Teren Otwarty za akademią

W pierwszej kolejności Salvatore przywitał się z swoją znajomą. Podszedł spokojnie i powiedział
-Witaj, zaraz wrócę- to była jedyna osoba, która jak na razie wytrzymywała z Salvatore. Następnie udał się do wykładowcy, szedł normalnie swoim tempem.
-Dzień dobry, ma pan chwilkę?- Chłopak czuł że znów wpadnie w kłopoty, a do tego czasu musi stać się silniejszy. W jaki sposób? to nie miało znaczenia.

Kuchiki Kyosuke

Dotarcie na miejsce zajęło chwilkę tobie, i twojej milczącej znajomej. Pogoda była ładna, co zapodawało że ćwiczyć będzie się przyjemnie. Doszliście na miejsce... Cóż wokoło was była spora polana, drzewa i kilka pieńków idealnych do siedzenia. Na jednym zresztą siedział spokojnie wasz nauczyciel - Mito Inahara.

Był to bardzo rosły mężczyzna mierzący jakieś 2 metry. Wyglądał jak zirytowany, łobuz-olbrzym. Dobrze jednak wiedziałeś że to nie była prawda... Mało kto był w stanie powiedzieć coś złego na jego temat, ostatecznie był bardzo miłą i pomocą osobą. Sam mężczyzna trzymał teraz w lewicy pudełeczko z ryżem, zaś w prawicy pałeczki którymi zajadał.
Uczniowie powoli zaczęli się schodzić, widziałeś kilka znajomych twarzy (szlachcica, oraz dziewczynę i chłopaka z zajęć teoretycznych). Wielki nauczyciel zerknął po was, sięgnął po bukłak i napił się z niego, potem rzekł - Za raz zaczniemy, dobierzcie się w pary dzieciaki

Kyosuke idąc na lekcję spojrzał na czyste niebo. Taka ładna pogoda, aż prosi się żeby usiąść w cieniu drzewa i pomedytować trochę. Niestety nie czas na to, czekała go teraz niezbyt przez niego lubiana lekcja Hakudy.
Kyosuke nie przepadał za walką wręcz z kilku powodów. Pierwszym był fakt ,że nie miał w niej prawie żadnego doświadczenia, nawet jako dzieciak nie bił się z rówieśnikami, nie licząc oczywiście sporadycznych kuksańców od brata ,które to zna prawie każdy posiadacz starszego rodzeństwa. Zresztą w takich przypadkach Kyo zazwyczaj się rozpłakiwał i leciał poskarżyć się matce.
Drugi powód był równie prosty. Nie dość ,że niedoświadczony w jak to nazywał "boksowaniu" to jeszcze jego niedojrzałe ciało, nie mogło się równać z silą i wytrzymałością starszych kolegów, którzy zdaje się całkiem lubili przysparzać mu bolesnych siniaków.
Niemniej gdy tylko dołączył do reszty klasy starał się nie ukazywać wahania czy zdenerwowania, które jednak trudno było mu ukryć kiedy nauczyciel (skądinąd całkiem miły) nakazał im dobrać się w pary.

Kyosuke szybko rozejrzał się w około. Bynajmniej nie miał zamiaru walczyć z wyrośniętym osiłkiem (jeszcze więcej sińców) bądź przemądrzałym szlachcicem (te opowieści jakoby zbił na kwaśne jabłko członka rodu Kuchiki), płeć piękną też omijał (lepiej nie ryzykować porażki z dziewczyną, w dodatku jakoś dziwnie by się czuł walcząc z taką).
Ostatecznie o walkę poprosiłby jakąś miłą niekoniecznie, potężną osobę (o ile oczywiście udałoby mu się taką "zaklepać".)

Kyosuke nie czuł się zbyt dobrze... Cóż się dziwić ? Był jedną z najmłodszych osób w klasie. Zasadniczo to nawet większość dziewczyn w klasie górowała nad młodzianem we wzroście i wadze. Trudno było znaleźć kogoś kto pasował by młodzianowi... Na całe szczęście młody szlachcic wypatrzył wysokiego na około 175 cm wzrostu chłopaka, był on niezykle chuderlawy, i z wolnych osób to on wyglądał najmniej postawie. Miał ciemne, nieco przetłuszczone włosy do ramion, szare podkrążone oczy, lekki zarost zwany "młodzieńczą szczeciną". Skórę miał bladą, zaś odzienie wydawało się wisieć na nim.
Nikt nie chciał iść z nim do pary, chłopak zrezygnowany zmierzał już iść sobie usiąść kiedy go zaczepiałeś. Zdziwił się lekko - No cóż... Możemy ćwiczyć razem jeśli chcesz

Kilka chwil później rozpoczęły się zajęcia, i ku twojemu zdziwieniu na razie nie walczyliście... Nauczyciel nakazał wam na razie pobiegać - i to trwało długo, było też niezwykle męczące. Potem wyliczyła wam ile macie zrobić pompek, przysiadów, brzuszków, nożyc i wszelakich innych ćwiczeń ogólnorozwojowych... Po wszystkim i ty i twój kolega czuliście się fatalnie. Na sam koniec nakazał wam w parach w których jesteście stoczyć sapringowy pojedynek... Zakazał wam używania "brudnych sztuczek" i powiedział że za wyrządzanie sobie głupich krzywd będzie karał.

