dowodem tego, że zaklęcie się udało.

Jednak ciągłe używanie Kidou porządnie cię wymęczyło, nawet odpoczynek krótki nic nie da, zmarnowałeś całe reiatsu i chyba tylko sen długi zregeneruje stratę.

(teraz odpisz sobie rei za zaklęcie)

- No... to jest z głowy... - Chłopak oddychał dość ciężko, gdy jego organizm przechodził akurat szok. W końcu całe jego ciało było obecnie dusza, czyli jak by nie trzeć żył dzięki Reiatsu. Duża i nagła utrata niemal całej energii doprowadziła chłopaka do stanu bliskiego omdleniu. Uniósł głowę i zamknął powoli oczy - Czy wie ktoś która godzina? - w końcu czas był ważny. Zaplanował na dzisiaj jeszcze próbę zakupienia narzędzi do gotowania, choć był niemal pewny że zamiast tego uwali się na najbardziej miękkim kawałku ziemi.

Yoriko spojrzała dookoła po czym powiedziała ci że jest koło 17.00.

Pożegnałeś się z nimi i chciałeś teraz udać się po jakieś przybory do kuchni, właściwie została jedna opcja - stołówka, bo poza nią nie wiedziałeś gdzie możesz znaleźć sklep z akcesoriami kuchennymi...

Cóż, czyli stołówka. Być może kucharze będą wiedzieli gdzie można kupić parę garnków, rondli no i oczywiście urządzenia grzewcze, przykładowo hibachi. Zamierzał więc najpierw zapytać czy ktokolwiek wie gdzie nabyć takie przedmioty, a później gdzie nabyć można składniki by gotować. Gdyby mu się to udało, zapewne zabrał by się za przygotowanie na szybko jakiejś kolacji... a może nawet obyło by się bez gotowania? W końcu w stołówce rozdawano jedzenie dla uczniów, zaś Iz był bardzo zmęczony. Jedzenie nieco zapewne odnowiło by siły duchowe, i pozwoliło chłopakowi zająć się jeszcze jedną rzeczą - zdobyciem boken'a. By takowy cel osiągać miał zamiar przespacerować się do swojego nauczyciela i zaproponować mu partyjkę Shougi pytając w razie czego o możliwości zdobycia treningowego miecza.

Poszedłeś do stołówki i gdy podszedłeś do okienka zapytałeś również o przybory. Chłopak, który cię obsługiwał i znał od razu powiedział, że nie ma potrzeby takiej i jeżeli tylko zechce może sobie wziąć przybory z kuchni, byle tyle ile ci potrzeba.

Wpierw poszedłeś zjeść jednak, poziom jadła znacznie się poprawił od czasu gdy pierwszy raz tutaj byłeś. Gdy zjadłeś poszedłeś niepozornie do kuchni, wybrałeś sprzęt kuchenny, który kuchcik pomógł ci zapakować i poszedłeś do domu zostawiając rzeczy, gdy chciałeś wyjść spotkałeś w drzwiach...

Iraharę:
- Witaj, przyszedłem trochę pograć w shogi... o, co tam masz Iz-kun?

- Mam.. Cóż udało mi się załatwić nieco sprzętów kuchennych i trochę składników.. będzie z czego gotować w razie czego w "domu" - Podrapał się po potylicy - Mogę zadać Ci Sensej pewne.. bezpośrednie pytanie? Czy czyta Sensei w myślach? - Przesunął się na bok i otworzył drzwi zapraszając nauczyciela gestem do środka. Rzecz jasna wewnątrz panował niezły bałagan. Pakunki leżały w zasadzie na środku pomieszczenia, zaś kurz nadal był dominującym składnikiem większości blatów. Chłopak przesunął delikatnie pakunki na bok, po czym postawił niski stoliczek na środku pomieszczenia, na stoliku zaś ustawił zestaw do shougi. Następnie przesunął dłonią by zniszczyć misterną kompozycję pionków.

Nauczyciel pokazał wpierw zaskoczenie, a potem zaśmiał się serdecznie:
- Cóż, nigdy nie narzekałem na moją zdolność empatii, ale czytanie w myślach nigdy nie było mi dane.

Po krótkim posprzątaniu, które polegało na odgarnięciu rzeczy w kąt i zostawieniu nieco miejsca, Irahara usiadł przy stoliku od shogi i zaczął ustawiać pionki.

