Teren Otwarty za akademią

Ginyu całkiem spokojny wyprowadził kilka prostych ciosów ,by wyczuć przeciwnika. Następnie się cofnął i złapał bokken dwoma rękoma. Teraz czekał, w pełni skoncentrowany na przeciwniku, na cios tego debila.

Yuzuru

Yuzuru, bez słowa, opuścił arenę, znów kierując się w stronę drzewa.

- Tylko masz przyjść niedługo, na kolejną walkę!... - dogonił go głos Sensei

Tanaka, po raz kolejny, oderwał się od otaczającego go świata.
Przerwał, jednak, na chwilę, medytację, by obwiązać sobie prowizoryczny opatrunek wokół głowy. Z pewnością, wyglądał teraz groźnie, z czerwonym od krwi bandażem i poszczerbionym nieco, bokkenem u pasa.

Ponownie, wyciszył swój umysł. Po chwili, wszelkie szumy, czy odgłosy ptaków, nie docierały do jego spiczastych uszu.
Czuł, za to, powoli wypełniające go reiatsu, na którego cząstkach stało całe Soul Society.


Kaien

Ginyu, wedle instrukcji Orinosuke, podleciał do niego i wystosował parę uderzeń bokkenem. Zgodnie z jego zapowiedziami, Kentaro wybronił zręcznie każdy cios. Czy to w głowę, czy to w korpus. Idealnie uchylał się i parował wszelkie cięcia i pchnięcia, miecza Kaiena.
Ten, widząc, świetny refleks i wyczucie przeciwnika, cofnął się i chwycił broń oburącz, oczekując riposty. Nie musiał długo czekać.

- Rozumiem, że to wszystko na co Cię stać... - zachichotał Kentaro - W takim razie, mój ruch...!

Chłopak podleciał do Kaiena, trzymając bokken jedną ręką. Uderzył w głowę. W ostatniej chwili, na drodze stanął miecz Kaiena, ledwo co parując niesamowicie potężny cios przeciwnika.
Czuł, jakby dźwigał niesamowity ciężar. Choć to była, jedynie, jedna ręka. Nie czuć było żadnego reiatsu. Najwyraźniej, pomimo niewinnej budowy, Orinosuke dysponował ogromną siłą fizyczną.
W końcu, położył drugą dłoń na rękojeści bokkena. Odepchnął, z łatwością, Ginyu, po czym kopnął, odsłoniętego, w brzuch.

Białogłowy upadł na ziemię.

37

*Z kim mi przyjdzie teraz walczyć?*
Zadał sobie w myślach pytanie. Lecz po chwili to pytanie opuściło jego głowę. Skupił się tylko na tym, by jak najszybciej odpocząć fizycznie jak i duchowo przed kolejną walką. Wiedział, że jego Reiatsu jest na wyczerpaniu. Wszystko było winą ostatnich lekcji z Kidou, na których przecholował i użył praktycznie całego swojego reiatsu. Jednak nie bał się. Wierzył w swojego ducha jak i ciało. Wiedział, że go nie zawiedzie i zregeneruje się na tyle, by móc podjąć walkę i co najważniejsze- wygrać ją.

Ginyu padając na ziemie, zrozumiał jedną rzecz, jeśli się nie postara to przegra tą walkę.
Wstał jak najszybciej potrafił i złapał bokken tak jak wcześniej. Tym razem trochę rei (po 2) zgromadził w rękach i nogach. Następnie ruszył na niego z bokkenem na wysokości uda jego przeciwnika. Jednak to była zmyła ,że chciał go zaatakować od dołu. Wykorzystał to i zaszedł go jak najszybciej potrafił od tyłu omijając go z boku. Jak tylko zachodził go od tyłu postanowił, od razu użyć całej siły i uderzyć go bokkenem w plecy tak, by ten wylądował na ziemi ,twarzą do ziemi ,by załatwić tą sprawę z tym Półgłówkiem jak najszybciej. Nie chciał się z nim przemęczać. To wszystko po to, żeby mieć więcej siły dla kolejnego przeciwnika.

Yuzuru

Tanaka zaczynał lubić, tą całą medytację. Uspokajała go i czuł jak dodaje mu sił witalnych.
Zapomniał, już, o ranie na głowie i innych bolących go partiach ciała.
Czuł, że kimkolwiek będzie następny przeciwnik, to na pewno da sobie radę.

[+1 PR]


Kaien

Ginyu, nie trwoniąc czasu, podniósł się z ziemi. Ból brzucha, nie dawał za wygraną, jednak chłopak próbował go przezwyciężyć. Mocno, chwycił bokken.
Na twarzy Kentaro, malował się szyderczy uśmieszek, który mocno go irytował. Pragnął go zdjąć mu z twarzy własnoręcznie.

