Sala Treningowa

Sala do walki wręcz.

-Dzięki – mówię do dziewczyny, kiedy dojdziemy już do sali treningowej, a następnie oddalam się w poszukiwaniu miejsca, w którym mogę spokojnie spędzić resztę przerwy.
-A jednak się myliłem, ona jest bardzo miłą osobą, chociaż pochodzi z tak znanego rodu i pewnie się w nim urodziła – pomyślałem. - Mam nadzieję, że chociaż te zajęcia będą, choć trochę ekscytujące. Chyba nie przeżyłbym kolejnego wykładu, uczącego mnie czegoś, co już doskonale znam.

Doszliście do sali treningowej i podziękowałeś dziewczyna. Kuchiki tylko się uśmiechnęła po czym weszła do sali. Ty natomiast zostałeś sam na korytarzu. Na korytarzu była tylko jedna ławka i obok niej jakaś gablota.

- Chyba lepiej też wejdę do środka, bo lekcja może się już zaczęła, a tego na pewno nie chcę przegapić. – Wchodzę do sali, rozglądając się po niej.
Czekam na początek zajęć.

Przerwa nadal trwała, w sali nikogo nie było oprócz Kuchiki która przygotowywała się do zajęć. Wykonywała proste uderzenia pięścią, i kopnięcia w manekin który był po środku sali.

Sorry, że tak długo nie odpisywałem, ale nie miałem za bardzo czasu.
______________

Postanowiłem obserwować prosty trening Mai. Nie wydawał mi się zbyt zaawansowany, bo ciosy, które wykonywała były proste i jak się domyślałem, łatwe do zablokowania.
Siadam cicho pod ścianą i obserwuję dalsze przygotowania Kuchiki, to był najlepszy pomysł na spędzenie przerwy.

(A nic nie szkodzi, sama nie mam zbytnio czasu, więc tez nie zaczęsto będe odpisywać)
-----------------------------
Kuchiki przez całą przerwe ćwiczyła ciosy i kąpnięcia. Zbytnio się przy tym nie spociła.
No to chyba tyle wystarczy jak na rozgrzewkę... powiedziała z uśmiechem, zwracając się do ciebie i siadając koło ciebie.

- Widzę, że naprawdę przykładasz się do wszystkich zajęć – pochwaliłem dziewczynę, widząc, że siada koło mnie. – Jak na razie tylko ty postanowiłaś wykonać rozgrzewkę.
- Nie wiesz przypadkiem, kiedy rozpoczną się zajęcia? – spytałem.

Dziewczyna uśmiechnęła się mile i powiedziała:
Dzięki... A zajęcia będą za nie całe 10 minut... to jest najdłuższa przerwa... radzę Ci też się rozgrzać, nie będzie tak łatwo jak na pierwszej lekcji... powiedziała zadziornie dziewczyna i wystawiła Ci język, po czym wstała i poszła na środek sali, spojrzała się na ciebie:
No chodź... poćwiczymy sobie razem powiedziała Kuchiki uśmiechając się

Dziewczyna weszła do sali i rozejrzała się. Poza gwarem typowym dla jakichkolwiek zajęć podobnie jak resztę dziwił ją brak prowadzącego lekcję. Nie chcąc tarasować przejścia przeszła kawałek dalej. Liczyła też że zwyczajnie go nie zauważyła. Jednak cały czas nie wypatrzyła go w tłumie. Podeszła do pierwszej z brzegu osoby z zapisaną kartką.
"Co się dzieje?"

(Tak dla pewności poinformuje fabuła Kesima toczy się w nieco innym czasie niż Takato. To tak gwoli ścisłości desu ; p)

Tą pierwszą z brzegu osobą była jedna z wielu koleżanek z widzenia, Ayumu. Typowa japoneczka, drobna budowa ciała i długie ciemne włosy były najważniejszymi atrybutami jakimi się charakteryzowała. Wyglądała na trochę zdezorientowaną
-Nie wiem... nie ma coś Inahary, a przecież się przeważnie nie spóźnia, prawda-Zapytała. Po chwili ktoś wszedł do środka. Był to Sato, kolejny uczeń.
-Do ławek, nowy nauczyciel idzie!-Krzyknął. Poruszenie panujące w sali przemieniło się w... jeszcze większe poruszenie.