Zaczęliście grać, a Irahara spytał się Ciebie:
-Widzę, że masz dwójkę kolegów już, tego dobrze rokującego szermierza i dziewczynę promowaną przez II oddział. Jak ci się z nimi układa?...

Odczekał na twoją odpowiedz po czym kontynuował:
-Można pomyśleć, że się uzupełniać: Ty jesteś dobry w Kidou, on w walce mieczem, a ona w walce wręcz oraz szybkości. Stanowilibyście dobry team, ale... brak wam Sensei.

- Hmmm.. powiedział bym tak.. Ten "szermierz" jako tako bardziej jest pojętny w kidou niż ja.. co chyba całkiem ładnie ukazuje iż sam mógł by robić za dwie osoby drużyny - Iz podrapał się po potylicy patrząc wciąż na pionki do shougi. Nie lubił raczej się chwalić, no a dodatkowo Kenji rzeczywiście zdawał się szybciej uczyć zaklęć niż on sam. W związku z czym w oczach Iza zakrawał na przyszłego wysoko postawionego shinigami. Sam Iz w swoich oczach zakrawał na przyszłego kucharza w stołówce. - Zresztą.. i tak był bym najsłabszym ogniwem takiego zespołu co nie? - Ziewnął otwierając lekko usta, i nie kłopocząc się tym by zasłonić je dłonią.

Irahara postawił kolejny pionek i podczas twojego ruchu powiedział:
- Owszem, Kenji to geniusz w rzeczy samej, ale nie do Kidou. Znam go od jakiegoś czasu, nauczy się może bez inkantacji shakkahou. Do innych będzie musiał używać inkantacji i dużego skupienia, co przy jego szybkim mieczu jest zbędne.

Przez moment znów zajęliście się tylko grą, potem dodał:
- Prawdziwy talent objawia się na zaklęciach powyżej 50 poziomu i tu przewyższysz Kenjiego, to nie tylko moje słowa, ale także waszego nauczyciela Kidou, któremu co prawda cholernie nie podoba się twoje lenistwo, ale jest pod wrażeniem tego jak wyprzedzasz studentów.

Ostatecznie znów doszło do pata, choć było naprawdę blisko pokonania nauczyciela:
- Eh, aż dziw że nie wygrałeś. Dobra powiem o co chodzi bez owijania w bawełnę: twoja klasa jest hmm... eksperymentalna. Podzielono twoją klasę na trójki i odda co poniektórym oficerom, Do twojej trójki wyznaczyłem właśnie Kenjiego i Yoriko. Do którego oficera zostaniecie przydzieleni zostanie ogłoszone po teście Kidou.

Irahara wstał:
- Dzięki za grę, lepiej się dobrze przygotuj do testu, im lepszy wynik tym wyższego rangą oficera dostaniecie.

- To brzmi... jak kłopoty.. czy to konieczne? A.. no i.. lepszy oficer pewnie oznacza lepsze kłopoty co? Po prostu idealnie.. Pozwoli Sensei.. mam jedno pytanie.. gdzie w tym miejscu można kupić te kijki treningowe? - Chłopak podrapał się po potylicy. Zdawał sobie sprawę że nawet jeśli on zawali, to jego przyjaciele dadzą z siebie na tyle dużo by nadgonić na przynajmniej wysoki poziom. Kłopotliwe towarzystwo... cholera trzeba było robić jeszcze mniej na zajęciach kidou... tak, zdecydowanie o wiele mniej. Może by go wywalili - tak przynajmniej sam sobie mówił w umyśle, unikając drążącego gdzieś przeczucia że tak na prawdę nie całość swojej osobowości potrafił trzymać w ryzach zimnej kalkulacji.

Mężczyzna się podrapał po brodzie jakby swędział go zarost:
- Idź do Akademii, bokkenów tam dużo i pozwalają je brać studentom po jednym. Proponowałbym ci także wtedy zabrać jednego z nienazwanych zanpaktou, nawet nie do użycia, choć kwestia wyważenia jest istotna. Póki co narka, muszę twojej drużynie przekazać to samo co tobie.

Zamknął za sobą drzwi i poszedł, zostałeś sam z nowym kłopotem.

