Teren Otwarty za akademią

- O to się nie bój, rozejdzie się. - powiedział z chichotem Eizo zdaje się, że uważając, iż na korytarzach Akademii nic nie przejdzie bez echa. Na wyjaśnienie co trapi Kisuke starszy kolega pokiwał głową ze zrozumieniem:
- Więc o to Ci chodzi... od tego raczej nigdy nie uciekniesz. Znajdą się Rukończycy co w szlachcicach widzą niemal bóstwa, a i tacy co każdego uważają za zadufanego w sobie dupka, ale i szlachcice niektórzy o każdym Rukończyku myślą jako dzikim zwierzęciu. Dusze często oceniają nieznajomych po pozorach, na to nic nie poradzisz, możesz jedynie tych sensowniejszych co oceniają Cię po tym kim jesteś przekonać, że jesteś w porządku. - poradził mu Shiba, który to wywodził się, również z potężnego rodu znajdującego się w czwórce największych klanów Seireitei. Kolejna uwaga Kuchikiego wprawiła go w już, któryś z kolei napad wesołości.
- Dlatego nazywamy to zwyczajami, a nie prawami, bo za złamanie ich nie grozi żadna sankcja karna. - powiedział brunet, który zdaje się, że miał do tego wszystkiego znacznie luźniejsze podejście, niż wszyscy w około... no może poza Toru, który był jeszcze swobodniejszy w podejściu. Po tym, jednak Eizo troszkę spowazniał i dodał - Radzę Ci znaleźć lepszy powód na zostanie Shinigami, niż rodzinny zwyczaj, bo z tego co wiem to kawał ciężkiej roboty, więc bez odpowiedniej motywacji może być Ci ciężko. - faktycznie, nawet sama akademia pokazywała, że łatwo to nie jest.

01#107

-Myślę, że w moim przypadku to bardziej powinność i obowiązek niż zwyczaj. Poza tym ciężko się sprzeciwić osobie, która wyciąga do Ciebie pomocną dłoń. Spokojnie moja chęć zdobycia siły nie bierze się z niczego albo żeby imponować innym mam jedną rzecz, która muszę zrobić i nie zamierzam zatrzymać w połowie.- Powiedział stanowczo, uśmiechając się i przymykając oczy.
-Jeszcze raz dzięki tak mocno skupiłem się na chęci zdobycia siły, że zapomniałem czerpać przyjemność z drobnych rzeczy. Jesteś pierwszy szlachcicem, który nie ukrywa się za manierami i udaje kogoś, kim nie jest. Bardzo miła odmiana. Postaram się zachowywać, aby nie obniżyć Twojej oceny z tego zadania.-

- Ta motywacja brzmi już znacznie lepiej. - powiedział Eizo z delikatnym uśmiechem. Na drugą opinie wydaną przez Kisuke, starszy kolega wydawał się nieco zakłopotany. Podrapał się po swojej czuprynie i powiedział:
- Dzięki za komplement, ale... wydaje mi się, że oceniasz ludzi po pozorach, mimo że sam przed chwilą powiedziałeś, że tego nie lubisz. Szukając Cię na korytarzu przyjrzałem się Twojej grupie, wydaje się bardzo... kolorowa. Nie chce mi się wierzyć, że wszyscy szlachcice w niej byli tacy zmanierowani jak twierdzisz. - faktycznie wydawało się, że Kuchiki mocno przesadził. Takie osoby jak Omaeda Tsuyoshi, Fon Sho czy nawet Otsuka Kana nie wydawały się skryte za zasłoną etykiety, szczególnie ten pierwszy wydawał się niewiele sobie z niej robić. Ujj zaleciało trochę hipokryzją, zaleciało. W każdym razie Shiba nie chciał utrzymać ciszę, więc machnął beztrosko ręką i równie beztrosko powiedział:
- O to się nie martw, prowadząca te zajęcia słynie z łagodności, podejrzewam że mógłbym słowa z Tobą nie zamienić i jakoś sobie to zaliczenie przebłagać. - rzekł wesoło, za pewne przy tym koloryzując... a może tylko chciał ściągnąć presje z wydającego się dość spiętym Kisuke? Ciężko było stwierdzić.

01#108

-Możliwe, że tak jest nie zaprzeczam. Sam nie wiem jak się zachować, kiedy ludzie obserwują każdy mój krok. Nie przywykłem do takiego traktowania i możliwe, że swoją ignorancją obraziłem parę osób. Postaram zmienić nastawienie, najgorzej będzie dogadać się z Omaedą pierwszoroczny osiłkiem.Nie wiem jak przemówić mu do rozsądku. Ostatnio chciał karać biednego chłopaka, który na niego wpadł, sytuacja między nim a mną zaczął się zaogniać. Na szczęście nie doszło do bójki. Może zmieni temat, co lubisz, a czego nienawidzisz?- Zapytał zaciekawiony.