Fuu, podobnie jak reszta, była zdezorientowana. Co się z poprzednim stało? Odszedł bez jakiegoś powiadomienia, nawet zwykłej notki? Zastanawiając się kim jest nowy nauczyciel usiadła na jednym z wolnych miejsc. Starała się wyłapać z szeptów i rozmów jakieś informacje, czy bardziej plotki o całym "wydarzeniu". Ot, taka zwykła kobieca ciekawość co inni mogą ciekawego powiedzieć.

Słyszała różne rzeczy. Albo że poszedł na jakąś misje w terenie i jeszcze nie wrócił, albo że poszedł na emeryturę, albo że po prostu kiep zaspał po nocnym piciu ze znajomymi i potrzebne było zastępstwo... ale to takie urwane szepty. Tak czy siak, do pomieszczenia wszedł młody mężczyzna. Jego spojrzenie wydało się Fuu dziwnie znajome... takie znudzone.
-Dobra... profesor... jak on miał? Inahara? Tak... dostał trochę za dużo klas w tym roku, więc konieczna była pewna zamiana. Będę was uczyć przez resztę waszego pobytu w akademii... nie wpieniajcie mnie, to i ja postaram się was nie zamęczyć, i myślę że będzie w miarę dobrze.-Uśmiechnął się nieznacznie, chociaż i tak sprawiał mało sympatyczne wrażenie.

Jedna tajemnica wyjaśniła się, ale na jej miejsce wskoczyła inna. Czemu dziewczynie zdaje się że skądś zna nowego profesora? Kolejny skutek niewyspania? Starając się odrzucić wszelkie dziwne myśli, ze złudzeniami na czele wygodniej się rozsiadła i trochę zestresowana oczekiwała na rozpoczęcie lekcji.

(Kutwa, ławki... w sali treningowej, zonk >.< No nic... przyjmujemy że siedzisz na macie/ziemi ; p)
Reszta uczniów reprezentowała sobą różne postawy. Pewna cześć była trochę zestresowana tak jak Fuu, a część ogólnie olewała sobie sprawę. Dodatkowo niektóre dziewczyny przyglądały mu się z pewnym zainteresowaniem.
-No dobra... ostatnio przerabialiście blokowanie ciosów w walce wręcz, ta? No dobierzcie się w pary, zobaczę jak sobie radzicie...-Mruknął i oparł się o ścianę. Po chwili doczepiła się do Ciebie jedna z dziewczyn z grupy, których wcale nie przeszkadzało nieprzyjemne usposobienie psora... gdyż sama miała trochę szorstkie. Mała, posiadająca bardzo ciemne, długie włosy. Na oko to miała może... z 12 lat?
-Chodź, ja będę atakować, ty się bronisz, ok?-Zapytała.

Cóż, trafiają się różni nauczyciele. Taki również jest potrzebny, przynajmniej można się spodziewać pewnego rozluźnienia. Fuu rzuciła ostatnie spojrzenie na profesora. "Skąd ja go mogę znać?" pomyślała po raz kolejny i odwróciła się do dziewczyny. Na jej pytanie kiwnęła głową niepewnie się usmiechając.
"Miejmy nadzieję że mnie nie poturbuje... Choć znając ją...". W duchu liczyła że wyjdzie w miarę bez szwanku, mimo swojej raczej słabej postury. Przyjęła postawę obronną i trzymając wysoko gardę oczekiwała na pierwszy cios.

Było... dosyć nieprzyjemnie. Co chwila białogłowa przyjmowała na siebie ciosy, część udało się blokować, a część trafiały raz to w brzuch, raz w bok, raz w udo... ale za bardzo nie bolało. Skubana jest całkiem szybka i celna, ale siłą ciosu to się pochwalić nie mogła...
-Trochę niżej ręce, dziewczyno... no popatrz no na nią, przecież Ci do brody sięga... to dlatego obrywasz... dobra, teraz zamiana ról! Macie szansę się odegrać!-Oznajmił nauczyciel który zaczął się przechadzać między uczniami. Co ciekawe, robił to naprawdę zręcznie, pomimo dosyć sporego ruchu na sali.