Jest silny, więc musi być wolny. Każdy tak pomyśli, mając za przeciwnika kogoś z niesamowitą tężyzną fizyczną. Tak też, pomyślał Kaien.
Skupiając reiatsu w rękach i nogach, próbował okrążyć przeciwnika.
Poczuł przyjemne łaskotanie w czubkach palców, u rąk i stóp. Dodawało mu ono, w jakiś sposób, sił. Wykorzystał to.

Białogłowy, ruszył, próbując okrążyć Orinosuke, z prawego boku. Tu czekało go zaskoczenie. Przeciwnik, obrócił się w przeciwną stronę, do tej, po której okrążał go Ginyu, i z całym impetem obrotu przywalił w bokken chłopaka.
Pomimo, wspomagającego go reiatsu, uderzenie było za silne i Kaien odleciał parę metrów do tyłu, utrzymując jednak równowagę.

38

Tanakę z medytacji wytrącił głód. Pomyślał chwilę.
*Co by tu zjeść?...*
Ku jego zdziwieniu siedział pod jabłonią, a zorientował się o tym dopiero gdy podniósł głowę do góry. Postanowił zerwać sobie jedno ponieważ wyglądały tak apetycznie. Duże, czerwone - idealne. Wszedł na drzewo i zerwał sobie 3 jabłka po czym ostrożnie zszedł ponownie siadając. Zaczął ucztę, bardzo mu smakowało.

Ginyu nie trwonił czasu. Wiedział bowiem ,że w każdej chwili, może opuścić go reiatsu z rąk i nóg. Rzucił się jeszcze raz na niego. Tym razem stosując inną podpuchę. Trzymał bokken tak, jak wcześniej ,lecz gdy był tuż przeciwnika ,podniósł momentalnie bokken do góry, starając się uniknąć bloku tego półgłówka i zaatakował równie szybko jak podniósł bokken do góry. Tak samo szybko wyprowadził atak od góry, wzdłuż broni przeciwnika.

Yuzuru

Yuzuru wybudził się z medytacji. Powoli, jego umysł przyzwyczajał się do chaosu, jaki panował na zewnątrz. Z dala, można było usłyszeć okrzyki walczących osób.

Zachciało mu się jeść. Podniósł głowę do góry.
Jabłoń - pomyślał. Jakież, więc, było jego zdziwienie, gdy, po bliższych oględzinach, feralna jabłoń okazała się wiśnią. A czerwone jabłka, zwykłymi wiśniami.
Baka! Różowe kwiaty przy jabłoni? - skarcił się w myślach.

Zadowolił się, więc, nieco mniejszymi owocami. Wziął kiść do ręki i zaczął je zjadać, wypluwając później pestki.


Kaien

Kaien nie pozwalając uciec swojemu Reiatsu z rąk i nóg, rzucił się do ataku.
Był coraz bliżej przeciwnika, który ze stoickim spokojem przyglądał się jego ruchom. Podniósł momentalnie bokken, po czym opuścił go natychmiastowo. Miast, spodziewanej, próby bloku, nastąpił unik. A dokładniej, odskok do tyłu. Żadnego kontrataku, jednak, nie było.

- Tak jak myślałem... - uśmiechnął się - Jesteś mocny, tylko w gębie. Nic dziwnego, że dziewczyna skopała Ci tyłek. - po tych słowach, schował bokken za pas. - Nie potrzebuję broni, by pokonać takiego przeciwnika jak Ty... Uwierz mi, że moja Hakuda, jest równie dobrze rozwinięta co Kendo! Atakuj...

Ustawił się w typowej dla karateki, pozycji. Gardę miał na poziomie klatki piersiowej, cały czas gotową do podniesienia i obronienia oblicza. Czyżby był, aż tak pewny siebie?

39

Tanaka po dłuższej chwili wstał i podszedł nieco bliżej aren. Przydałoby się zebrać kilka informacji o jego przyszłych przeciwnikach. Co na pewno później pomoże mu wygrać. Stanął w miejscu i oglądał analizując wszystkie ruchy przeciwnika doszukując się dobrych jak i złych cech i umiejętności. Skupił się i obserwował każdy ruch. Pracę nóg, umiejętność posługiwania się mieczem. Budowę i siłę ciała. Szybkość- jednym słowem wszystkie elementy, które potrzebne są by obmyślić jakąś taktykę na przeciwników.

