Teren Otwarty za akademią

Chłopak postanowił nic nie robić, i odpocząć po skończonej walce. Po 1h. ruszył powoli do sali nauk Kendo.

z/t
(suchar)

Aki Dachi

Większość uczniów twojej klasy zebrała się już na placu, niemal wszyscy rozgrzewali się w ten czy inny sposób (niektórzy walczyli dla rozgrzewki, na przykład rudy szlachcic). Jak miało się okazać Rei siedziała na dawno temu ściętym pniu, zaś w pewnej odległości od niej siedział Mito* i popijał sake z czarki. Gdy Cie dostrzegł odłożył swój napitek, rzekł coś do rei po czym wstał i ruszył w twoim kierunku - Witaj Aki-Kun - Rzekł uśmiechjąc się całkiem miło - Jak twoje zdrowie ? Nie miałem Cie okazji odwiedzić ostatnio

_____________

* - Mito zmienił się nieco, przepisał go Kitsune.. uznajmy że wyglądał cały czas https://bleach.forumpolish.com/npc-f55/nauczyciele-akademii-t619.htm

[Przepraszam, że tak długo, ale miałem "ciężki okres", chyba wiesz o co mi chodzi...]

- Witam sensei. A zdrówko... Tak jest dobrze, zawsze mogłoby być lepiej, ale co tam trzeba się cieszyć tym co się ma. A co do odwiedzin nie szkodzi i może nawet tak było lepiej bo znowu bym marudził. - zwróciłem się do nauczyciela hakudy. Wiedziałem, że ten nie był złośliwy więc zdecydowałem się po prostu być miły, ale też coś powiedzieć poza krótkim witam. Spojrzałem na rozgrzewających się już ludzi. Z pewnością każdy z nich nie był w najlepszej kondycji. Rzuciłem okiem w kierunku Rei, ale zdecydowałem się nie podchodzić, gdyż to oznaczałoby przyznanie się do popełnienia błędu, a ja tego wszystkiego tak nie postrzegałem. Ciekawe co też dzisiaj mielibyśmy robić na lekcji, ale szczerze mówiąc interesowało mnie to tylko ze względu na ewentualne ocenienie stopnia zmęczenia spodziewanego po zajęciach. Tak czy inaczej nie zmieniało to faktu, że wszystko wydawało mi się dzisiaj jakieś inne i nietypowe, co działało mi na nerwy i psuło nastrój, tak mogłem przynajmniej kogoś pochlastać i czuć się lepiej, ale i to musiało się nie udać. Powoli zaczynałem rozmyślać nad moją złą stroną i zdolnością panowania nad nią, oczywiście wiedziałem, że z przyjemnością wykorzystałbym moje zapędy sadystyczne i inne, które we mnie drzemały, lecz wolałem mieć pewność, że mam nad wszystkim kontrole, łącznie z moim umysłem i ciałem...

- Słuchaj, podejdź do mnie na chwilkę po lekcji dobrze ? - sensei uśmiechnął się lekko, po czym to uniósł wzrok w niebo... - ahh ładna pogoda... - mruknął do siebie, dopiero po momencie uświadomił sobie że jeszcze tu stoisz - Nooo już leć się rozgrzewać, w końcu przyda Ci się mięśnie rozruszać - Mówiąc owe słowa uniósł lekko brwi, następnie spojrzał w kierunku ćwiczących.

Ty ruszyłeś w swoim kierunku, jak miało się okazać rozgrzewka trwała dosyć długo, prawie że połowę całych zajęć. Nie działo się nic szczególnego. Dobraliście się w pary i wymieniliście kilka kopnięć i bloków... Później zaś przyszła pora na sparingi. Przed tobą walczył rudzielec, byłeś zdumiony tym jak szybko samodzielnie rozłożył wlanego przeciwnika w zaledwie kilku ciosach - te co prawda czyste nie były... Jednak nikt nie zakazywał posunięć niehonorowych.

Przyszła i pora na Ciebie, Mito wybrał Ci przeciwnika, był to młodzian który chodził razem z tobą do klasy... Był uczniem nie wyróżniającym się, nie podpadał nikomu, sam może nie miał specjalnie świetnych zdolności we wszystkim, jednak był lubiany.