Fuu zmęczyło trochę takie obrywanie. Na uwagę nauczyciela tylko skinęła głową, cały czas starając się otrząsnąć po gradzie otrzymanych ciosów. Od rana jest rozkojarzona i zapomniała wziąć poprawkę na wzrost partnerki. Tylko że teraz będzie jej łatwiej blokować ciosy, w końcu wszystkie lecę bardzo wysoko, chyba że Fuu będzie się schylać.
Wreszcie złapała oddech i skinęła głową na znak gotowości. Po chwili zaczęła atakować. Starała się to robić finezyjnie, mierząc w odsłonięte miejsca to z jednej, to z drugiej strony.

"Przeciwniczka" Fuu dosyć szybko blokowała ciosy, co nie zmieniało faktu że jej tężyzna pozostawiał wiele do życzenia. Parę razy dziewczynie udało się przebić przez jej obronę, i normalnie wyprowadzić cios, co przy jej niewielkiej ile uderzenia było dosyć... niespotykane.
W końcu nauczyciel dał znak gwizdnięciem by zaprzestać ćwiczeń. Omotał wzrokiem całą salę.
-Nie jest źle... większości z was brakuje treningu kondycyjnego, zwłaszcza takim dwóm pannom których "wyczyny" przypominały mi walki na poduszki... ale widać że się staracie. Może jeszcze coś z was będzie... dobra, na dzisiaj koniec, śmigać na kolejne zajęcia...-Mruknął i usiadł na ziemi czekając na następną grupę. Ciekawe o jakich pannach on mówił...

"Czemu zdaje mi się że mówi o nas?"
Fuu marzyła już tylko o jednym- położeniu się spać. Gdyby nie to że lekcje się dopiero zaczęły najchętniej wróciłaby do domu i legła w łóżku. No ale trzeba wytrzymać.
Odwróciła się do partnerki i ukłoniła, żeby zachować wszystkie grzeczności przy walce. Potem opuściła salę zmierzając na następne zajęcia. Przed wyjściem jedynie kiwnęła głową w geście "do widzenia" w kierunku wykładowcy. Nie chciała dłużej patrzeć w jego stronę bo pewnie znów zaczęło by ją męczyć "dziwne wrażenie".

Nie popatrzyła, więc nie męczyło. Spokojnie udała się na następne, nudne zajęcia teoretyczne. Trochę posiedziała, trochę popisała, i udało jej sie wyjść bez odpytywania na koncie. I tym oto sposobem 5 godzin później skończyła lekcje. Jak to dobrze że miała zwolnienie z lekcji dotyczących zaklęć... aczkolwiek... chyba nie oznaczało to końca wrażeń. Kiedy znalazła się na dziedzińcu akademii, zobaczyła na murze obok bramy wejściowej swojego znajomego... kot ze szczotkowatym ogonem siedział sobie grzecznie i wylizywał łapkę, patrząc przy okazji jak inni studenci ze sobą rozmawiają.

5 godzin trochę się ciągnęło ale jakimś cudem dziewczyna dobrnęła do końca dnia. Opuszczając akademię przed resztą swojej klasy zobaczyła kota, który jeszcze rano gościł w jej własnym domu. Chwilę walczyła z planami położenia się w łóżku ale jednak jak zazwyczaj słabość do zwierzaków zwyciężyła. Podeszła pod mur i wyciągnęła rękę w kierunku futrzaka licząc że załapie że Fuu chodzi o pogłaskanie i podgrapanie go za uchem.