Za taką zniewagę Ginyu mógł, jedynie pójść na całość. Trzymał bokken oburącz jedną nogę trzymając z tyłu. Ruszył spokojnym ,lecz stosunkowo szybkim krokiem w stronę ,przeciwnika. Tym razem trzymał bokken na wysokości głowy. Wszystko wyglądało na to ,że Ginyu zaatakuje z góry oburącz.
Ginyu podchodzi do przeciwnika, podnosi wyżej bokken i... momentalnie ,puścił bokken lewą ręką ,przy tym przekręcając się w prawą stronę. Ginyu, teraz był naprawdę wkurzony, władował w to całą swoją siłę i prędkość ,żeby tylko trzasnąć go w taki sposób, by go mocniej zabolało. Gdy bokken ,był już praktycznie u celu to Ginyu zgiął lewą nogę w kolanie i starał się go kopnąć poniżej jego gardy, która i tak był prawie doskonała przeciwko Ginyu, lecz tego kopnięcia nie mógł się spodziewać.

Yuzuru

Tanaka, po posileniu się małymi owocami, postanowił udać się w stronę aren, w celach rozpoznawczych.
Po nieznacznym zbliżeniu się, już ze wzgórza dostrzegł, że tylko na jednej odbywa się walka. Druga, póki co, czekała na swoją kolei.

Batalia, która toczyła się pomiędzy białogłowym chłopakiem, a jego przeciwnikiem, była dość nietypowa. Tylko ten pierwszy, dzierżył broń. Drugi stał w bojowej pozycji, z bokkenem u pasa.
...


Kaien

Ginyu poszedł na całość. A może tak tylko myślał...
Podbiegł do Kentaro. Swój bokken trzymał u góry. Atak był, aż, za łatwy do odczytania. Być może to pozwoliło przeciwnikowi na wzmożenie czujności, która go ochroniła przed fatalnym uderzeniem.
Orinosuke, nieco, podniósł gardę. Wtedy, Kaien, wykorzystując siłę obrotu próbował uderzyć mieczem oponenta. Lecz garda, wychwyciła idealnie cięcie tuż przed głową, niwelując całą energię w to włożoną.

To, jednak, nie był koniec. Ginyu, widział, że przeciwnik nie ma czym teraz ochronić odsłoniętego brzucha. W który, już leciała jego noga.
Nagle, się zatrzymała... Jakby uderzyła w ścianę. Dosięgnęła celu, lecz najwyraźniej mało skutecznie. Białowłosemu wydawało się, że włożył w to całą siłę. Nadal, jednak, to nie wystarczyło. Mięśnie brzucha, musiał mieć ze stali.
Zatrzymali się na parę sekund w tej dziwnej pozycji. Kaien, równowagi, nie tracił tylko dzięki bokkenowi, który złapał Kentaro. Gdyby go puścił, najprawdopodobniej, by upadł.
Lecz nie puszczał. Wręcz przeciwnie. Nagle zaczął ciągnąć. Używał swojej dzikiej siły, by wyrwać broń Ginyu. Były dwie opcje...


Yuzuru - ciąg dalszy...

... Już pierwszą rzeczą, jaka rzuciła się chłopakowi w oczy, to niesamowita siła fizyczna bruneta. Pomimo, na pozór, niewinnej budowy, musiał dysponować ogromną masą mięśniową.
Walka, musiała się dopiero zaczynać, gdyż widać było jak białowłosy, dopiero poznaje na własnej skórze tą siłę. Zanim, jednak, zabrałby dość informacji, by to zrozumieć, mógł już przegrać.

Tak, walka chyliła się ku końcowi. Nagle, jednak, stanęła w miejscu. Zatrzymali się w nietypowej pozycji. Biały, z podniesioną nogą, mizernie wbijającą się w brzuch przeciwnika i bokkenem, który złapał za czubek oponent. Nagle go pociągnął...

40

*Interesujące...Albo ma aż tak silne ciało ale używa Reiatsu do wzmocnienia mięśni... Hmm...może być ciężko gdy się z nim zmierzę. Już nie mogę się doczekać.*
Jego oczy jakby błysnęły z podniecenia widząc tak silnego przeciwnika.
*O tak. To będzie wspaniała walka.*
Uśmiechnął się wręcz jak psychol. Któremu coś złego chodzi po głowie. Spoglądał cały czas na przeciwnika. Miał nadzieję, że znajdzie jego jakieś słabości, które będzie mógł wykorzystać. Na razie nic nie dostrzegał ciekawego. Na pewno nie zaprzestanie obserwacji.

*KUSO!* Tym jednym słowem można by opisać co czuł Ginyu. Jeden atak wybroniony, drugi zaś bez efektu.
*KUSO! Zaczyna ciągnąć!* Ledwo przeleciały mu przez głowę te myśli, a już puścił bokken. Prawie automatycznie się od niego odsunął ,żeby nie nadziać się na jego ewentualny atak. Zatrzymał się dopiero kawałek dalej ,by zobaczyć co ten Debil wymyślił.