Słowa Kisuke czymś w Eizo poruszyły. Ciężko powiedzieć czym dokładnie, ale uśmiech zniknął z jego twarzy, a ten z zamyśleniem wlepił oczy w swego podopiecznego.
- Wiesz co młody? Coś Ci poradzę, bo jak tak dalej pójdzie to mi tu się powiesisz, a obawiam się, że tego może nawet pani od pedagogiki nie zdzierżyć i mnie oblać. - powiedział dodając żartobliwy ton do tej wypowiedzi. Chyba nie potrafił za długo utrzymać powagi. Po tym, jednak odchrząknął, ponownie wrócił do powagi i kontynuował:
- W akademii, a więc i potem do Gotei 13 zapraszane są wszystkie dusze posiadające potencjał. Przez to za równo tutaj w szkole, jak i potem w poszczególnych oddziałach są ludzie najróżniejszego typu, tacy zupełnie nudni, jak i pasjonujący w swej dziwaczności. Nie dogodzisz wszystkim, wszyscy Cię nie polubią, a nawet nie wszyscy spróbują Cię zrozumieć, tak samo Tobie nie każdy przypadnie do gustu, więc nie zamęczaj się ani tym, że ktoś spogląda na Ciebie z góry, ani tym że Ty kogoś nie lubisz. Wyluzuj i po prostu bądź sobą, to na pewno znajdą się tacy co im przypadniesz do gustu, o takich to dbaj, a resztę można ignorować, żeby za wiele nerwów nie szargali. Polecam ten sposób myślenia, mnie pomaga. - powiedział rozciągając się na drzewie jakby, wciąż próbując znaleźć wygodną pozycję do oparcia.
- Lubię tyle rzeczy, że aż nie ma co wymieniać. Tak naprawdę we większości rzeczy czy ludzi jest coś fajnego. Weź taki ogień, Ci których dom uległ spaleniu raczej go nienawidzą, ale Ci którzy siedzą przy ognisku grzejąc kiełbaski na pewno mają inne zdanie... także moim zdaniem punkt widzenia, zależy od punktu siedzenia. Hmm czego nienawidzę? Nienawidzę to takie mocne słowo, ale chyba coś takiego mam. Nienawidzę gdy mam ochotę na jakiś posiłek, ale jest on tak gorący, że jeszcze nie nadaje się do jedzenia, więc muszę albo czekać albo poparzyć obie usta. - odpowiedział w swój luźny, żartobliwy sposób Shiba, by po tym odwdzięczyć się pytaniem o to samo - A jak to jest z Tobą?

01#109

Kisuke nie uwierzył, że nawet gdyby coś mu się stało czy targnąłby się na swoje życie, to Eizo nie zostałby pociągnięty do odpowiedzialności. Skoro bądź co bądź jest jego opiekunem. Rada, którą udzielił mu, wprowadziła trochę promieni słońca do jego ponurego toku myślenia.
-To musisz być bardzo niecierpliwy, skoro tak bardzo nie lubisz czekać aż jedzenie ostygnie. Nie myślałeś, żeby najpierw trochę podmuchać?- Roześmiał się młodzieniec.
-Co tak naprawdę lubie...yhmm też cenie wiele rzeczy ciężko byłoby teraz wszystko wymienić. A myślę, że bez ramenu raz w tygodniu chodziłbym zestresowany. Nienawidzę, kiedy ktoś złamie obietnice albo słowa, które dał.-
-Jak Ci idzie wykuwanie swojego miecza?- Zapytał bez skrępowania. Czuł, że Eizo nie będzie miał mu za złe bycia wścibskim.

- Albo tak bardzo kocham jedzenie. - dodał wesoło do wypowiedzi Kisuke swoje pięć groszy Eizo. Nie wtryniając się wysłuchał tego co miał do powiedzenia o sobie podopieczny, a następnie brunet odpowiedział na pytanie:
- Nijak. Uważam, że miecz spokojnie powinien obadać moją duszę, żeby odbić z niej najfajniejszy fragment. Dlatego nic na siłę, nie staram się pospieszyć ani nic, tylko zawsze mam go przy sobie pozwalając mnie poznać tak dobrze jak tylko się da. - powiedział do tej sprawy, również podchodząc z ogromną beztroską. Po tym oparł dłonie na kolanach i wstał. Podrapał się z zakłopotaniem po głowie i dodał:
- No nic młody, ja będę się zbierał. Wybacz, że tak krótko, ale muszę jeszcze trochę materiału powtórzyć przed jutrem. Miło było mi Cię poznać, a jakbyś czegoś potrzebował to po prostu mnie znajdź, to nie powinno być trudne. Do zobaczyska... i pamiętaj wrzucić na luz. - po czym starszy ze studentów odwrócił się na pięcie i swoim dość zabawnym krokiem odszedł w siną dal, a Kisuke pozostał sam mając resztę wieczora do zaplanowania.

01#110

-To raczej ja powinienem podziękować, że poświeciłeś mi czas. Do zobaczenia.- Uśmiechnął się.
Poleżał jeszcze na trawie jeden kwadrans, po czym podniósł się i poszedł do posiadłości. Wziął sobie do serca radę starszego kolegi i dzisiejszego wieczoru nie zamierzał już się uczyć. Zrobił kolacje, posprzątał po sobie, umył się i poszedł do swojego pokoju.
*Czy faktycznie, jeżeli spróbuje nie przejmować się tak bardzo opinią innych ludzi, to znajdę ty prawdziwych ludzi, którzy będą mnie cenić? Eizo nie wyglądał na takiego, który próbowałbym mnie oszukać. Muszę przestać oceniać ludzi po wyglądzie. Pierwszy raz od wielu dni mogłem szczerze porozmawiać. Ciekawe co tam u Renatro pewnie, wrócił do służby. Mam nadzieje, że jeszcze się spotkamy.* Dzisiejszego wieczora czuł się trochę przybity zdał sobie sprawę, że niekoniecznie był prawdziwym sobą. Postanowił odciąć się od tych mrocznych i nieprzyjemnych myśli, które tylko wprowadzały go w stan depresyjny i zaczął czerpać z życia. Położył się spać i nie przejmował się, że marnuje czas, który mógłby poświecić na naukę.