Wyważone? Czy to ma jakiś związek z wagą? A może bardziej z mlekiem? W końcu kiedyś matka była na niego wściekła gdy "zważył mleko". nie był do końca pewny która z opcji jest poprawna, wiec spodziewał się że najpewniej żadna z nich. Niemniej z tego co zrozumiał, miał iść do akademii zdobyć jakieś nienazwane miecze. Spoko, jakoś się je zdobędzie... tak... może ktoś będzie wiedział jak to zrobić. Westchnął więc dość żałośnie, przede wszystkim ze względu na to iż musiał podjąć kolejny w swoim życiu wysiłek. Otworzył powoli drzwi i w tempie leniwca poruszającego się po gałęzi ruszył w stronę Akademii. Zdobycie bokena było pewnie stosunkowo proste, jednak nie był pewny czy zwyczajne zabranie ich z sali jest legalne. Postanowił więc poszukać czegoś jak sekretariat, albo pokój nauczycielski. W końcu musiał być tam ktoś kto wie takie rzeczy... i odpowie za darmo na pytania.

W końcu trafiłeś do miejsce gdzie coś na kształt sekretariatu i zapytałeś się gdzie możesz dostać obie rzeczy, młoda dziewczyna siedząca na biurku wskazała palcem pokój i poprosiła o podpis, podała ci kartkę papieru i złożyłeś na niej swój podpis.

Gdy znalazłeś się w pomieszczeniu zobaczyłeś masę poukładanych katan, a bokkeny były wsadzone w duży kosz. Cóż, nie zostało nic innego jak je zabrać.

Cóż... Iz nie był pewny jakie są kryteria wybierania mieczy, niemniej postanowił najpierw przyjrzeć się dobrze częścią, których nazw fachowych nie znał, ale dla niego były trzonkami bądź uchwytami. Gdyby któryś szczególnie przyciągnął jego oko, chciał wyciągnąć go z pochwy i pomachać. Oczywiście test nie miał się odbywać na jednym, jedynym ostrzu. Chciał wypróbować kilka losowo wybranych. W końcu zapewne o to chodziło, by wygodnie się mieczem machało. Oczywiście podczas samego machania stosował pchnięcie i ciecie którego wyuczył go nauczyciel. W razie niepewności powtórzył by ćwiczenie kilkukrotnie. Słyszał ze każde z tych ostrzy może mieć w sobie dusze, w związku z czym traktował je z szacunkiem. Rozumiał że jeśli mają osobowość, to znacznie lepiej będzie traktować te katany jak ludzi. Słyszał również iż każdy jest zupełnie inny, i to martwiło go najbardziej. Trudno było dogodzić niemym duszom ostrzy.

Po kilku wyprowadzonych ciosach w końcu znalazłeś taki, który ci leżał. Był bez żadnych ozdób i innych pierdół, chciałeś poszukać czegoś dyskretniejszego jak wakizashi, ale wszystkie były tego samego rozmiaru.

Zabrałeś najbardziej odpowiedni oraz pierwszy lepszy bokken. Wychodząc było już pod wieczór, sprawdzanie ostrzy zabrało więcej czasu niż się spodziewałeś z początku.

Cóż... najpewniej nie pozostało mu nic innego niż położenie się spać. Miał zamiar tego dokonać rzecz jasna w swoim "domu". Nie miał już dzisiaj siły na to by rozkładać swoje nowo zdobyte przedmioty. Postanowił jednak ułożyć swoją katanę na stoliku, i uprzednio przetrzeć ów stolik przy użyciu jakiejś szmaty, pochodzącej chociażby z pakunków. Przed snem postanowił zrobić coś, co zapewne każdy uznał by za kretynizm albo wariactwo. Spojrzał na swój miecz i uśmiechnął się lekko - Dobranoc - Co prawda życzenie dobrego snu ostrzu, nie było objawem zdrowia. Iz słyszał jednak że miecze te mają dusze, czyli w jego mniemaniu ostrze które dzisiaj złapał i przyniósł do domu było w pewnym sensie równie ludzkie jak on sam. Zastanawiał się tylko czy lubi kuchnie japońską, i grę w shougi.

Jak można było się tego spodziewać, miecz był niewzruszony. Wstałeś nazajutrz, porządnie wyspany, miałeś cały dzień przed sobą i kilka opcji do wyboru, ostatecznie miałeś już shogi, bokken czy przyrządy kuchenne. Spojrzałeś na swój miecz, miał również pasek dzięki któremu mogłeś go mieć na plecach lub przy pasie.