Stojąc chwilkę i obserwując ostatni ruch przeciwnika pomyślał.
*Na siłę mu nie dam rady.* Teraz wiedział ,że musi zastosować inną taktykę.Oczy miał cały czas skierowane w stronę oponenta ,żeby go nie stracić z oczu.
Pomyślał i wymyślił.*Ciekawe czy długo wytrzyma, bo chyba najwyraźniej się trochę pod jarał tą walką. Co się stanie jeśli będę "uciekał" jak, by to on nazwał.*

Teraz Ginyu ma zamiar swój plan wcielić w życie.

Yuzuru

Wydawało się, że adrenalina wzrastała u Tanaki z każdą, kolejną sekundą walki. Sytuacja białogłowego chłopaka, wydawała się być coraz gorsza.
Puścił bokken - najwyraźniej zrozumiał, że nie wygra z dziką siłą przeciwnika. Następne wydarzenia, tylko potwierdził te domysły.
...


Kaien

Zaraz, po wypuszczeniu z pomiędzy rąk, swojego bokkena, chłopak patrzył już jak jego jedyna broń odlatuje daleko za arenę, posłana tam szerokim zamachem Kentaro. Na jego twarzy malował się triumfalny uśmiech.

- To koniec walki... - parsknął, po czym bez zbędnych ceregieli, rzucił się do szarży.

Ginyu, wtedy, wpadł na nowy plan, który miał na celu przynieść mu, niebezpiecznie oddalające się, zwycięstwo. Ucieczka i uniki, na pozór, mogły okazać się dobrą strategią, jednak kogo zmęczą bardziej - jego czy Orinosuke?
Już niedługo, miał szansę się o tym przekonać. Stało się to, gdy w ostatniej chwili wychwycił wzrokiem nadlatujący cios, który nadszedł od frontu. Otwarta dłoń, lecąca po ukośnej trasie, została ledwo uniknięta, poprzez schylenie. Kaien czuł jak ręka oponenta muska jego białych włosów. Wywołało to u niego lekką panikę, co zmusiło go do instynktownego odskoku.
Lecz Kentaro, nie miał zamiaru dać chwili wytchnienia oponentowi. Już się zbliżał. Podskoczył dość wysoko, po czym próbował kopnąć z pełnego obrotu, będąc w powietrzu. Szczęście znów sprzyjało białowłosemu. Uchylił się przed przecinającą powietrze stopą.
Jednak, to nie był koniec. Orinosuke, w niemalże kocim stylu, opadł na ziemię, dotykając trawy czterema kończynami. Wykonał długiego susa, niczym lew i uderzył Ginyu głową w brzuch.

Świat zaniknął za białą mgłą. Kaien poczuł twardy grunt pod plecami, z którym miał wątpliwą przyjemność spotkać się już po raz drugi.
Na zewnątrz słychać było szyderczy chichot przeciwnika. Czy to był koniec walki?...


Yuzuru- Ciąg dalszy...

Tym razem, definitywnie, walka chyliła się ku zachodowi. Zwinność bruneta zaskakiwała, z każdym kolejny ruchem, które coraz mniej przypominały początkującego studenta.
Nawet Glaca przypatrywał się walce z niemałym zaskoczeniem. Nikt nie zwracał uwagi na drugą arenę, na której pojawiły się już jakieś osoby.
Przyszła, również, Yumi. Miała zabandażowane czoło i lewą rękę. Mimo tego, nie sprawiało to żadnej ujmy dla jej wyjątkowej urody, która jednak została nieco odmieniona, przez zmartwiony wzrok, padający na arenę...

41

Tanaka coraz to bardziej był podjarany. Miał teraz psychopatyczny wyraz twarzy i oczy pełne obłędu.
*Chce z nim walczyć! I to zaraz!*
Młodzieniec zaczął się śmiać jak psychopata na cały głos co mogło odstraszyć pobliskich studentów.
IHAHAHAHAHA!
Chłopak wręcz kipiał podnieceniem zaciskając bardzo mocno pięść.
Dawaj! Załatw go szybciej!
Krzyknął w stronę areny. Tanaka w tej właśnie chwili pokazał swoje drugie oblicze.

-Nigdy się nie poddam ,ponieważ to OBIECAŁEM!-
Krzyknął Ginyu z bólem w głosie. Jedną ręką złapał się za brzuch drugą zaś pomógł się delikatnie podnieść do pozycji klęczącej. W takiej pozycji krótką chwilkę, starał się odzyskać całkowite panowanie nad ciałem. Po chwili przykucnął ,a następnie starał się wstać. Za pierwszym razem zachwiał się i powrócił do pozycji klęczącej.