Kisuke postanowił w samotności jeszcze trochę sobie poleżeć zastanawiając się nad słowami jakimi uraczył go starszy kolega. Zresztą nie było w tym, że nie chciało mu się wstać nic dziwnego zważywszy na to jak bardzo bolały go nogi. Z chwili na chwile, jednak słońce zachodziło coraz mocniej, a zrywał się zimny wiatr w efekcie czego pogoda robiła się coraz mniej dostosowana do drzemki na łonie natury, do której z każdą chwilą coraz mniej namawiały go opadające powieki. Młodzieniec postanowił, więc wstać i udać się do swego nowego domu, planując już się tak nie przejmować... gorzej, że ten nowy okres zaczął od doła co średnio się jedno drugiego imało.

Piszemy tutaj

Aoto - Kuchiki Kisuke

Gdy Kisuke dotarł przed akademie gdzie był umówiony punkt zbiórki to już czaiła się w nim spora część uczniów, jedni prezentujący się lepiej, a inni ze zmęczeniem radzący sobie gorzej. Niedawny rudy współlokator chłopaka wydawał się spać na stojąco. Poza tym byli tu także trzej Shinigami. Jednym z nich był łysy facet o posturze niedźwiedzia oraz brązowym wąsie. Poza tym była dość drobna szarowłosa kobieta, dość ładna na oko około dwudziestu pięciu lat oraz trochę starsza brunetka... a przynajmniej tak się wydawało, bo w przypadku Soul Society zgadywanie wieku istot posiadających znaczną energię duchową było wyjątkowo trudne.

01#120

Chłopak uważnie przyjrzał się trójce shinigamich, których nigdy wcześniej nie widział. *To pewnie oni odpowiadają za bezpieczeństwo podczas kempingu. Ciekawe, jakie ćwiczenia będziemy musieli wykonywać.* Poprawił swój uniform, miecz przy boku i poszedł do rudowłosego.
-Yoshihito-san, dzień dobry, widzę, że jak zwykle ledwo stoisz na nogach. Czasami się zastanawiam jak to jest, że ciągle śpisz i nie możesz się wyspać. A gdzie Taki-san i Shunuske-san. Jeszcze śpią?- Powiedział uśmiechnięty młodzieniec.
*Taki pewnie się cieszy, że będzie mógł mieszkać tydzień w lesie z naturą blisko siebie.*

Yoshihito podniósł leniwie jedno oko. Nie wydawał się specjalnie zadowolony z fakt tak wczesnej pobudki, ani tym bardziej tego, że Kisuke przerwał mu przymulanie, nic więc dziwnego, że był dość... markotny.
- Czy wyglądam Ci na kogoś kogo, by to obchodziło? Jeśli tak to błędnie. - powiedział marudnym tonem rudzielec, który dodał - Daj mi spokój. - by odwrócić się do szlachcica plecami i znowu zamknąć oczy. Gdy się rozejrzał po ludziach to faktycznie dojrzał Takiego, który i o tej porze sprawiał wrażenie wyjątkowo pobudzonego oraz pełnego energii, a także Shunsuke, który opierał się o ścianę budynku akademii wyraźnie znudzony. Tereny przed akademią wypełniały się powoli studentami, aż w końcu nadeszła godzina zero, a gdy tylko wybiła godzina rosły Shinigami odchrząknął znacząco skupiając na sobie uwagę zebranych uczniów.
- Studenci! Nazywam się Hamamoto Isei, służę X oddziale i wraz z dwójką koleżanek poprowadzimy ten skromny wypad do Rukongai. Musicie wiedzieć, że Rukongai jest miejscem mniej bezpiecznym, niż Seireitei, znacznie dzikszym, więc musicie być karni oraz zdyscyplinowani, Ci z Was, którzy będą okazywać brak odpowiedzialności oraz posłuszeństwa zostaną ukarani. Zacznijmy, jednak od organizacji, najpierw lista obecności. Gdy zostanie wyczytane czyjeś nazwisko niech od razu udaje się do moich koleżanek, im szybciej to załatwimy tym szybciej wyruszymy. - powiedział silnym, bardzo męskim, niskim głosem.

01#121

Zachowanie rudego, nie zdziwiło w ogóle młodego Kuchikiego. Bardziej zdziwiłby się jakby, odpowiedział inaczej bardziej zaangażowany i troskliwy. Nie zamierzał dłużej go drażnić i poszedł do Takiego.
-Ohayo Taki-san widzę, że wyprawa na łona natury pobudza Cię. W końcu będziesz mógł nawiązać lepszy kontakt niż przez trawę, czy małe roślinki. Współlokatorzy nie męczą Cię?- Wzrok skierował na Cieśle. Cały czas uważnie nasłuchuje czy nie pada jego imię i nazwisko.