Staliście naprzeciw siebie, dzieliły was 4 metry. Chłopak nie przybrał żaden znanej Ci pozycji walki - zresztą... Mało kto tu na razie znał jakiś styl walki, wszak dopiero zaczynaliście naukę w akademii. Stał w lekkim rozkroku, dyszał ze zmęczenia i co jakiś czas ocierał pot z czoła. Wydawał się jednak Cie obserwować i to bardzo dokładnie.

Chłopakowi udało się wypatrzyć niezbyt groźnie wyglądającego ucznia. Wygląda jakby pierwszy silniejszy podmuch wiatru mógłby porwać go ze sobą. Chuderlak przystał na propozycję szlachcica i nawet wydawał się być zaskoczony tym ,że ktoś zaproponował mu sparing.

Kyosuke domyślał się ,że dla innych mógłby być zbyt łatwym przeciwnikiem a wygrana z takim nie przynosiła splendoru. Jednak z drugiej strony... ten chłopak mógł tylko wyglądać tak nieporadnie a w rzeczywistości był ostrym zawodnikiem z którym bano się walczyć. Hmm.. ta pierwsza opcja wydawała się jednak bardziej prawdopodobna.
Zanim jednak Kyo się o tym przekonał czekała go seria całkiem różnorodnych ćwiczeń. Starał się wykonywać je jak najlepiej i nie odstawać od starszych kolegów, niemniej dyszał ciężko gdy je zakończył. Z taką kondycją daleko nie zajdę, powinienem nad nią potem popracować.- zanotował sobie z pamięci, po czym stanął naprzeciw swego sparingpartnera ,który nie wyglądał wcale lepiej niż on. Zrobiło mu się nawet trochę go żal, ze swoimi podkrążonymi oczyma i chuderlawą sylwetką wyglądał na chorego. Niemniej nie można było go lekceważyć.

Gdy tylko nauczyciel dał znak do rozpoczęcia walki. Kyosuke starając się zapomnieć o zmęczeniu i uznając ,że lepiej szybko przejąć inicjatywę w kilku susach, doskoczył do przeciwnika. Miał zamiar zaatakować chuderlaka, prawą pięścią w okolice splotu słonecznego, natomiast lewa ręka była gotowa do zablokowania ewentualnej kontry. Gdyby natomiast przeciwnik nie spieszył się atakiem Kyosuke wyprowadziłby szybkie kopnięcie w brzuch.

Większość uczniów wyglądała raczej cienko po "ogólnorozwojówce", wasz nauczyciel może i był osobą niezwykle wyrozumiałą i sympatyczną, jednak do nauczania jak się zdawało podchodził bardzo poważnie. Tylko kilka osób wyglądało po tym wszystkim dosyć świeżo, widać sami wcześniej uprawiali jakieś sporty.
Jednym, dosyć sporym plusem był całkiem przyjemny wiatr uderzający co jakiś czas gdzieś z zachodu. Był naprawdę bardzo odświeżający, i tylko dzięki niemu dało się jakoś to wszytko wytrzymać.

Stałeś na przeciw chuderlawego chłopaka, ciekawe czy mógł się czymś popisać jeśli chodzi o walkę wręcz? Zapewne młody Kuchiki się przekona... Kyosuke miał zaatakować jako pierwszy, zmęczony skoczył w stronę przeciwnika z zamiarem uderzania z prawicy. Pięść wystrzeliła w kierunku splotu słonecznego, jak się jednak okazało twój partner zszedł na prawo, unikając ciosu. Sam wyprowadził po chwili kontrę, uderzył Cie z pięści w bok. Nie był to zbyt silny cios, chociaż jak się zdawało nabił Ci niewielkiego sinika [-2 hp].

Skrzywił się lekko gdy otrzymał cios, słaby co prawda lecz celny. Widać jego przeciwnik miał jeszcze w zanadrzu trochę sił lecz Kyosuke nie miał bynajmniej zamiaru zostawać w tyle, porażka z takim mizerakiem z pewnością nie wpłynęła by zbyt korzystnie na stan jego dumy.

Ledwo więc poczuł uderzenie w bok a jego pięta wystrzeliła z podłoża, pędząc ku chuderlakowi tak aby dać mu jak najmniej czasu na reakcję. Owe boczne kopnięcie miało trafić w okolice ud chłopaka. Jeśli dosięgnie celu to Kyo nie tracąc czasu wyprowadzi pięściami dwa uderzenia jeden po drugim w brzuch oponenta, po czym odskoczy w tył przyjmując pozycję obronną, czekając na ruch przeciwnika.

Może nie był to zbyt finezyjny plan, niemniej młody szlachcic liczył ,że odniesie on odpowiedni skutek.