*NIE PRZEGRAM! WSTAWAJ!!* Krzyczał w myślach sam do siebie. Teraz miał zamiar go pociachać na plasterki za to co przed chwilą zrobił. Za drugim razem wstał na równe nogi się chwiejąc i niewyraźnie widząc, lecz widział wyraźnie gdzie jest przeciwnik.

-Czekaj! To nie jest najłatwiejszy przeciwnik! Wykrzyknął poobijany i pełen entuzjazmu. Brzmiało to tak jakby Ginyu miał właśnie dobić tego ćwoka.

Stał teraz gotowy do dalszej walki.

Yuzuru

Psychotyczny śmiech chłopaka przetoczył się ponad trawami "pola bitwa". Wzroki, co niektórych, gapiów skierowały się na jego roześmiane oblicze. Również i Glaca uraczył Tanakę podejrzanym spojrzeniem. Większość ludzi, nie znała chłopaka od tej strony. Właściwie, to w ogóle go nie znali. Jednak, teraz mieli okazję nieco dowiedzieć się, o jego chaotycznym charakterze.
Wtem Yuzuru postanowił zmobilizować Kentaro, do zakończenia walki, swoimi bojowymi hasłami.

W oddali już słychać, jak Łysy wylicza ostateczną dziesiątkę, która miała zakończyć walkę.
Jednak, cóż to?... Białowłosy zaczyna się podnosić z trawy. Grymas na jego twarzy świadczy o jednym, zadane ciosy były nie tylko efektowne, ale i efektywne...
Z jego czerwonych od krwi ust, wydobywają się pełne heroizmu zdania. A może jednak, Orinosuke nie był jedyną wartą uwagi osobą, na tej arenie?...


Kaien

Całe jego ręce drżały. Łokieć nie chciał się wyprostować. Nogi miał jak z waty. Nie wiedział czemu... Pierwszy raz coś takiego mu się zdarzyło. Czy to ze strachu?... Przed kolejnym bólem? Ciało Kaiena manifestowało. Chciało zakończyć tę walkę. Upust swojemu sprzeciwowi dało, gdy chłopak poczuł metaliczny smak w ustach. Jednak podnosił się. Ta walka, nie mogła się tak zakończyć. Nie w ten sposób. Na oczach Yumi.
Zza areny dochodziły go jakieś okrzyki, które świadczyły o tym, że już chyba nikt nie wierzy w jego wygraną.
W końcu, z jego gardła, wydobył się głos. Głos, który, pomimo wszechogarniającego bólu, wyraźnie udowadniał, że to nie koniec batalii.

Podniósł się! Po dwóch próbach utrzymania równowagi, stanął na prawie równych nogach.
Spojrzał na Orinosuke. Nie było tam uśmiechu. Lecz, malowała się tam irytacja, wywołana przedłużającą się walką.

- A niech Cię...! - zaklął Kentaro - Po prostu pogódź się z tym, że jesteś słabszy! Twoja jedyna szansa na wygraną, leży poza areną! - wrzasnął wskazując na leżący pośród traw bokken - Poddaj się, albo na oczach dziewczyny, na którą lecisz, spiorę Ci tyłek... - Zakończył bez ogródek. Groźba wyglądała na całkiem realną i to co brunet zapowiedział, mogło się niedługo spełnić.
Plany białowłosego, co do "pociachania na plasterki" oponenta, mogły okazać się utopijne ze względu na brak miecza.

Czego się boisz...? - zagrzmiał w jego głowie głos, zmieniając swoją tonację i barwę niczym w nienastrojonym radiu - ...Ty nie masz broni... On też nie ma broni. Czego tu się bać...? Żałosna istoto... Walcz!

42

Tanaka z każdą chwilą "napełniał się energią". Teraz już wszystko jedno mu było kto wygra. Chciał znowu wejść na ring by dać upust tejże energii. Wziął głęboki oddech po czym wykrzyczał.
Kto chce się ze mną zmierzyć?! No kto?! Boicie się?!
Zaczął krzyczeć prowokacyjne słowa. Jakby mógł to z chęcią teraz by rzucił się na wszystkich tutaj i zaczął walczyć.
Kocham walczyć!
Wypowiadał kolejne słowa. Teraz nie było najmniejszych wątpliwości, że pasuje do 11 oddziału jak żadna inna osoba. Był wręcz stworzony do tej grupy.

Ginyu stojąc odchrząknął. Następnie wypluł całą krew na ziemię obok i wytarł usta dłonią. Jego twarz pokrył delikatny ironiczny uśmieszek. Powiedział spokojnym i opanowanym głosem.
Przepraszam. Nie mogę dać Tobie wygrać.