Rosły Shinigami wyjął kartkę przyczepioną do tekturowej teczki dla stabilności i zaczął po kolei czytać nazwiska i imiona. Wyznaczone osoby od razu podchodziły do kobiet, które odhaczały i dawały jakąś karteczkę. Nie potrwało to, jednak zbyt długo, bowiem Kisuke postanowił bezceremonialnie przeszkadzać swoim gadulstwem, które zaczął uprawiać z Takim. Na jego nieszczęście łysy szybko to wyłapał, jego brew uniosła się do góry, a ten zawołał:
- Ejj Ty tam! Rozczochrany blondyn! Co ja przed chwilą mówiłem o dyscyplinie? Nie możesz normalnie ustać czekając na swoją kolej to będziesz robił przysiady, aż skończy się lista obecności, z krótką przerwą na podejście gdy wyczytam Twoje personalia jasne? - widocznie nie był zadowolony zachowaniem szlachcica. Cała klasa spojrzała na niego, nawet Yoshihito wydawał się przebudzić, teraz patrzył na niego mocno rozbawiony z miną a'la "to się kurna doigrałeś gaduło", chyba nadal mając mu za złe przeszkadzania w drzemce. Isei natomiast czekał z czytaniem kolejnych nazwisk, aż młodzieniec nie zacznie robić przysiadów.

01#122

-Oczywiście tak zrobię Hamamoto sensei.- Powiedział to, ironicznie się uśmiechając.
*Chyba muszę zacząć trzymać język za zębami. Dobrze, że to przysiady przynajmniej nie muszę znowu orbitować. Ale muszę faktycznie zastanowić się w wolnej chwili czy nie lepiej będzie stać jak słup soli i w ogóle się nie odzywać. Chociaż gadanie wychodzi mi na zdrowie. W zdrowym ciele zdrowy duch. Gorzej, że pieruńsko tego nie lubie, ale w szkole nie mam innego wyjścia.* Chłopak przestał żartować w myślach i zaczął robić przysiady, powoli uginał nogi w kolanach i opuszczał się do ziemi i następnie prostował nogi, unosząc się do góry. Powtarzał tę czynność, dopóki nie usłyszał swojego imienia wtedy poszedł od dwóch kobiet shinigami i kiedy otrzymał karteczkę wrócił do kontynuowania przysiadów. W trakcie ich wykonywania starał się przeczytać informacje zawarte na papierze.

Isei puścił jego głupią minę mimo oczu, by po tym jak zobaczył pierwszy przysiad przejść dalej do listy. Przysiady były stosunkowo upierdliwym ćwiczeniem, które mocno obciążało tyłek i uda, jako że czekał ich marsz zmęczenie takowych nie było dobrą informacją. Na szczęście literka K, od której zaczynało się jego nazwisko była stosunkowo wcześniej w alfabecie, więc po chwili miał przerwę. Gdy tylko szedł do kobiet rosły Shinigami przyjrzał mu się uważnie jakby chciał zapamiętać tego z kim były już pierwsze problemu. Tam u starszej z pań został odhaczony, a od młodszej otrzymał zwiniętą karteczkę. Po drodze mógł ją rozwinąć i zobaczyć, że jest na niej duża czerwona dwójka, co już mogło mu zaświtać co ich czekało. On, jednak dalej musiał robić przysiady, tym razem większą ilość, bo po nim była jeszcze dłuższa część alfabetu. Gdy Hamamoto wygłosił ostatnie z nich, a ta osoba została potwierdzona przy liście to łysol spojrzał na nich i zaczął wyjaśniać:
- Otrzymaliście kartki z numerami, które będą wyznaczały Wasz przydział do grup. Każda cyferka znajduje się na trzech kartkach, zbierzcie się w drużynach złożonych z tych samych cyfr. Kuchiki możesz przestać robić przysiady. - powiedział na koniec zwracając się bezpośrednio do blondyna.

01#123

Chłopak przestaje robić przysiady, lekko rozciągną się i porusza głową na boki, aby rozluźnić mięśnie karku i nóg.
-Lekka rozgrzewka zaliczona, sensei dziękuje bardzo.- Głupkowato się uśmiecha tak jakby nic, złego nie zrobił.
*Strasznnnne, żeby tak wcześniej rano musiał robić przysiady. Gorzej się tylko czułem, jak zmusiłem się do ciężkich ćwiczeń po lekcjach, następny razem dwa razy zastanowię się, zanim zrobię sobie katorżniczy trening. No dobra, czyli jeszcze dwie osoby będą ze mną w grupie.* Chłopak nie bardzo wiedział, jak się do tego zabrać więc postanowił trzymać kartkę przed sobą, w takim sposób, aby osoby szukające dwójki go znalazły, rozgląda się i nasłuchuje czy nikt nie woła numer dwa. Czeka i stoi w miejscu, w końcu jak wszyscy na raz będą szukać, to może wyniknąć za duże zamieszanie i komplikacje.