Ostrze pewnie było długości zwykłej katany, wiec noszenie jej na plecach było by raczej bezcelowe, a dodatkowo zwracało by zapewne uwagę. Iz nie lubił zwracać na siebie uwagi, w związku z czym umieścił katanę przy pasie. Czuł się z tym nieco... nieswojo, nigdy w życiu nie nosił ze sobą żadnej broni, no może nie licząc kilku krótkich wyjazdów wakacyjnych gdzie woził ze sobą zestawy noży kuchennych wepchnięte do torby przez mamę. Pomimo tego iż w teorii spał na tyle długo ile powinien, wciąż miał podkrążone oczy, i wyglądał na zaspanego. Dzisiejszego ranka miał do załatwienia parę spraw... pierwsza z nich była kąpiel... a znał tylko dwa miejsca w których mógł wziąć kąpiel. Jednym była kwatera drugiej dywizji, a spacer pobyt tam mógł być nieprzyjemny. Drugim miejscem był domek Sensei'a Inahary, gdzie zapewne mógł by się udać dodatkowo by rozegrać rewanż w shougi. Taki też miał plan. Oczywiście cały rozkład dnia był nieco dłuższy, musiał odwiedzić bibliotekę, chciał mimo wszystko troszkę potrenować, no i coś zjeść. Przydało by się pewnie tez posprzątać "dom".

(Mogę wpisać sobie 41 - Koori Tate (Lodowa Tarcza) do listy kidou i odpisać Rei?xP)

Udałeś się do sensei, ten akurat załatwiał jakąś papierkową robotę co było nieco dziwne przy jego stylu bycia i w ogóle jego wizerunku.

Zostałeś zaproszony do środka. Powiedziałeś o co chodzi, Irahara nawet był zadowolony:
-świetnie, w takim razie wykąp się, ja tymczasem skończę papierkową robotę.

Kąpiel była przyjemna, bo całkiem gorąca, pod basenikiem widocznie był zamontowany jakiś prosty system grzewczy. Po kąpieli ubrałeś się w swój strój i poszedłeś znów do środka, a sensei czekał z rozłożoną planszą, zaczęliście grać i jak mogłeś się spodziewać była też rozmowa:
- Zdołałeś się już nauczyć czegoś?

Tak, możesz sobie dopisać, rei dopisz sobie 30 - nie jesteś typem o mocnej kondycji, nie posiadasz atut regeneracja też xP

- Tak.. bardzo wielu rzeczy... ale nie jestem pewny czy są do czegokolwiek przydatne - Izdurbal podrapał się po głowie nie przestając przyglądać się planszy. Gra była zdecydowanie bardziej interesująca niż umiejętności Izdurbala. W końcu jakie miało znaczenie to, iz mógł rzucić kilka kidou, skoro chwilę później ledwie umie chodzić - Sensei.. czym zanpakutou różni się od innych dusz?

(Się rozumie xP)

Irahara nieco zdziwił się pytaniem, patrząc na pionki odpowiedział ci:
- Iz-kun, zanpaktou to nie są osobne byty, są częścią ciebie. Stanowią hmm uosobienie twojej mocy. Prawdopodobnie u ciebie zanpaktou się jeszcze nie wykształciło, musi wpierw nabrać kształtu. Jednym też idzie to nieco innym wolniej, a niektórzy w ogóle go nie mają.

Irahara zdjął ci w tym momencie pionka:
- Skup się wpierw na treningu w Akademii. Zabójcę Dusz z prawdziwego zdarzenia mało kto ma na tym etapie, nawet Kenji zapewne go nie ma mimo, że wielu nazywa go geniuszem.
Graliście dalej, większość pionków zniknęła z gry...

- Skupić się... jak by to było takie proste.. - Chłopak podrapał się po raz kolejny po potylicy ukazując coś co mogło być lekkim zamyśleniem. Otworzył przy tym nieco szerzej oczy i westchnął cicho - Ciągle jeszcze daje się nabierać... Mam pytanie Sensei... Wspominałeś wczoraj o tym że Kenji nigdy nie nauczy się używać zaklęć na wysokich poziomach bez inkantacji. To znaczy jak mniemam że można je rzucać bez słów, na czym to polega? - Sam nie przerywał gry prowadząc rozmowę - Chodzi o skupienie odpowiednie? Można całkiem pominąć słowa, czy jedynie nie wymawiać ich na głos?