Stanał jakieś 3 metry przed tobą skłonił się lekko po czym to wyprostował - Powodzenia Aki- kun - po tych słowach ugiął lekko kolana i wyciągnął ręce w przód - do gardy. Wiedziałeś że przegra ten który pierwszy się podda, lub zostanie sprawdzony do parteru.

- Wzajemnie. - powiedziałem, po czym sam przygotowałem postawę. Prawą rękę wystawiłem przed siebie zaś lewą na wysokości łokcia tej wyprostowanej. Stałem na ugiętych kolanach rozkładając dość szeroko ciężar. Powoli długimi krokami skierowałem się w stronę przeciwnik, gotów natychmiastowo zareagować. Kiedy byłem dość blisko nieco cofnąłem prawą dłoń nie zaciskając jej w pięść, gdyż wiedziałem, że mogło mi to zaszkodzić. Zamiast tego zgiąłem palce i miałem zamiar uderzać nadgarstkiem, gdyż był on najtwardszy. Ewentualnie pozostawały knykcie, ale nie chciałem ich angażować walkę... Cały czas spokojnie oddychałem i przyglądałem się przeciwnikowi. Wykonywałem nieznaczne ruchy, chcąc sprowokować oponenta, zaś kiedy ten by zaatakował, chciałem złapać go za rękę, pociągnąć i wykorzystując jego impet uderzyć raczej szybko i zakończyć podhaczeniem nóg moją własną. Nie ma co plan był dobry, jak sądzę...

Twój oponent nie dał się sprowokować do ataku w taki łatwy sposób, najpewniej nie od dziś uczęszczał na zajęcia Mito, który prócz walki uczył także często myślenia... Bo jak by nie patrzeć to głowa była najważniejszym elementem potyczek. Miast zadać cios lub przygotować się do parowania odskoczył lekko w tył, jego bystry wzrok najpewniej szybko ocenił twój ruch jako "podpuchę".

Nie czekał zbyt długo, całkiem szybko doskoczył ponownie do Ciebie, jego lewa stopa pomknęła w kierunku twojego śródstopia, zdołałeś jednak cofnąć swoją lewą nogę w tył unikając ciosu, tu przyszedł czas na twoją kontrę, otóż wyciągnąłeś ręce w przód, chcąc złapać go za ręce bądź kimono by mieć później wyjście do "podhaczenia", niestety jak miało się okazać twój oponent reagował na tyle szybko iż jego niewielki krok w tył rozwiał twoje plany... Staliście teraz niewielki kawałek od siebie.

Hyh, a więc jednak myśli... Co za szkoda. Można by było coś zrobić, ale nie jestem pewien jakby to szybko i honorowo sprowadzić go do parteru... Myślałem intensywnie patrząc na przeciwnika. Po chwili zdecydowałem raz kozie śmierć. Ruszyłem dość szybko na przeciwnika mając zamiar po prostu uderzyć i wykorzystać jakąś drobną chwilę, aby podhaczyć go od tyłu z wyminięcia. tak więc wybrałem stronę prawą i tam się skierowałem. Chciałem pojedynczymi ostrożnymi ciosami rozbić i przenieść koncentrację, zaś lewą nogą podciąć przeciwnika od tyłu, zaś ataki dłońmi nie pozwoliłyby mu na zachowanie równowagi. Wiedziałem, że jest to plan ryzykowny, ale bez ryzyka nie ma wygranych...

Ruszyłeś w stronę przeciwnika, uderzyłeś na odlew, aby "zająć go", twój cios z lewej ręki został jednak bez żadnego problemu sparowany na przedramiona chłopaka. Nie przejąłeś się tym, w końcu miałeś inny plan.

Chwile po tej akcji znalazłeś się po prawicy przeciwnika, płynnie jeszcze z wykonalnego kroku, wykonałeś kopniak, z lewej nogi... Twoja pięta uderzyła pod kolanem chłopaka, zmuszając go do przyklęknięcia na jedno kolano. Zyskałeś przewagę, chodź dalej przeciwnikowi nie leżał na ziemi - co oznacza że do wygranej jeszcze trochę brakowało. Aby uniemożliwić mu szybkie powstanie dociskałeś swoją stopę do jego łydki. Młodzian jednak nie pozostawał dłużny, złapał Cie za kimono - lewice wczepił w obi, prawicę zaś w twój rękaw, szarpnął cie mocno, zmuszając abyś uwolnił jego noge, i sprawiając iż zawahałeś się lekko.