Komentarz Kisuke był nie na miejscu i zdawał się mocno rozdrażnić Isei'a który gniewnie prychnął, ale nie skomentował tylko mruknął sobie coś pod nosem. Padł rozkaz i wszyscy zaczęli poszukiwać swoich drużyn, albo chociaż znalezienia jednej osoby o cyferce pasującej do nich... no poza jednym wyjątkiem. Oto arystokrata stał z wyciągniętą kartką oczekując, że ktoś go zabierze. Ten niefart, że nikt na niego się nie gapił tylko każdy starał się kogoś znaleźć. Dopiero gdy już trójosobowe drużyny zostały poskładane usłyszał głos, którego chyba najmniej chciałby usłyszeć:
- A Ty co Kuchiki? Na zaproszenie czekasz? - głos ten zdecydowanie należał do Omaedy. Obok niego stała dziewczyna o dość dzikim wyglądzie. Miała czarne włosy spięte w kuc, szczupłą budowę, ostre rysy oraz tatuaż w kształcie łamanej przedzielający jej twarzy na połowę górną i dolną idący przez kości policzkowe oraz nos. Jakby dodać do tego naszyjnik z kłem jakiejś sporej bestii oraz wściekle zielone oczy to można się było przestraszyć. Gdy Kisuke do nich podszedł Hamamoto dopiero kontynuował:
- Dobrze. Ta wizyta w Rukongai będzie swego rodzaju turniejem, w którym będziecie mogli wygrać całkiem ciekawe nagrody... choć osobiście uważam, że samo doświadczenie tu jest najcenniejszym profitem jaki możecie wynieść. W każdym razie przez cały obóz będziecie zbierać punkty, a drużyna, która będzie miała ich najwięcej wygra. Co istotne możecie także stracić punkty za nieodpowiednie zachowanie, brak dyscypliny, kłótnie w drużynie, wszystko co w warunkach polowych utrudniłoby Waszemu oddziałowi sprawne działanie. Teraz proszę każdą drużynę po kolei do siebie, otrzymacie trzy plecaki z różnorodnym sprzętem, który będzie potrzebny Wam podczas trwania obozu. - powiedział, a gdy podeszła drużyna jedynek Kisuke usłyszał szept za swoimi plecami:
- Od teraz masz się pilnować, bo jak zaczniemy tracić punkty, bo paniczowi się będzie chciało powkurzać Shinigami to skopie Ci dupę. - ponownie swą bezpośredniością popisał się Tsuyoshi. Gdy poszli po plecaki okazało się, że te faktycznie miały różnorodną zawartość. Najcięższy plecak miał w środku namiot i wszystko co z nim związane, w drugim co do ciężaru znajdowały się racje żywnościowe wraz z półtora litrową butelką wody na każdego z trójki, natomiast w trzecim były najróżniejsze sprzęty przydatne do surwiwalu. Mieli teraz chwilę czasu, żeby ułożyć sobie relacje w drużynie oraz porozdzielać plecaki.

01#124

-Ohayo już idę, zamyśliłem się.- Od razu podchodzi do Omaedy i dziewczyny z nietypowym tatuażem. *Czyżby Tsuyoshi, zapomniał jak bardzo zalazłem mu za skórę. Przynajmniej przestał wołać mnie wyzwiskami. Ale kim jest ta dziewczyna, nie mogę sobie przypomnieć. Ten tydzień może być najgorszym momentem całej edukacji. Dlaczego akurat on?* Stał i uważnie słuchał co ma do powiedzenia Isei, kiedy wspomniał o ujemnych punktach, poczuł lekkie dreszcze. Na słowa kolegi z klasy również odpowiedział szeptem.
-Oczywiście. Nagle przejmujesz się ocenami?- Powiedział zdziwiony młodzieniec.
-Najpierw wypadałoby zając się formalnościami. Ja jestem Kuchiki Kisuke. Skoro będziemy trzyosobowym zespołem musimy mieć przywódcę, który będzie rozwiązywał konflikty sporne przy wyborze decyzji.- W tym momencie spojrzał błagalnie na kobietę.
-Od razu mówię, że nie leży mi to stanowisko, ale przywódcę musi wybrać jedno głośnie, aby później nikt nie narzekał i sprzeciwiał się jego woli. Co do kwestii plecaków myślę, że sprawiedliwie będzie przypisać je według rozmiarów z racji, że Tsuyoshi-kun jest największy, weźmie najcięższy plecak. Ja wezmę średni, a najmniejszy zostawimy Tobie.-

- Nie cierpię przegrywać. - powiedział Tsuyoshi, który także przedstawił się po arystokracie:
- Omaeda Tsuyoshi. Nie widzę powodu, dla którego miałbym słuchać, któregokolwiek z Was, jesteście ode mnie słabsi. - Zdaje się, że nie był zwolennikiem ustalania przywódcy, chyba że byłby nim on sam.
- Jestem Furusawa Atsuka. Mnie to wisi i tak wyglądacie na takich co, by się zgubili w parku, nie mówiąc o prawdziwą puszczę. - powiedziała dość kpiącym tonem co rzecz jasna zdenerwowało rosłego studenta:
- A chcesz się kurwa założyć!? - zagrzmiał. Dziewczyna nie pozostała mu dłużna:
- Gdybyś był w mojej drużynie to własne włosy bym postawiła, że w lesie będziesz jak dziecko we mgle. - odpowiedziała kpiąco kiwając paluszkiem okręgi, po których poruszałby się Tsuyoshi.
- Ty suko! - Omaeda był bardziej bezpośredni w swych ripostach. Gorzej, że Kisuke zobaczył, iż już zwrócili uwagę sporego grona osób, jak tak dalej pójdzie to polecą im po punktach za dyscyplinę jeszcze przed wyjściem z Seireitei.