Zapewne przegrana z tym młodzianem pogrążyła by młodego szlachcica w oczach "kolegów i koleżanek" z klasy. Trzeba było coś zrobić... No i młodzian miał pomysł, który zresztą od razu postanowił wprowadzić w życie. Kyosuke uniósł lekko nogę w celu kopnięcia młodziana, trafił zaś wyprowadzony z równowagi chuderlawiec zrobił spory krok w tył aby złapać równowagę. Wtedy też szlachcic naparł, uderzył najpierw z prawicy, pięść uderzyła w chude i żylaste ciało przeciwnika, ten skrzywił się mocno... Jak widać nie był zbyt odporny na ból. Drugie uderzanie zostało wyprowadzone z lewicy, chłopak jednak tym razem sparował je, złapał twoją pięść w prawą dłoń, po czym to sam błyskawicznie wykonał uderzanie na twoją twarz. Cios był szybki i precyzyjny, przekrzywiłeś lekko głowę aby nie oberwać, jednak jego pięść trafiła w twój policzek.Nie było to jakieś mocarne uderzanie, jednak zabolało [ - 4 hp ].

2/3 planu zostało wykonane pomyślnie, niestety chuderlak zablokował ostatni cios i jeszcze wysilił się na niezbyt przyjemną kontrę.
Kyosuke odskoczył od rywala na kilka kroków. Czuł nieprzyjemne ciepło promieniujące z policzka. Ta walka zaczynała go pomału męczyć, chciał ją szybko zakończyć a jednocześnie wygrać. Niestety trudno było pogodzić jedno z drugim. Bezmyślna szarża nie wydawała się młodemu szlachcicowi zbyt dobrym pomysłem, dlatego też tym razem on postanowił czekać na ruch przeciwnika.

W jego głowie zrodził się plan. Miał zamiar wykorzystać swój niski ( ale w jego wieku całkiem normalny wzrost) i gdy chuderlak zaatakuje to, uniknie jego ciosów na zgiętych kolanach. Jednocześnie gdy pięści przeciwnika będą uderzać w próżnię gdzieś ponad jego głową, uderzy ponownie prawą pięścią w brzuch, starając się trafić w to samo miejsce co przed chwilą. Chuderlak nie wydawał się być zbytnio wytrzymały dlatego ponowny cios w to samo miejsce powinno go nieźle zaboleć.
Jednak plan szlachcica mogło zepsuć kopnięcie od dołu ,które wyprowadzi jego przeciwnik zamiast standardowych ciosów rękami. W takim wypadku Kyo uskoczyłby na bok i zadał cios w bok, jednym słowem powtórzyłby manewr ,którego dokonał jego oponent zaledwie chwilę temu.

Młody Kuchiki mógł zobaczyć jedną rzecz bardzo wyraźnie, ruchy chłopaka były bardzo oszczędne, precyzyjne i przemyślane a o czym to świadczyło? Że prawdopodobnie technicznie jest bardzo mocny. Nie był za to silny, wytrzymały ani super szybki. Widać miał ogromny dar, jednak chuderlawe ciało które mogło być wynikiem wielu przypadków ograniczało go dosyć mocno. Tak czy owak młodzian musiał zadziałać, teraz postanowił dać ruch przeciwnikowi aby móc skutecznie wyprowadzić kontrę.

"Patyk" odetchnął cicho, w jego oczach zagościła determinacja, podbiegł do Ciebie i wyprowadził uderzanie z prawicy, to jednak była jedynie część jego ataku. Ni stad ni zowąd postanowił uderzyć piętą w twoje śródstopie. Pieść chuderlawca faktycznie nie trafiła gdy młody szlachcic się schylił. Na ugiętych nogach było jednak trudno unikać ciosu na stopę.
Uderzenie może i nie było mocne, jednak ciało Kyosuke przeszył paskudny nerwoból, utrudniający przez moment poruszanie się (zwłaszcza zranionym odnóżem) [ -4 hp ] . Plus był jednak taki że chłopak był na wyciągniecie ręki...

I znów plan Kyosuke nie udał się w całości. Co prawda udało mu się uniknąć ciosu pięścią, jednak chuderlak miał coś jeszcze w zanadrzu a mianowicie bezczelnie zaatakował stopę szlachcica.

Do oczu Kyo napłynęły łzy kiedy nerwy w jego stopie, ryknęły z przeszywającego bólu.
Teraz zaczynał żałować ,że wybrał tego na pozór niegroźnego przeciwnika. Jego niewątpliwie ponad przeciętna technika, rekompensowała fizyczne braki. Była to cenna lekcja na przyszłość aby nie oceniać przeciwnika tylko po samym wyglądzie.