Zatoczyłeś się w tył tak że stałeś lekko pod skosem do chłopaka który trzymał cie mocno a odzienie i próbował właśnie wstać

Szybkim ruchem wyrzuciłem nogę do tyłu i wybiłem się zmierzając w stronę chłopaka. Tym razem postawiłem na impet atakując nisko. Miałem zamiar trafić w nogi, ewentualnie w brzuch i posłać przeciwnika na deski, zanim ten zdoła coś więcej zdziałać. nie mogłem dać mu za wiele czasu, ale wiedziałem, że nie muszę koniecznie wygrać. Raczej była to kwestia chęci walki jaka we mnie się przebudziła, co prawda nie była ona nawet małą cząsteczkę gorliwości rudzielca, którego żądza krwi należała do jednych z największych. Mimo wszystko byłoby miło zrealizować plan. Kiedy byłem blisko posłałem jednocześnie dwa ciosy pięściami. Jeden wymierzony w grdykę, zaś drugi w brzuch. Miałem nadzieję, że chłopak zdecyduje się na ochronę tylko jednego miejsca, dodatkowo już przygotowałem się do wyprowadzenia ewentualnego kopniaka po nogach, który mógłby zakończyć pojedynek...

Jako że ciężko było Ci atakować rękami (w końcu chłopak trzymał Cię, i najpewniej starał Ci się uniemożliwić manewry ruchu, postanowiłeś zaatakować nogą, tak ową cofnąłeś by po chwili wyprowadzić cios z kolanka na górną część brzucha swego przeciwnika. Czułeś jak tak owe zagłębia lekko w jego ciele... Oczywiście nie chciałeś go skrzywdzić, w końcu chłopak był sobą raczej uprzejmą, a wiec twój cios nie był szczególnie potężny.

Twój oponent odleciał lekko w tył, ból jaki wywołałeś sprawił iż jego chwyt zleżał, tak więc nie zdołał pociągnąć Cie do tyłu. Upadł na plecy... Jak miało się okazać Mito stał gdzieś z boku i zaczął bić prawo - No ładnie chłopcy, jeszcze trochę i będzie naprawdę dobrze

Młodzian z którym walczyłeś złapał się lekko za brzuch, usiadł powoli na ziemi, widziałeś iż krzywi się lekko z bólu, uniósł nieco głowę i spojrzał na ciebie uśmiechając się słabo - widać nie najlepiej panował nad bólem - Gratuluje - rzekł cicho

- Dzięki. - powiedziałem wyciągając rękę, aby pomóc wstać mojemu koledze. To było niesamowite, że wygrałem, ale nie mogłem być zbyt dumny. Byłem bardziej usatysfakcjonowany tym, że w końcu coś mi wyszło w takiej walce. podziękowałem przeciwnikowi za walkę i skierowałem się do nauczyciela. Ciekawe co też będzie dalej. Jak się nie myliłem potem była godzina walki na miecze, której tak się obawiałem. Nie podobało mi się wizja takich walk, nie byłem zbyt dobry w zwarciu. Wolałem odległości, przynajmniej nie groziło większe obicie i były większe szanse na odpowiednią reakcję...

Jak się okazało, wraz z twoją walką skończyła się lekcja, wiedziałeś że kolejne zajęcia odbywają również na terenach otwartych, jednak w całkiem innym miejscu. Słyszałeś jakieś plotki że wasz stary, całkiem zdolny nauczyciel odszedł na "emeryturę", i miała się wami zaopiekować nowa nauczycielka... Nikt jej nie znał, jednak wszyscy mówili że jest niesamowicie piękna. Kiedy ruszyłeś w stronę gdzie odbywać się miały kolejne zajęcia, zobaczyłeś po swoim prawym boku nauczyciela Mito, zupełnie jak by pojawił się obok Ciebie - Nooo zwolnijmy troszkę, chce pogadać - Rzekł, widziałeś że z jego twarzy zszedł miły uśmiech, patrzył przed siebie.