01#125

-Ehhhhh, co za upierdliwi ludzie, teraz będą się przekrzykiwać i wyzywać. Nie wiem, czy zauważyliście, ale najpewniej zaraz dostaniemy ujemne punkty za dyscyplinę i kłótnie w drużynie. Mnie to wszystko jedno, ale sądziłem, że wam zależy na punktach i zwycięstwie... Wiec schowajcie swojego ego i urażone dumy do kieszeni, weźcie głęboki oddech i porozmawiajmy. Jeżeli ma to wypalić to musimy współpracować, a co za tym idzie szanować się.- Powiedział patrząc na nich z lekką pogardą. Jak na dwójkę dzieci, które przekrzykują się kto zrobi więcej.
-Może to i prawda, że masz najwięcej siły z naszej trójki. Ale widziałem Twój styl walki machasz mieczem na oślep i bez planu. Ciężko było ci trafić Sho-san. Omaeda-san dobrze wiem, że nie przepadasz za mną, ale na czas tego kempingu musimy odłożyć niesnaski na bok. Oczywiście o ile chcesz go wygrać w końcu nie lubisz przegrywać. Furusawa-san skoro tak Świętnie radzisz sobie w lesie to będziemy zdani na Ciebie, ale na pewno nie wystarczy sama wiedza i zdolności przetrwania. Wydaje mi się, że członkowie drużny są dobierani pewnym wzorcem. Ja od siebie nie mogę wnieść za wiele, nie jestem tak wysportowany i silny jak Omaeda. A moja wiedza o przetrwaniu jest znikoma nigdy nie przyszło mi polować czy spać w lesie, ale myślę, że i znajdą się zadania, w których będę mógł przynieść wam korzyści.- Uśmiechnął się lekko.
-Jeżeli nie chcecie jednogłośnie wybrać lidera. To może ciągnąc losy, chociaż nie sądzę, żeby to był najlepszy pomysł. Nie musimy podjąć decyzji już teraz w końcu, możemy zdecydować się, kiedy dotrzemy na miejsce.- Kisuke uważnie przyjrzał się pozostałym drużyną. Chciał wiedzieć jak, podzieliła się reszta grupy i która może stwarzać im największe zagrożenie.

Wyglądało na to, że w drużynie drugiej starły się wyjątkowo silne charaktery, z których żaden nie chciał ustąpić. Kisuke postanowił stanąć między nimi jako mediator, ale od początku ich obrażając oraz krytykując nie miał za dużych szans na sukces. Ci, bowiem usłyszeli jego początkową uwagę i stało się coś niebywałego. Atsuka oraz Tsuyoshi zgodzili się w czymś, a mianowicie w ataku na biednego blondyna:
- Co żeś powiedział Karaczanie!? - zawołał w swoim stylu Omaeda, by zawtórowała mu Rukonka:
- No właśnie dupku! Nie myślisz chyba, że jesteś od nas lepszy, co? - na szczęście tym razem w jego obronie pojawił się Isei, który krzyknął tak głośno, że wcale niewykluczone, że było go słychać w samym pałacu Króla Dusz.
- WY TAM ZAMKNĄĆ PASZCZE! - kobiety Shinigami stojące obok niego, aż spojrzały się na rosłego mężczyznę z wyrzutem zatykając sobie uszy. Ten chyba zdał sobie sprawę, że kapkę przesadził, bo przeprosił je szybciutko po czym już znacznie ciszej, ale wciąż dość głośno upomniał ich - Nawołuje do porządku i ostrzegam Was ostatni raz. Następnym razem za każde wredne słowo czy zdanie w kłótni zostanie potrącony Wam punkt. - dwójka swarzących się adeptów założyła ręce na piersi z urażoną miną. Tsuyoshi jeszcze rzucił do nich:
- Na cholerę nam dowódca jak nawet nie wiadomo jakie będziemy mieli zadania? Pieprzmy to. - dodał i tu zaskoczenie Atsuka ponownie się z nim zgodziła, choć jak sama przyznała niechętnie. Pozostało już tylko co na to Kisuke.

01#126

Kisuke był w szoku, kiedy dwie bestie, które walczyły ze sobą, przeniosły swoją uwagę na niego.
-Że ja lepszy? Nic bardziej mylnego prawdę powiedziawszy, wydaje mi się, że jestem najsłabszym ogniwem. W naszym łańcuchu.- Młodzieniec wskazał palcem na siebie, a później drugą ręką nerwowo drapał się po głowie.
-Ale urocza z was para. Najpierw skaczecie sobie do gardeł o byle co. A teraz wspólnie atakujecie mnie. Skoro sceny agresji i brzydkie słowa mamy za sobą. To mam prośbę, traktujcie inne drużyny tak jak mnie przed chwilą. Musimy się trzymać razem niezważająca na błędy przeszłości. A co do wybrania przywódcy, jeżeli tak wolicie to ja nie będę narzucał swojej woli innym. W końcu nikt z nas nie jest starszy stopniem, aby nie panowała tutaj demokracja. Przepraszam, za wcześniejsze słowa, ale, chciałem zobaczyć czy wspólny wróg zmieni wasze nastawienie.- Powiedział, lekko się uśmiechając.