W myślach cały czas powtarzał. "Dorwę go!";"Padnie!";"Zobaczy co to prawdziwy ból!";"Nie przegram!"

Nagle podniósł głowę i jego całe ciało zaczęło promieniować maksymalną ilością Reiatsu jaką mógł użyć której już tak dobrze nie kontrolował, praktycznie płoną w "ogniu" swego Reiatsu. *Po 7 Rei na górną część ciała i dolną część ciała, co daje 14.*

Doskoczył, prawie natychmiast do przeciwnika i w ostatniej chwili wyprowadzając cios prawą ręka w twarz przeciwnika, by od razu, uderzyć ze swego lewego kolana w niego z lewej strony, mniej więcej na wysokości jego brzucha.

Yuzuru

Ciągnąca się walka, istotnie, jedynie nakręcała Tanakę. Miał ochotę tam wejść na arenę, jednak wtedy wkroczyłby Sensei i cała zabawa legła by w gruzach. Tak więc, czekał niecierpliwie, prowokując wyzywającymi tekstami gapiów. Nikt jednak nie reagował (Albo walka była tak wciągająca, albo nikt nie chciał z czarnowłosym zaczynać.)
W końcu, piękne oczy Yumi skierowały się na pełnego ekstazy Yuzuru. Jednak najwyraźniej i ona bała się podejść, gdyż jedynie stała i badała zmartwionym wzrokiem, raz sytuację na arenie, a raz rozjuszonego emocjonalnie 'Spiczastouchego' ...

Wtem, arena przykuła uwagę wszystkich. Oto nadchodziły ostatnie momenty walki...

Kaien
[Niestety, w jednej turce możesz zużyć max. 7 Rei na doboostowania. Tak więc punkty te, powinny się podzielić, jeżeli chcesz wzmocnić dwie partie ciała. Twoje doładowania więc wyglądają następująco : +4 Siła, +3 Szybkość.]

Czerwona posoka udekorowała brunatną ziemię, na której toczył się zacięty bój. Pomimo złej sytuacji, na obliczu Kaiena zagościł uśmieszek.
Wypowiedział swoją kwestię, pełnym spokoju głosem. Usłyszał jedynie wesołe parsknięcie jako ripostę.

Jego ciało przeszyła fala Reiatsu, wywołując u Kaiena gęsią skórkę. Znów poczuł dziwne mrowienie w ramionach i nogach. Być może, teraz mógł choć odrobinę nadrobić różnicę w sile. Ruszył bez namysłu. Na całe szczęście, to samo zrobił oponent.
Obaj zerwali się w tym samym momencie, wznosząc w powietrze piach i kępy trawy. Lecieli na siebie w dzikiej szarży, jakby od tego zależało ich życie. Potem, wszystko się urwało...


Yuzuru - Ciąg Dalszy...

...Jeszcze przed sekundą stali naprzeciw siebie, świdrując oponenta wzrokiem, szykując się do ataku, a już po chwili, obaj odlatywali w przeciwne strony zostawiając w powietrzu czerwone strugi krwi, z nosa.
Upadli, z głuchym szelestem gniecionej trawy i odgłosem szorowania brunatnej ziemi. Leżeli w bezruchu. Remis?...

- Noo... - zaczął zakłopotany Glaca, wypatrując najmniejszych oznak przytomności - ... Mamy chyba remis. - spauzował, nakazując gestem, by Ayame i Oda, którzy właśnie skończyli walkę bez większych obrażeń, wynieśli z areny bezwładne ciała.
Obaj zostali ułożeni równolegle na trawie, nieopodal areny. Łysy spojrzał dumnym wzrokiem, na czerwone od krwi oblicza, nieprzytomnych uczniów.

-Muszę przyznać - rzekł pełen zadumy - że wasza klasa jest wyjątkowa... Soul Society potrzebuje takich jak ci dwaj. Silnych i nieustępliwych. - spojrzał w stronę pustych ringów - E... No dobra, koniec tych dyrdymałów, pędraki - zaczął znów swym normalnym tonem - Ten, który pierwszy odzyska przytomność wygrywa... Yuzuru! Masashi! Na arenę!

- Aye! - przytaknął z uśmiechem dzieciak

43

Nareszcie!
Tanaka podniecony wręcz wskoczył na arenę z bokkenem już wyciągniętym w dłoni. Był w super humorze. Wreszcie mógł rozładować całą nagromadzoną w sobie energię. Patrzył na przeciwnika swoim krwistymi oczami z obłędnym wzrokiem. Chciał wywołać presję na Masashim samym spojrzeniem. O tak chciał go wręcz przestraszyć.
Dawaj,dawaj...
Skierował słowa do swojego nowego przeciwnika.
Pokaż mi co masz najlepsze.
Mówił nad wyraz spokojnie po czym zaczął znowu chichotać.
O tak to co masz najlepsze!