Walka trwała nadal a żądza zwycięstwa Kyo tylko rosła na sile. Jego oponent był blisko i należano to wykorzystać. Kłujący ból w stopie, odradzał raczej wszelkiego rodzaju odskoki i uniki. Dlatego chłopak postanowił natychmiast zaatakować, plusem szybkiego ataku było zmniejszenie czasu jaki miał chudzielec na opracowanie odpowiedniej taktyki. Kyo znając słabości swego przeciwnika, wyprowadził cios zaciśniętą prawicą od dołu na podbródek przeciwnika, impetu ciosowi miało dodać gwałtowne wyprostowanie nóg. Zaraz po zadaniu pierwszego ciosu Kyosuke zaatakowałby, zgodnie z wcześniejszym planem brzuch rywala, licząc ,że tym razem nie zdoła uniknąć ciosu.

W młodym szlachcicu plunął bardzo silny ogień, chciał wygrać, pragnienie to było silne, na tyle by przemóc ból i zadziałać. Zacisnąłeś zęby i wstałeś błyskawicznie, od razu wyprowadziłeś cios. Twój chuderlawy oponent chyba się nie spodziewał tak szybkiej reakcji, nie uskoczył nie zblokował po prostu oberwał. Pieść Kyosuke silnie uderzyła w cel, młodzian gwałtownie uniósł głowie i jęknął. to jednak nie był koniec... Szlachic uderzył z drugiej reki wprost na brzuch "patyka". Ten opadł do tyłu, na ziemie i chyba sam nie wiedział co go bardziej boli.

Jak się okazało sporo osób skończyło już swoje walki, i patrzyło się na młodego szlachcica. Kilka osób zdawało się nie dowierzać wynikowi... Po chwili podszedł nauczyciel, pomógł wstać powalanemu, po czym to spojrzał na Ciebie z dosyć poważną miną - Gratuluje... Kyosuke prawda ? - bardziej zapytał niż oznajmił.

Tym razem Kyo wykonał swoje zamierzenia w stu procentach. Wyprowadził swe ciosy na tyle szybko ,że przeciwnik nie zdołał ich uniknąć. Było to za wiele dla chuderlaka. Pokonany upadł na ziemię.
Młodzian poczuł jak jego umysł i ciało zalewa euforia. Nie liczyło się teraz ,że jego przeciwnik nie był największym wyzwaniem, ważne było ,że zwyciężył w tej trudnej dla niego hakudzie. Kyosuke uśmiechnął się radośnie, można rzecz ,że cieszył się jak dziecko ,któremu udało się wyjść cało z poważnej opresji.

Dopiero po chwili zorientował się ,że przygląda mu się kilku uczniów i że w ich stronę zmierza nauczyciel, który to pomógł wstać przegranemu po czym zwrócił się do szlachcica z zaskakująco poważną miną. Uśmiech na twarzy Kyo przygasł. Czyżby zrobił coś niewłaściwego?
Pokłonił się nisko nauczycielowi i odpowiedział:
-Zgadza się sensei. Nazywam się Kuchiki Kyosuke.- rzekł z powagą, chociaż wprawny słuchacz mógł dosłyszeć w jego głosie cień dumy z wygranego przed chwilą pojedynku.

Chłopak stanął na nogi dzięki pomocy nauczyciela, później skłonił Ci się lekko, chociaż minę miał nie tęgą. Musiał być dosyć obolały po tej walce, no ale co się dziwić? Naprawdę nie wyglądał na wytrzymałego. Ba on wyglądał na takiego co by go mógł wiatr porwać... No ale trzeba przyznać że jeśli chodzi o technikę to jest świetny.
Mito zerknął na Ciebie, jego poważny wzrok lustrował Cie przez chwilę, później przymknął oczy i uśmiechnął się lekko. Gdy jego powieki się otworzyły patrzył na Ciebie swoim znudzonym spojrzeniem.
- No to moje gratulacje, może niedługo prześcigniesz brata co? Z tego co pamiętam urwis z niego... Ale walczyć potrafi - wykładowca klepnął Cie lekko po ramieniu - Oby tak dalej - dodał jeszcze, po czym to cofnął się i ruszył pooglądać sobie jak walczy reszta osób z klasy.
Niedługo później zakończyła się lekcja, uczniowie powoli zaczęli się zbierać.

-Dziękuję sensei.- odpowiedział tylko, ciesząc się w duchu na kolejną już w tym dniu pochwałę. Niewątpliwie był to dla niego dobry dzień, może nawet najlepszy odkąd przekroczył progi akademii.
Przez resztę lekcji nie miał już nic do roboty dlatego siadł na trawie, pozwalając wypocząć zmęczonemu po walce ciału i uważnie przyglądał się uczniom ,którzy jeszcze walczyli, starając się podpatrzeć jakieś techniczne sztuczki.
Myślał też o swoim leniwym bracie i o słowach nauczyciela. Tak, niewątpliwie Kyosuke pragnął prześcignąć swego leniwego i może nazbyt rozrywkowego starszego brata ,któremu mimo wszystko (trochę wstyd było mu się przed sobą do tego przyznać) trochę zazdrościł. Cóż jak mawiał ich ojciec, braterska rywalizacja przynosi korzyści obu stronom.