Sensei zdjął ci gońca i zebrał się na odpowiedź:
- Chyba chodzi o skupienie, to jak z nauką czytania: małe dziecko będzie ci wpierw czytać na głos sylaby i pojedyncze litery, coraz płynniej aż w końcu robi to bez problemu i czyta sobie w głowie. Po prostu wyczuwasz konkretne zaklęcie, dobierasz odpowiednio parametry siły duchowej.

I stało się: zobaczyłeś lukę w obronie. Teraz pytanie czy to podpucha czy roztargnienie...

- Taaa.. pewnie będę musiał spróbować... - Iz sam nie był pewny, zdawało się że Sensei raczej nie popełnia głupich błędów. W końcu grał świetnie. W związku z tym nawet jeśli luka była wynikiem roztargnienia, to na pewno już sam to zauważył i obmyślał co powinien zrobić. Wykorzystanie ruchu było dodatkowo niezwykle oczywistym ruchem. Pozostało więc... rozejrzeć się za każdą możliwością, po czym wykonać taki ruch by wciągnąć nauczyciela w zasadzkę. Wielu uważa iż najlepiej wygrać poprzez wykorzystanie słabych stron wroga, jednakże niewielu zauważa iż wykorzystywanie silnych stron oponenta przeciwko niemu zapewnia zwycięstwo o wiele pewniejsze i pełniejsze.

Nie wykorzystując luki szedłeś innym torem, nie wiesz jakby to wyszło inaczej, ale twoja decyzja dawała dobre wyniki, ostatecznie udało ci się przygwoździć przeciwnika i doprowadzić do mata. Sensei nie zdawał się być zaskoczony:
- Dobra robota. Widzę, że nosisz miecz, to trochę nietypowe jak na ucznia akademii do tego jeszcze przy pasie. Radziłbym zawiesić na plecy, przy pasie noszą go albo już shinigami w oddziałach albo ludzie z szlachty, inaczej narazisz się drwiny i zaczepki.


Wstał i szedł w stronę kuchni:
- Jeżeli chcesz możesz poćwiczyć nauczone już elementy w moim ogrodzie, przyda ci się obyć z prawdziwym mieczem.

- A to Ci... czyli jednak na plecy... - Ziewnął cicho, po czym wstał powoli i skierował się w stronę ogrodu. Nie za bardzo chciało mu się ruszać, ale pewnie Sensei miał racje. Trening z mieczem był dość ważny dla... umiejętności władania mieczem. Po drodze spróbował przemieścić pochwę katany na plecy. W sumie w ten sposób chodziło się nawet wygodniej niż z bronią przy pasie. Gdy już udało mu się dostać na ogródek wyciągnął ostrze i przyjrzał mu się dość uważnie. W sumie po raz pierwszy miał okazje widzieć katanę z tak bliska, widok był zaś raczej interesujący. Iza szczególnie interesowała fala na boku ostrza. Zdawało się jakby widoczne w niej było kilka warstw metalu, lub coś takiego. Ostatecznie wyrwał się z zagapienia, i zaczął machać mieczem wykorzystując przy tym wszelaką wiedza którą uzyskał od Sensei'a. No, może nie wszelaką, bo przykładowo to iż mandarynki rozchlapując się zdają się celować w oczy, nie przydało się teraz nijak.

Zacząłeś wymachiwać mieczem, rzeczywiście - machanie stalą, a nie drewnem nieco się różni. Robiłeś poprawki i znów wykonywałeś nauczone wcześniej ruchy już z nieco lepszą wprawą.

Ćwicząc Irahara usiadł, położył sobie kosz jabłek, jedną ręką brał któreś i jadł, a drugą czytał jakiś tomik i co chwila sprośnie chichotał.
Gdy zjadł jabłko i został ogryzek rzucił on niby "od niechcenia" w twoją stronę, udało ci się zrobić unik, ale widziałeś, że zaczyna jeść kolejne, tym razem dla odmiany beknął też jedząc:
- popraw się, za bardzo opuszczasz miecz. - powiedział nie patrząc na Ciebie nawet.