- Aki... Jaki jest twój cel, czemu chcesz zostać Shinigami - rzekł dopiero po pewnej chwili, kiedy widział że nikt nie jest na tyle blisko aby podsłuchać rozmowę.

- Hmmm, istnieje kilka powodów. Przede wszystkim z uwagi na chęć ochrony innych, przed tym co mnie spotkało oraz z powodu uczczenia pamięci mojego pierwszego sensei. To był człowiek, który pomógł mi się odnaleźć w tym świecie i nauczył mnie wiele. Pomógł mi odnaleźć drogę, jaką mógłbym podążyć. A co ważniejsze nie chcę widzieć śmierci kolejnych osób w walce przeciw hollowom, coś zmienić w tym świecie pełnym nie najlepszych zjawisk. Co w cale nie oznacza, że wrogami są jedynie hollowy, niech sensei weźmie to pod uwagę jeśli chce oceniać moje postępowanie. Wiem co jest wewnątrz mnie i śmiem twierdzić, że aby to do końca opanować chcę żyć pracowicie lecz bez jakiejś większej ilości walk, gdyż to może się okazać niebezpieczne i bynajmniej nie dla mnie. - mówiłem to wszystko patrząc bardzo poważnie na Mito-sensei. Wiedziałem co mówię i mówiłem szczerze. Może nie powiedziałem wszystkiego, ale z pewnością nie skłamałem. Po co kłamać jak można manipulować danymi... albo ich brakiem. Nikt tak naprawdę nie mógł podejrzewać, co teraz się działo wewnątrz mnie. Z całych sił próbowałem opanować moją "bestię", jak nazywałem tę część mojej osobowości, która była czystym instynktem walki. Każdy ma takie coś w sobie, lecz nie każdy może pozwolić jej być swawolną, tak jak było to w moim przypadku.

- Rozumiem - Rzekł spokojnie, wciąż zdawał się patrzeć przed siebie w jakiś punkt, odetchnął cicho, po czym to spojrzał na ciebie, widziałeś że zmarszczył lekko swoje ciemne brwi - chcesz chronić innych, rozumiem... A czy chcesz też ich krzywdzić ? - cała lekkość tonu jego głosu odeszła gdzieś daleko... Pierwszy raz od dawna czułeś tak silnie bijącą powagę od tej osoby. Szedł tak, aby wyrównać krok z tobą, w końcu nie chciał za pewne abyś przez to wszytko spóźnił się na kolejną lekcje.

Uśmiechnąłem się lekko pod nosem. Wiedziałem, że ta rozmowa wyraźnie do tego zmierzała. Mogło chodzić albo o szlachcica, albo o Rei. Osobiście czułem, że chodzi tu bardziej o Rei.
- Czasem niektórzy są zbyt krótkowzroczni, aby zrozumieć pewne działania i zachowania. Jeśli chodzi o tego rudego szlachcica to powiedzmy, że to było moje rozwiązanie tej sprawy, czasem trzeba zranić brutali, żeby Ci zrozumieli, że nie są środkiem świata. Jeśli chodzi o Rei, a prawdopodobnie o nią chodzi, nie przeproszę, bo nie czuję, aby moje zachowani było tego godne. Jeżeli nie potrafi dostrzec i zaakceptować moich środków, trudno ja to przeżyje. Świat nie jest skowronkowy, każdy z nas ma swojego demona, z którym musi walczyć, ale czasem trzeba go wyzwolić, aby osłabł. Poza tym gdybym zareagował inaczej mogłoby dojść do niezbyt przyjemnej sytuacji, która i tak już była zła. Czasem wystarczy zasiać ziarno strachu, aby to było wystarczającą bronią. Jeśli myśli, że zrobiłbym coś z tego co groziłem, zrobiłbym, ale wiedząc, że nie zagrozi to zdrowiu tej rudej dżdżownicy, która i nie z takich sytuacji wychodziła cało. To wszystko co mam do powiedzenia na ten temat. A co do pytania, odpowiem ogólniej. Czasem jest to potrzebne, aby móc zdziałać coś więcej. - cały czas mówiłem z uśmiechem na ustach. Czułem w sobie leniwy strumień myśli podszyty moją demoniczną naturą. Niewiele można zdziałać będąc cały czas dobrym. - A właśnie, w końcu wszyscy krzywdzimy innych. Hollowy to też istoty. Podają się swojemu instynktowi i głodowi, ale czy to oznacza, że zabijając je ich nie krzywdzimy? Jak sam sensei widzi wszystko zależy od punktu widzenia i oceny obserwatora, nic nie jest takie proste jakby się wydawało.