W końcu lekcja dobiegła końca a uczniowie pomału zaczęli się zbierać. Kyosuke już wstawał z zamiarem udania się na stołówkę gdzie umówił się z młodym Shibą, kiedy do głowy wpadła mu pewna myśl. Przeczesał wzrokiem uczniów, szukając "Patyka". Gdy go dostrzeże podejdzie do niego i zagada przyjaźnie:
-Cześć, chciałem ci podziękować za ładną walkę. I chyba jeszcze się nie przedstawiłem.- tutaj wyciągnie swą prawicę.- Kuchiki Kyosuke.
Dobre maniery wymagały wszakże aby podziękować za pojedynek i przedstawić się osobie ,której jakby nie patrząc przysporzyło się trochę bólu.

Młody szlachcic usiadł spokojnie i zaczął zerkać za ćwiczącymi, były to lekcje wstępne gdzie nauczyciel chciał sprawdzić co do tej pory umiecie... Większość osób z klasy nie miała jakiegoś super doświadczenia w walce, więc lepiej były by nie wzorować się na nich. Nawet nasz bohater widział błędy techniczne, a mistrzem on nie był... Niewątpliwe jednak doskonały technicznie był patyk. Wyróżniał się na tle klasy.
Gdy lekcja minęła studenci oczywiście zaczęli się zbierać, niektórzy pod klasę, inni chcieli się przejść, kolejni zmierzali do stołówki. Kyosuke zresztą sam miał już iść kiedy coś go tchnęło, podszedł do "patyka" i zagadał. Wspomniany chłopak zdziwił się, że młody szlachcic podszedł, po chwili jednak na jego twarzy zagościło jeszcze większe zdziwienie, za raz po tym jak chłopak się przedstawił - Miło mi - rzekł patyczak po czym to podał swoją dłoń szlachcicowi i ścisnął lekko, bardzo słabo - Kyosuke Kawaiiso

Później cofnął rękę i zerknął na szlachcica, widać spodziewał się czegoś jeszcze.

[dodaj sobie + 1 do zręczności]

A więc obserwacja walczących uczniów, podniosła trochę na duchu, młodego szlachcica. Wyglądało bowiem na to ,że jeśli chodzi o walkę wręcz to nie dzieli go od reszty nie wiadomo jaka przepaść. Mogło to również trochę dziwić. W końcu była to klasa 1-1, najlepsi z najlepszych. A okazywało się ,że większość jej uczniów mogła przegrać z nienawykłym do bitki ,jedenastoletnim chłopcem.
Kyosuke doszedł do smutnego wniosku ,że jego klasa powinna nosić miano "studencików z nazwiskiem" a nie "przyszłych dowódców Gotei".

Dalej odnalazł Patyka i przedstawił mu się. Kyosuke Kawaiiso... a więc tak zwał się ów chuderlak. Można było z tego wyciągnąć dwa wnioski. Po pierwsze był imiennikiem, młodego szlachcica a po drugie nie pochodził z wielkiego rodu, co oznaczało ,że w istocie musiał posiadać talent. Zresztą technika jaką zaprezentował w walce tylko tego dowodziła.
Młodszy Kyosuke uśmiechnął się przyjaźnie, chcąc w ten sposób ośmielić trochę kolegę ,który wydawał się nieco speszony tym ,że jeden z tych wysoko urodzonych ważniaków zechciał mu się przedstawić.
Hmm może by tak... Właściwie to czemu nie?. Chudzielec sprawiał raczej miłe wrażenie a jednym z celów Kyo podczas pobytu w akademii, było znalezienie kilku dobrych kolegów z którymi mógłby podnosić swoje kwalifikacje. A jego dysponujący nienaganną techniką imiennik z pewnością mógł mu pomóc w podniesieniu swych umiejętności.
-Może zechciałbyś potowarzyszyć mi w stołówce? Umówiłem się tam z kilkoma kolegami z naszej klasy. Wiesz aby nawiązać nowe znajomości...- zaproponował.

Chłopak wyraźnie się zdziwił gdy młody szlachcic złożył mu propozycję, w końcu nie co dzień ma się szansę chociażby porozmawiać z wyższym szlachcicem. Podrapał się po głowie, po czym to przytaknął lekko, dosyć niepewnie - Czemu nie, w sumie i tak miałem się tam wybrać - odparł młodzian.

Chwile później obaj chłopcy ruszyli w kierunku stołówki akademii, zresztą nie tylko oni tam zmierzali. Sporo osób zmierzało w tym samym kierunku, i jeśli część nich zdecyduje się na obiad tam to na pewno powstanie sporo kolejka. Patyk był raczej cichy, chyba nie był on zbyt śmiałą osobą, albo po prostu nie miał o czym mówić.

https://bleach.forumpolish.com/akademia-shinigami-f8/stoowka-t688-60.htm

Takeshi Masuda

Okazało się iż instrukcje ogrodnika był na tyle przejrzyste, iż dotarcie na teren otwarty było dla Takeshiego czymś bardzo prostym. Chłopak był przy tym niemal pewny, iż trafił w dobre miejsce. Inna grupa bowiem właśnie ćwiczyła pod okiem nauczyciela. Prawie 30 uczniów skakała właśnie w żabkach pod górkę. Większość z nich wyglądała na wykończonych, w końcu ich własny trening właśnie zbliżał się ku końcowi.