Szczęście sprawiło, że Isei uciszył jego kolegów kończąc kłótnię, w drużynie drugiej, Kisuke postanowił, jednak z nim poigrać drocząc się z wybuchową resztą drużyny. Atsuka, jednak nie zamierzała dać mu dokończyć przerywając w trzecim zdaniu drugiej wypowiedzi:
- No masz Ci bardzo jacy źli jesteśmy, że biednego Kuchiki-chana zaatakowaliśmy... powiedz będziesz płakał? Bo ja głupia chusteczek nie zabrała. - rzekła kpiąco przy tym prześmiewczo pocierając oczy jak płaczące dziecko.
- Zaczynam Cię lubić. - stwierdził rozbawiony słowami Rukonki Omaeda, na co ta odparła sucho:
- A ja Ciebie nie. - po czym wzięła najlżejszy pakunek i ruszyła. Jak się okazało, bowiem Shinigami nie usłyszeli kolejnego zwarcia w ich grupie, bo rozpoczęli wymarsz. Isei szedł z przodu, natomiast dwójka kobiet oczekiwała, aby zamknąć pochód. Wyglądało na to, że Kisuke nie będzie się nudził w najbliższym tygodniu.

01#127

Chłopak pozostawił słowa dziewczyny bezkomentarza wiedział, że z nią i tak nie będzie mógł normalnie rozmawiać. Ona wszystko przyjmuje do siebie i ma zero dystansu.* A myślałem, że Omaeda ma nie po kolei w głowie. Widać są jeszcze lepsze okazy. Czemu nie mogłem dostać Kany, Kumiko albo Takiego z nimi, chociaż idzie racjonalnie porozmawiać* Kisuke podniósł plecak z żywnością i przygotował się do wymarszu. W trakcie podróży nie odzywa się do członków swojej drużyny i uważnie przygląda się jak zostały podzielone pozostałe grupy.

(Przewijamy)

Członkowie drużyny drugiej ustalili sobie co mieli i jako w pełni demokratyczni udali się razem z całą resztą. Byli także zdaje się jedyną drużyną, która w żaden sposób nie próbowała się integrować, a nawet jej członkowie nie poruszali się blisko siebie. Inne grupy przeważnie szły trójkami, a ich członkowie podejmowali mniej lub bardziej udane próby integracji. Co do samych drużyn to Kisuke udało się spostrzec, że każda z nich składała się z mieszanki Rukońsko Szlacheckiej, nie było ani jednej wytworzonej tylko z szlachciców lub samych rukończyków. Ze względu na to, że większość grupy pierwszej zajmowali przedstawiciele rodów z Seireitei, to w przeważającej liczbie drużyn liczebniejszym czynnikiem był ten wysoko urodzonych. Co do ich przemarszu to szybko czekał ich pierwszy postój jaki zaliczyli przy bramie w wielkim murze, przy której przywitał ich irracjonalnie wielki Shinigami. Isei z nim porozmawiał i po chwili brama została podniesiona, a oni mogli przejść, Kuchiki wrócił do Rukongai.

Piszemy tutaj

#Okamibara Niten

Pierwszą lekcją Nitena było zajęcia ogólnorozwojowe u senseia Inahara Mito, który jest bardzo dobrze zbudowanym mężczyzn, mierzy dwa metry a jego mięśnie wyglądają jakby były zrobione z kamieni. Nauczyciel klasną mocno dwa razy dłoni i zebrał uwagę wszystkich uczniów.
-Dobrze klaso specjalna, nazywam się Inahara Mito . Witam was na moich zajęciach, na których wzmocnimy wasze wątłe ciałka. Zawsze wymagam od uczniów stu dwudziestu procent zaangażowania, ale od was będę chciał dwustu procent.- Spojrzał na Nitena i Yamamoto, którzy wyglądali na najwątlejszych z mężczyzny, ponieważ Mito nie spojrzał na żadną z dziewiczą, chyba one miały jakąś taryfę ulgową -Przez najbliższe cztery lata będę prowadził wasz rozwój fizyczny i nauczył hakudy. Jeżeli się przyłożycie, to i wasz mięśnie mogą być tak twarde.- Wypiął mocno pierś do przodu i wskazał kciukiem na siebie.
-Znajdzie sobie trochę miejsca, bo zaczniecie od rozgrzewki, którą sami sobie przeprowadzicie. Ja w tym czasie będę się wam przyglądał. A później zobaczymy co dalej.- Inahara stał praktycznie na baczność i wodził po uczniach wzrokiem, dokładnie im się przyglądając. Niten miał wrażenie, że jego spojrzenie potrafiło nałożyć ciężar na jego ciało. Chyba zaczynał odczuwać delikatną presję, z powodu oczekiwań, jakie wszyscy mieli po klasie specjalnej.