Widziałeś że Mito zmarszczył swoje brwi nieco mocniej, wyczułeś z jego strony pewnego rodzaju zdenerwowanie, szybko przeniósł spojrznie przed siebie, na ten sam punkt na który patrzył wcześniej - czasami wystarczy kilka słów wytłumaczenia... Ale jeśli chcesz tracić przyjaciół i w końcu zostać sam to cóż... Powiem tylko że droga wolna. - Westchnął cicho, tym razem w tonie jego głosu wyczułeś coś na kształt zmartwienia - Nasz świat widział wielu egoistów, którzy chcieli dążyć do potęgi i bronić innych... Ich byt nie zawsze wychodził na dobre... Chodź nie mi oceniać, ja jestem tu tylko nauczycielem - Przerwał na moment, nie pozwolił Ci jednak nic dopowiedzieć - Chyba nie uważasz na lekcjach prawda ? Niszcząc hollow przynosisz spokój ich duszy. Ehhh... jeśli uważasz że twoją drogą jest krzywdzenie innych to proszę bardzo.. No leć na lekcje, a w umie też muszę -Po tych słowach, po prostu zniknął... Zaś temu towarzyszył cichy sykliwy dźwięk.

Ty zaś po kilku minutach doszedłeś do miejsca gdzie miała odbywać się lekcja... Charakterystycznym elementem tego miejsca była "arena", którą tworzył udeptany krąg ciemnoczerwonej ziemi... Jak na razie nauczycielki nigdzie nie widziałeś. Rudzielec stał już na erenie i się rozgrzewał... Najpewniej nie mógł się doczekać na to aby dopiec kolejnemu nauczycielowi.

Po jakiś 6 minutach z oddali widać było kobietę
( https://bleach.forumpolish.com/npc-f55/nauczyciele-akademii-t619.htm#30641 patrz na "Rika Sekine" )

No tak i znów nikt nie rozumie mojego toku myślenia. Ale może i racja. Będę musiał pójść do Rei, ale stanowczo nie będę jej przepraszał. Tak myśląc przyjrzałem się nauczycielce. Ciekawe czy będzie podobna do Zoriego? Oby nie... Tak właśnie myśląc stałem przy grupie pozostałych uczniów i wyczekiwałem na pierwszą przemowę sensei.

Kobieta podeszła do was, niemal od razu poraziła Cie jej oszałamiająca uroda, i skąpe odzienie (przynajmniej jeśli chodzi o tors), na jej twarzy widoczny był lekki, zadziorny uśmieszek - to już różniło ją od wykładowcy, uśmiechała się ! - Noo dzień dobry Panią i Panom... wszyscy mają bokeny ? Jak toś nie ma to jazda do akademii po nie i wracać szybko ! - uśmiech jej poszerzył się nawet, sama była wyposażona w nieco dłuższy niż w większości przypadków boken i zanpaktou standardowej długości.

Widziałeś iż rudzielec niemal od razu zwrócił uwagę na jej piersi, przyglądał się im jak zahipnotyzowany... Kobieta dostrzegła jego wzrok, skrzywiła się lekko po czym to zamachnęła się i rzuciła bokonem w jego stronę - ten trafił prosto w głowę chłopaka... Twój "wróg" zatoczył się do tyłu i upadł na ziemię jęcząc cicho - Za co.. Za co ? - złapał się dłońmi za bolące miejsce

Kobieta spojrzała na ciebie ostro - Ty ! Chudelrwy pomóż mu... JUŻ ! - Założyła rękę na rękę, na jej twarzy znów pojawił się uśmieszek.