- W Twoim obecnym stanie - powiedział Takeshi, obserwując ćwiczących - Nie powinnaś brać udziału w tego typu treningu.
Chłopak widział pracę, jaką w tej chwili wykonują jacyś nieznani mu uczniowie i wiedział, że jeśli Megumi także będzie musiała tak ciężko ćwiczyć, to może wylądować w szpitalu.

Młody Masuda stał w milczeniu, co chwila patrząc to na Kajitani, to na grupę wycieńczonych uczniów. Obawiał się, że tak ciężka praca może odbywać się także na ich treningu, a chłopak nie był zbyt dobrym sportowcem, więc skończyłby swoje zajęcia także wykończony, jak zresztą większość aktualnie ćwiczących.
- Znasz kogoś z tych osób? - zapytał z drżącym głosem Takeshi dziewczynę, próbując znaleźć jakiś ciekawy temat, dzięki któremu czas, podczas którego oczekiwaliby na początek ich zajęć, upłynąłby im miło i sympatycznie.

- Nic mi nie będzie, jestem silna i wytrzymała i w ogóle... -Megumi uśmiechnęła się szeroko i napięła muskuły, najprawdopodobniej chcąc zaprezentować swoje umięśnienie, które nie było w sumie widoczne przez mundurek akademii. Na pewno jednak nie rozpychało luźnych rękawów. - Nie martw się o mnie. Zobaczysz, jeszcze Cie przegonie.

Najwyraźniej dziewczyna wcale nie widziała przyszłego treningu w takich ciemnych barwach, dla tego też najwyraźniej nie miała zamiaru z takowego rezygnować. Później zaś zmrużyła oczy i zaczęła się przyglądać ćwiczącym. Po chwili zaś odpowiedziała na kolejne pytanie.
- Nie, raczej nikogo nie znam. Wiesz, tam skąd jestem niewiele osób zostaje shinigami. W dalekich okręgach nie przepadają za bogami śmierci.

- Wiem coś o tym. - odparł chłopak, będąc pogrążonym w zadumie. Właśnie w tej chwili przypomniało mu się, że Megumi także pochodzi z dalszych okręgów Rukongai. - Także pochodzę z dalekich okręgów, więc pod tym względem nie jesteś tu sama - właśnie w tej chwili młodzieniaszek się uśmiechnął. Radowało go, że coś jeszcze go łączy z dziewczyną, która właśnie stoi obok niego.

Takeshi zaczął się rozglądać w poszukiwaniu czegoś, co mogło służyć jako zegar, ponieważ zaczynało mu się już nudzić obserwowanie wycieńczonych uczniów. Wolał sam trenować.
- Czy wiesz, ile jeszcze czasu zostało do naszych zajęć? - zapytał zniesmaczony młody Masuda, cały czas się rozglądając. Przy okazji miał nadzieję, że ktoś jeszcze z jego klasy, oczywiście oprócz jego i Kajitani, przyszedł na plac, z zamiarem rozpoczęcia treningu fizycznego. - Strasznie tu nudno. Lepiej niech szybciej zaczną się nasze zajęcia...

Dziewczyna uśmiechnęła się lekko i skinęła głową. Najwyraźniej cieszył ją fakt iż nie ona jedyna pochodzi z dalekich okręgów Rukongai, co zapewne dyskredytowało ją w oczach szlacheckich dzieciaków wszelakiej maści. Obecność dodatkowej osoby, która będzie równie dyskredytowana zawsze podnosi na duchu.

Podczas gdy Takeshi rozmawiał z dziewczyną dookoła zaczęli zbierać się inni uczniowie. Chłopak nie był pewny czy wszyscy są z jego grupy, w końcu nie przyglądał się im szczególnie uważnie. Kilka osób niemniej zdecydowanie należała do klasy 2-1. Tym czasem zaś trening, który mogli oglądać kończył się powoli. Nauczyciel zebrał uczniów w szeregu, powiedział parę słów po czym wymęczeni studenci akademii shinigami zaczęli kierować się w stronę innych budynków najwyraźniej zamierzając się odświeżyć w łaźni, o której już zresztą Masuda wiedział.

- Zdaje się, że zaczyna się już niedługo. Wszyscy są na miejscu. - Megumi witała się uśmiechem i skinieniem głowy z każdą osobą należącą do grupy 2-1. Niektórzy powitani reagowali podobnie, inni zaś zupełnie olewali pozdrowienie bądź wręcz czuli się nim obrażeni.

Nauczyciel zaczął zaś spokojnie i bez pośpiechu iść w stronę uczniów. Ogromny mężczyzna mierzył ponad dwa metry, zaś potężne sploty mięśni nadawały mu iście tytaniczne rozmiary. Ów gigant mógł mieć jakieś 35-40 lat i nosił na twarzy krótką bródkę. Co wydawało się być jednak wiele dziwniejsze, nie wydawał się być zmęczony... choć Takeshi widział iż ćwiczył on wraz z uczniami. Tamci zaś byli kompletnie wykończeni.