Kiedy przyszedłem trochę dłużej zatrzymałem wzrok na osobach które się pojawiły. Potrafiłem trochę się zagapić lub zapomnieć jakiś drobny fakt ale przegapienie uczniów raczej nie wchodziła w grę. Byli tak dobzi i przenieśli ich z innych klas. A może po prostu nie przyszli pierwszego dnia. Nie omijanie pierwszego dnia raczej nie wchodzi w grę. Skinałem głową Yamamoto i Obie. Skłoniłem się nauczycielowi i skupiłem się na nim w pełni poczułem się urażony kiedy tak na mnie popatrzył to prawda że byłem szczupły ale melepetą czy upośledzony fizycznie nie byłem choć może rzeczywiście tak wygladałem. Postanowiłem zacząć od zestawów. 10 pompek przy którm pilnowałem żeby plecy były wyprosotwane, stopy blisko siebie a ręce w pewnej odległości od tłowia i opuszczam się aż w łokcie zegną się tak żeby być w kącie prostym. 30 przysiadów następnie 30 brzuszków które wykonuje napinając brzuch cały czas trzymając nogi na równi z podłożem kresłupa na odcinku lędźwiowym tez nie odrywam od ziemi podnosząc się od łopatek aż poczuję pełne napięcie brzucha wtedy utrzymuję się tak przez sekundę i potem powoli opuszczam oczywiście nie zapominam żeby cały czas mieć ręce za głową. Staram się nie robić ich szybko tylko wmiare powoli i dokładnie. Choć oczywiście nie wlokłem się jak żółw jeszcze tego brakowało by mi na pierwszych zajęciach. Zrobiłem takie trzy komplety pomiędzy każdym krótki czs "przerwy" w trakcie którego robiłem ćwiczenia na rozciągnięcie jak skłony, skręty tłowia i obroty. Na końcu po 3 kompletach rozruszanie nadgarstków i kostek poprzez ruchy obrotowe. W głowie mając nadzieję że nie popełnię rzadnej gafy w swojej rozgrzewce.

Niten chciał udowodnić, że nawet pomimo wątłej postury nie stroni od fizycznych ćwiczeń. Yamamoto również się starał, ale na jego twarzy widoczniej pojawiły się pierwsze krople potu. Rozgrzewka Oby była dziwna, ponieważ on praktycznie nic nie zrobił, kilka skłonów jakichś wymachów i innych rzeczy. Wyglądało to, jakby miał wywalone i robił rzeczy od niechcenia. Trochę żyłka skała Inaharze jak patrzył na młodzieńca. Reszta klasy również się rozgrzewała z większym mniejszym zaangażowanie.
-Sadao-san coś Cię boli?- Zapytał stanowczo nauczyciel i skupił na nim swój wzrok. Już chłopak zaczął odpowiadać, ale ten mu przerwał. -To, co to za rozgrzewka dla wymoczków?!- Krzyknął entuzjastycznie nauczyciel.- Ja wam pokaże, jak wygląda prawdziwa rozgrzewka. Wszyscy, powtarzając za mną.- Mito przeprowadził naprawdę męczącą rozgrzewkę, większość klasy już mocno spała po niej i ociekała potem. Nawet na senseiu pojawiła się drobna kropla. Niten również odczuwał zmęczenie, ale nie był tym najbardziej zmęczonym członkiem klasy.
-Spocznijcie, teraz wam się należy przerwa. Po zrobimy sobie bieg na 1km, pierwsza osoba dostanie ode mnie nagrodę. Także lepiej głęboko oddychajcie.- Gdy skończyła się przerwa, wszyscy stanieli na bieżni i ruszyli na sygnał wystrzelonego bjakuraia.

[Taktykę na bieg po proszę]

Wykonując ćwiczenia próbowałem oczyścić umysł i o niczym nie myśleć, dopóki nikt mi znajomy nie zemdlał po prostu się wyłączyłem żeby nie myśleć o tym co dzieję się wokół. Po skończeniu ćwiczeń senseia wiedziałem że to nie koniec. Nazwijmy to przeczuciem ze coś się spierdoli. Kiedy powiedział że mamy przebiec kilometr i dostaniemy nagrodę prze chwilę pomyślałam jak fajnie by było taką zdobyć po czym jednak zrezygnowałem z walki co ma być to będzie Najważniejsze jest przebiegnięcie. Nie sprintowałem ani nie robiłem glupich zrywów starając się biec dość płynie, co jakiś czas zwiększając tępo kiedy czułem że mogę sobie na to pozwolić lub zwalniając kiedy czułem że dana szybkość to za dużo oczywiście nie schodząc poniżej truchtu. Nie robiłem dużych wykroków raczej starając się robić je krótsze lecz częstsze. Wdechy robiłem nosem a wydechy ustami w regularmych odstepach czasu i pod żadnym pozorem nie zacząłem oddychać gwałtownie przez usta nawet jak już się zmęczyłem. W głowie nuciłem sobie dość rytmiczną melodię którą wyznaczałem sobie rytm biegu. Dodatkowo służyła jakk odwrócenie uwagi. Żeby nie myśleć o zmęczeniu czy tym żeby już skończyć. Jako punkt honoru w głowie wyznaczyłem sobie przebiegnięcie tego odcinka w dobrym czasie i nie zamierzałem się poddać w trakcie.