Czarno, ciemność, to wszystko co mógł w tej chwili zobaczyć Kaien. Nie był nieprzytomny, raczej nie mógł nic zrobić. Nie potrafił ,a jednak. W jego myślach cały czas krążyła jedna myśl. "Co się stało? OTWÓRZ OCZY!"
Skoncentrował się na tym, by unieść powieki i zobaczyć co się wokół dzieje.

Nagle usłyszał przytłumiony głoś Glacy i wyłapał tylko "który pierwszy odzyska przytomność wygrywa"Te słowa jeszcze bardziej zmotywowało ,by otworzyć oczy, by zobaczyć co się wokół dzieje ,a także ,by WYGRAĆ.

Yuzuru

Rozpierany przez wewnętrzną energię Tanaka, wybiegł na arenę z bokkenem w ręce. Po chwili, doszedł i uśmiechnięty Masashi. Wszelkie słowa Tanaki były ignorowane przez dzieciaka. To go mocno irytowało. Jak on śmie?!
Dopiero teraz spostrzegł, że ten knypek sięga mu do piersi. Nic nie wskazywało na to, co miało nadejść...

Chłopak skierował dłoń do pasa. Ku rękojeści bokkena. I wyjął... pluszaka.

- Proszę, życz mi szczęścia, Mamo... - rzekł wesołym głosem, po czym ucałował maskotkę. Ułożył ostrożnie w trawie i znów skierował błyskające szczęściem oczy na Yuzuru - Czeeść! Miło mi Cię poznać! Jestem Hayata Masashi! A ty?...


Kaien

Ciemność nie odpowiadała na wołania Kaiena. Oczy się nie otwierały. Wszelkie odgłosy z zewnątrz, odbijały się echem w głowie nieprzytomnego.

Ty idioto... Ty debilu... Ty pokrako... Jesteś żałosny!... Jak mogłeś z nim przegrać? - znał ten przechodzący przez wszystkie tonacje i barwy głos. Raz piskliwy, a raz gruby niczym u śpiewaka operowego. Był inny niż te z zewnątrz. Bo pochodził z wewnątrz jego głowy.

44

Tanaka można powiedzieć, ze się uspokoił. Chłopak nie wydawał się groźny i był jeszcze mały. Co praktycznie ostudziło jego obsesje na punkcie walki. Młodzieniec był zbyt miły żeby Tanaka z wielkim podnieceniem go zaatakować. Tanaka opuścił wzdłuż ciała swój bokken.
Taaa...Jestem Tanaka Yuzuru.
Odpowiedział nieco zrezygnowany. Miał nadzieję że jego przeciwnik będzie wyglądał na silniejszego.

-Przymknij się. Lepiej zrobisz ,gdy mi pomożesz albo dasz mi spokój.- Powiedział zupełnie spokojnie, lecz w jego głosie dało się wyczuć desperację.

Starał się poruszyć, choć troszeczkę, chociaż jedną powieką. Robił wszystko, co w jego mocy. Powtarzał w myślach "Dawaj. Dawaj, dawaj. DAWAJ! Rusz się. Rusz się, rusz się. RUSZ SIĘ!"

Yuzuru

Chłopak uśmiechnął się - znów nie wiadomo z jakiego powodu. Sensei zaś, ustawił się pomiędzy arenami, podnosząc prawicę ku błękitowi nieba.
- Gotowi?... Start! - dłoń Łysego przecięła powietrze rozpoczynając walkę.

Masashi znów skierował dłoń ku bokkenowi. Tym razem go wyjął. Lecz, miast przyjęcia bojowej pozycji, wbił go w ziemię.

- Bez niego, będzie mi się wygodniej walczyło! - rzekł rozentuzjazmowany - Może ty wpierw zaatakuj, bo słyszałem, że lubisz walkę!... - wtedy nagle zmienił ton - Wielka szkoda, jeżeli skończyłbym ją za szybko... - Tanaka lekko drgnął. Po tym zdaniu poczuł ciarki na plecach. Tak, przestraszył się jakiegoś małego knypka. Czuł, że jeżeli nie zaatakuje jak najszybciej, może stać się coś złego...


Kaien

Ha! Hahahaha! Ja mam Tobie pomóc! A niby dlaczego?! Co z tego będę miał?! Radź sobie sam! - echo pozostałe po głosie powoli zanikało.
Nic nie wskazywało na to, by powieki Kaiena miały się go usłuchać. Po chwili również, zanikały odgłosy z zewnątrz. Zapadła niesamowita cisza. Ginyu został sam w pustce.