- Ten nauczyciel jest strasznie silny - powiedział stanowczym głosem Takeshi, starając się ogarnąć wzrokiem całe ciało giganta. - Przynajmniej tyle mogę wywnioskować po tym, co widzę.
Chłopak przyglądał się każdemu nowo przybyłemu na plac, starając się przypomnieć, czy nie są oni aby z jego klasy. W każdym bądź razie z nikim się nie witał, nie uśmiechał się do nikogo, w przeciwieństwie do tego, co robiła Megumi. Najbardziej zależało mu na zobaczeniu tego chłopaka, który także był dobry w Kidou, tak jak Masuda. Starał się przypomnieć jego aparację.

Po chwili zamyślenia spojrzał na obandażowaną dziewczynę, stojącą tuż obok niego. Z tych całych rozważań zapomniał, że ona w ogóle się tu znajduje. Przez pewient moment się jej przyglądał, aż w końcu postanowił się odezwać:
- Może podejdziemy do nauczyciela? - zaproponował po chwili milczenia młodzieniaszek, patrząc pytając wzrokiem na Kajitani.

Nim Takeshi zdążył zaproponować podejście do nauczyciele zaczęła się zbiórka. Uczniowie mieli się ustawić w szeregu według wzrostu, w związku z czym Masuda nie miał okazji być tuż przy Megumi. Zdążył jednak spostrzec również chłopaka, który był bardzo dobry w kidou. Nie wyglądał na zbyt zainteresowanego czymkolwiek co działo się dookoła. Ziewnął nawet szeroko otwierając usta i nie przysłaniając ich nawet dłonią.

Tym czasem nauczyciel stanął spokojnie przed szeregiem i przyjrzał się dokładnie wszystkim uczniom. Później dopiero odezwał się donośnym głosem pasującym do jego postury.
- Jestem Mito Inahara i w akademii zajmuje się treningami Hakudy oraz treningami ogólnorozwojowymi, no i właśnie taki trening mamy przed sobą. Będziemy pracować ciężko, bo sprawność fizyczna jest ważna dla każdego shinigami. Wymagam więc ciężkiej pracy i dyscypliny. Jakieś pytania?

- Kiedy zaczynamy? - zapytał Takeshi, wiedząc, jak głupie pytanie przed chwilą zadał, jednocześnie się zawstydzając, ponieważ wiedział, że przez to, co przed chwilą powiedział, możlwie, że wiele oczu będzie skupionych na nim. Chłopak zaczął nerwowo się rozglądać, dokładnie obserwując osoby znajdujące się po jego obu stronach. Starał się opanować emocje mieszające się ze zdenerwowaniem i bał się, że może coś powiedzieć, co nigdy nie powinno wyjść na światło dzienne. Tę trudną walkę z samym sobą postanowił uspokoić, spoglądając na Megumi. Tak, to Ona umiała sprawić, że jego złośc i upór znikają w mgnieniu oka. Sam się temu dziwił, lecz była to najszczersza prawda.

Rzeczywiście tak jak i Takeshi przewidział wzrok uczniów spoczął na nim. W końcu właśnie odezwał się bardzo swobodnie w stronę nauczyciela, który wyglądał dość strasznie. Słowa którymi ich powitał również nie zwiastowały niczego dobrego... a na pewno nie tego co miało się wydarzyć.

- No, dobre podejście młody. - Rzekł swoim tubalnym głosem Sensei, po czym klepnął Takeshiego po ramieniu z taką siłą, iż ten z ledwością utrzymał równowagę. Inahara uśmiechnął się przy tym miło patrząc na ucznia, później zaś rozejrzał się po reszcie grupy. - Na takie pytania lubię odpowiadać! Bierzemy się do pracy tutaj i teraz. Nie ma czasu na ociąganie się. Zaczniemy od tradycyjnej przebieżki do której dołączymy ćwiczenia w ruchu. No, żwawo i robić to samo co ja!

Po tych słowach Sensei ruszył truchtem zaczynając kreślić spory okrąg obejmujący lwią cześć terenu. Tak jak zapowiedział podczas biegu uczniowie mieli wykonywać ćwiczenia rozciągające górna cześć ciała. Później zaś już w statecznym okręgu przeszli do rozgrzewania i rozciągania dolnych partii ciała. Po niespełna trzydziestu minutach rozgrzewka się skończyła, zaś Takeshi był już porządnie zdyszany. Megumi zaś trzymała się całkiem dobrze. Najwyraźniej dziewczyna miała kondycję odpowiednią by przetrwać przynajmniej 1/3 treningu. W tedy jednak dopiero zaczął się właściwy trening, który był o wiele trudniejszy niż Takeshi się spodziewał. Chłopak starał się jak mógł, dzięki temu udało mu się nie pominąć niemal żadnego z ćwiczeń które miała wykonać grupa. Gdy jednak wszystko się skończyło nie czuł żadnej ze swoich kończyn, co było chyba lepszym wyjściem niż czucie ich w tejże chwili. Pod koniec Mito zaś zebrał wszystkich, pochwalił wytrwałość i stwierdził iż poziom treningów będzie wzrastać, tak by młodzi mogli przygotować się odpowiednio do służby po akademii. Gdy Takeshi myślał, ze już dłużej nie ustoi na własnych nogach ktoś podparł go lekko przerzucając sobie jego prawą rękę przez ramiona. Rzecz jasna byłą to Megumi. Dziewczyna uśmiechała się lekko, choć wyraźnie również była wykończona.
- No i widzisz? - Powiedziała spokojnie dziewczyna starając się złapać oddech. - Przegoniłam Cię.