Kot łaskawie pozwolił się pogłaskać, w sumie nawet chętniej niż rano, kiedy był dosyć nieufny. Ale to neie wszystko. Gdy tak go pieściła, mogła wyczuć że był trochę zmęczony, z uwagi na łatwość z jaką poddawał się jej ruchom. Ciekawe co ciekawego robił... tak czy siak, chyba miał podobne plany jak Fuu, bo po dłuższej chwili przyjmowania należnego mu hołdu, odwrócił się i zaczął iść przed siebie. Tylko że to "przed siebie" jakoś dziwnie pokrywało się z droga do jej domu. Wyglądało na to że dziewczyna będzie miała nowego lokatora...

Fuu była zadowolona z towarzystwa. Wiadomo, chętniej przyjęła by człowieka ale i kot jest sympatycznym kompanem. Pamiętając o głównych planach czyli długiej drzemce szła prosto do domu. Jednak wcześniej będzie musiała dać kotu niezbędne przybory czyli miskę i jakieś posłanie.

W czasie drogi do domu nie zdążyło się nic ciekawego. Kolejny legion uczniaków wracało do swoich domów tak jak ty, a ludzie zaczęli wykonywać swoje popołudniowe zajęcia... które niezbyt się różniły od tych porannych, poza tym że był nieco większy tłum. Ale jakoś udało się Fuu dobrnąć do swojego domostwa.

"No to jesteśmy"
Pierwszą rzeczą jaką zrobiła było upewnienie się czy dziwnym trafem kot kierował się do jej domu. Była cały czas trochę zdziwiona czymś w rodzaju przywiązania kota, bo przecież one rzadko kiedy tak chętnie chodzą za obcymi. No ale gościa trzeba przyjąć. Uchyliła drzwi i weszła do środka, jeszcze raz zerkając przez ramie.

Czekał tam już na nią kot, który siedział sobie na stoliku. Leniwie odwrócił głowę w kierunku Fuu, dając jej okazje dostąpienia zaszczytu w postaci obojętnego spojrzenia. Swoisty paradoks, niby się nie interesuje ale z własnej, nieprzymuszonej woli tutaj przychodzi. Tak czy siak, raczej nie zanosiło się na to by powitał ją z pieśnią na ustach. Najwidoczniej na coś czekał... można było poznać po delikatnym machaniu w lewo, i w prawo ogonem zwisającym z krawędzi stołu.

"Głodny?"- przemknęło się przez myśl. Przeszła przez pokój, wyciągnęła dzień wcześniej używaną miskę i ponownie napełniła ją mlekiem. Łóżko też oddała towarzyszowi wczorajszym sposobem. Sama rozwinęła mate i położyła się na boku, nawet nie zmieniając szkolnego kimona. Z jednej strony chciała wreszcie zasnąć, z drugie nie mogła się powstrzymać przed otwieraniem oczu i patrzeniu na kota.

(Przenosimy się do twojego domostwa ;] )

Daisuke Takahashi

Do dosyć rozległeś sali treningowej wszedł młody chłopak. Pierwsze co rzucało się w oczy to to, że coś za dużo osób było dzisiaj w sali... tak z dwa razy więcej. Drugą rzeczą było to, że wśród tych wszystkich osób była... ONA, czyli Naomi, ta sama którą spotkał godzinę temu na korytarzu, gdy pędził na złamanie karku na zajęcia z Kidou. Co ona... co oni wszyscy tutaj robią? Tego zapewne dowiesz się niedługo, gdyż do sali wszedł już nauczyciel, i musiałeś stanąć w szeregu razem ze swoimi kolegami i koleżankami z klasy. Psor, widząc że niektóre persony mają nieco zdziwione miny, chrząknął sobie i przystąpił do wyjaśnień.
-Dzień dobry. Postanowiłem że przez parę najbliższych lekcji ta klasa pierwsza będzie miała łączone ćwiczenia z waszą, czyli nieco bardziej zaawansowaną... sądzę że będzie to dosyć ciekawe i pouczające dla obu stron... na początek wybierzcie sobie kogoś do pary, rozgrzejcie się trochę, i sprawdźcie umiejętności oraz kondycję waszych podopiecznych. No i to tyle jeżeli chodzi o tą lekcje...-Czyli wychodziło na to że trzeba niańczyć jakiegoś pierwszaka. Super. Wypadało by kogoś wybrać zanim zostaną same niedorajdy.