[Odzyskujesz stracony punkt psychiki i uzyskujesz 1 Pkt Szybkości]

45

Tanaka miał opuszczoną głowę do dołu patrzył na swój bokken. Gdy przeciwnik starał się go sprowokować bardzo powoli podnosił głowę do góry. Na jego twarzy znów zagościł uśmiech psychopaty taki jak wcześniej. A oczy wydawały się jeszcze bardziej krwiste niż wcześniej.
Cieszę się że czujesz się tak pewny siebie! Haha!
Yuzuru przeszywał Mashibę wzrokiem. Czuł ciarki na swoich plecach. Ale to uczucie podobało mu się.
Kocham to uczucie!
Tanaka mocno odbił się od ziemi i zaszarżował na przeciwnika z bokkenem w jednej dłoni. Będąc blisko przeciwnika uderzył bokkenem w ziemię i sypnął gruntem w oczy przeciwnika. Wyglądało to nieumyślne bo zaatakował z dołu w w brzuch. Cały czas gościł na jego twarzy psychopatyczny uśmiech.

Yuzuru zaszarżował na chłopaka. Ten nie sposobił się ani do ucieczki, ani do uniku. Stał i patrzył na biegnącego Tanakę, wesołym wzrokiem.
Wtedy to, czarnowłosy wbił bokken w ziemię, wzniecając piach i żwir prosto w twarz młodego adepta. Ten instynktownie zasłonił oblicze rękami, co dało szansę Tanace na uderzenie w brzuch. Bokken dosięgnął celu.
Nastąpił głuchy jęk. Masashi odleciał parę metrów dalej. Upadł szorując ramieniem po ziemi. Zwinięty w kłębek łkał i jęczał.

-Mamo! - krzyknął do pluszaka, leżącego w trawie - Patrz, co mi zrobili! Auu!

Sytuacja była dość żenująca, a jednocześnie wprawiająca w zakłopotanie czarnowłosego miłośnika walk. Po chwili łkanie ustało, Hayata zaś, coś mruczał pod nosem. Niezrozumiałego. Przerwał, po czym znów powiedział swym wesołym głosem.

- Hej! Czemu masz takie śmieszne uszy?...

46

Zamknij się i walcz!
Tanake zaczęło to irytować. Jeżeli przeciwnik nie będzie zamiaru miał podjąć walki zakończy to równie szybko jaka walka się rozpoczęła. Tanaka ponownie zaszarżował na Masashiego. Zamachnął się bokkenem na jego kark co było zmyłką a w między czasie lewą pięścią walnął go w tułów pod prawym łokciem w wątrobę. Atak nie był specjalnie wymierzony w te miejsce lecz przypadkowy. Ponieważ Tanaka nie miał jako takiej wiedzy z anatomii. Jeśli atak doszedłby celu to kolejnym zamiarem Yuzuru było dobicie z łokcia w głowę Masashiego.

Chłopak wstał, ocierając spod oczu łzy. Nagle, wraz z rozkazem Tanaki, skierował na niego swoje wielkie oczy. Lecz, Yuzuru nie miał zamiaru stać bezczynnie. Miast tego, ruszył na przeciwnika w celu zakończenia tej walki, która go tak już nie cieszyła, o ile bardziej irytowała.
Widząc to, Masashi wystawił przed siebie otwartą dłoń i zrobił to czego nikt nie mógł się spodziewać.

- Hadou no Sanjuuichi! Shakkahou! - Wtedy to, czerwona flara rozbłysła, sunąc prosto w Tanakę. Kolizja była nieunikniona. Żar w końcu uderzył w czarnowłosego, przedtem pokonując na swojej drodze bokken. Kula wtopiła się w klatkę piersiową Yuzuru, powodując niesamowite oparzenia.
Siła kidou przewróciła chłopaka. W końcu ogień zgasł, pozostawiając po sobie dotkliwe pamiątki.

Pierwsze co Yuzu ujrzał, po otworzeniu oczu, to był dym unoszący się z jego korpusu. Dopiero po chwili, pojawił się ból. Niesamowity, idący falami. Promieniował od wypalonej dziury w stroju i czarno-czerwonej, spopielonej skóry, po czubki palców.
Nie było jednak czasu na wylegiwanie się. Chłopak z wyraźną ciężkością, podniósł się. W ręce ujrzał, złamany na pół, osmolony bokken. Następnie, wzrokiem napotkał uśmiechniętą twarz Masashiego.

- Sumimasen! Ostrzegałem, że to się szybko skończy!...


[-43 HP]