- Hah... - zaśmiał się lekko Takeshi, zadowolony, iż dziewczyna pomogła mu utrzymać się na nogach - To akurat było łatwe do przewidzenia.
Jego całe ciało, a w szczególności kończyny były całe obolałe. Ból był tak silny, że nie czuł on praktycznie swych rąk i nóg. Jego oddech był ciężki, on sam ledwie go łapał. Wiedział, że musi się teraz uspokoić i zrelaksować, aby szybciej nabrać sił i, przynajmniej być w stanie poruszać się o własnych siłach. Chłopak starał się oddychać nosem, a wdechy i wydechy wykonywał niezwykle równomiernie. Wiedział, że dzięki takiemu postępowaniu zmęczenie szybciej ustąpi.
-Całkiem dobrze sobie radzisz - powiedział przez zęby, po chwili jednak młody Masuda się zamyślił, a jego wzrok stał się pusty i skupił się na punkcie znajdującym się przed nim. - Więc teraz mamy trening hakudy, tak? - odparł, budząc się z transu i stawiając kolejne, chwiejne kroki.

- No... tam gdzie się wychowałam trzeba było utrzymywać dobrą formę. - Dziewczyna podrapała się po potylicy uśmiechając z lekkim zakłopotaniem. Później zaś chciała chyba jak najszybciej skończyć temat, bowiem przeszła od razu kolejnego pytania.
- Aaa... ten... możliwe? Chyba nie za bardzo przyjrzałam się planowi... - Dziewczyna uśmiechnęła się z lekkim zakłopotaniem, najwyraźniej bowiem gdyby była sama nie miała by bladego pojęcia jakie zajęcia są następne i gdzie miały by się odbywać.

Z niewielką pomocą Megumi Takeshi zdołał dotransportować się jakoś do niskiej ławeczki położonej pod jednym z wielu drzewek rosnących w okolicy. Dziewczyna sama zaś usiadła spokojnie obok niego. Oczywiście sama też była bardzo zmęczona, ale u niej objawiało się to jedynie cięższym oddechem.

Kazue Inugami

Na tyłach budynku, w którym odbywały się wykłady było sporo wolnej przestrzeni porośniętej bujną trawą. Na tle soczyście zielonego podłoża odcinały się piaskowe koła, w których najpewniej dochodziło do sparingów.
Z boku, w cieniu rozłożystego dębu przycupnęła sobie niska ławeczka, na której Mito położył drewniane pudełeczko i małą butelkę.
- Kazue, prawda? Zrobimy sobie małą rozgrzewkę a potem sprawdzimy czy twoje umiejętności dorównują zapałowi.
Po około kwadransie, które spożytkowali na ćwiczenia rozciągające, Mito zaprosił chłopaka do jednego z okręgów.
Tego co się potem stało nie można było nazwać walką. Inahara przyjął kompletnie bierną postawę i skupił się wyłącznie na unikaniu i blokowaniu ciosów Kazuego.
Chłopak, jak by się nie starał nie mógł dosięgnąć Mito. Co więcej nauczyciel podczas tego testu umiejętności nie cofnął się nawet o krok. Wydawało się, że chłopak ma przed sobą kamienny mur, którego nijak nie mógł nadkruszyć.
W końcu Mito zarządził przerwę. Pierś Kazuego wznosiła się i opadała szybko, podczas tych dziesięciu minut sparingu zdołał się całkiem mocno zmęczyć.
-No, to było całkiem pouczające. - Mito klepnął Kazuego w ramię i wskazał na ławeczkę w cieniu, na której zaraz usiedli.
Inahara pociągnął solidny łyk z butelki, po czym wyjął z pudełeczka ryżową kulkę i wręczył ją chłopakowi.
-Zjedz, chyba nie chcesz odstawać podczas zajęć z powodu burczącego brzucha? - powiedział, po czym sam zajął się konsumpcją drugiej kulki. - Przyznaję, że całkiem dobrze ci poszło... Jesteś szybki i twój zakres ruchów nie ogranicza się do tępego młócenia pięściami. - I tak właśnie Kazue otrzymał swoją pierwszą pochwałę od nauczyciela. Całkiem szybko, oby to był dobry prognostyk na kolejne tygodnie.