- Hai, sensei. - powiedziałem dość obojętnym, nieco podszytym niechęcią tonem i podszedłem do niego. Dość brutalnie pomogłem mu wstać, mając nadzieję, że wywali się po raz drugi. Sam oczywiście nie miałem zamiaru mu w tym pomagać, gdyż nie byłoby tyle satysfakcji, a poza tym ta nowa nauczycielka raczej by to dostrzegła, więc lepiej nie narażać się na samym początku. Gdy tylko stwierdziłem, że może sam stać odsunąłem się szybko, kierując się w jakąś wolną przestrzeń, pozostając na widoku. Przy okazji nazwała mnie chuderlawcem. Przynajmniej nie muszę się martwić, że tyle jem , jak widać wcale mi to nie poprawia wyglądu. Nie bardzo chciałem spędzać na tej lekcji więcej niż trzeba, nie lubiłem walk kontaktowych.

Mimo twoich usilnych starań rudzielec ustał na nogach, gdy tylko podniosłeś go w jakże brutalny sposób, trzymał się za głowę i zaczął klnąc pod nosem... Cóż najpewniej wkrótce wyraźnie mu porządny guz.

Nauczycielka nie dała chwili wytchnienia ani tobie ani rudemu, ani też nikomu innemu (obecnemu) z klasy. Od pierwszych chwil zdzieliła kolejne osoby po głowie swoim mieczem ukrytym w pochwie - tobie też się dostało, i to nie jeden raz ( - 5 HP). Po zajęciach miałeś lekkiego guza na czubku głowy, lekko zasionione ramie i udo - a wszytko dzięki nauczycielce która za każdy błąd tłukła wszystkich kolejno.

Pod koniec lekcji byli wszyscy zmachani, dobrze że zajęcia na dziś kończyły się już... Kobieta pogoniła was, zaś sama poprosiła kilkoro osób (w tym szlachcica), aby zostały po lekcji... Ehhh zaczynałeś żałować że wasz stary, łagodny sensei poszedł na "emeryturę".

No cóż bywa i tak. Próbowałem sobie to wszystko ułożyć. Po chwili przypomniało mi się, że miałem coś zrobić, a po kolejnej już wiedziałem co to było. Przeszukałem wzrokiem uczniów, aby odnaleźć Rei. Stwierdziłem, że jednak Mito-sensei mógł mieć rację i wypadałoby wyjaśnić całe zajście. Tak więc poszukiwałem wzrokiem znajomej sylwetki, ewentualnie stwierdziłem, że można by odwiedzić moją "przyjaciółkę", jeśli nadal chciał nią być. Niewątpliwie ta cała sytuacja mogła zniszczyć całe lata teko związku międzyludzkiego, który dla mnie był dość ważny. Gdzie też ona może być...

Dziewczyny tu nie było, najpewniej usłyszała od Mito że ta kobieta nie oszczędza nikogo na treningach - łącznie z rannymi, a więc bezpieczniej było się nie pokazywać. Ty zaś miałeś już w zasadzie wolne, Rei za pewne też... Mogłeś iść jej szukać, pamiętałeś jednak że dziś w twoich planach było jeszcze nawiedzanie nauczyciela kidou. W końcu obiecał że Cie czegoś pożytecznego nauczy.

- Hmmm, mam już plany, więc nie bardzo mogę pójść teraz... Złapię ją jutro. - powiedziałem do siebie. Sam udałem się na spotkanie z nauczycielem kidou. Przez całą drogę zastanawiałem się cóż takiego może mnie nauczyć sensei, w końcu sporo wiedziałem, a nie byłem pewny czego mógłbym się spodziewać. Ostrożnie układałem sobie w myśli całą układankę z wiedzy o kidou. W wielu miejscach istniały czarne plamy, które postanowiłem załatać w bibliotece przy najbliższej okazji. Nagle moje myśli przerwał pojedynczy tok o zanpaktou. Wszystko co powiedział Zori-sama było interesując i czułem, że cała akcja z zanpaktou może być przyjemna. Osobiście czułem potrzebę posiadania kogoś z kim byłbym na dobre i na złe, ale czułem, że duch broni może przerosnąć moje oczekiwania...

przenosimy się do > https://bleach.forumpolish.com/akademia-shinigami-f8/sala-treningowa-kidou-t704.htm

Yosuke Oni

Chłopak szedł w miarę spokojnie przez spory trawnik, gdy nagle coś zasłoniło spory kawałek światła tuż przed nim. Tym czymś szybko okazała się osoba znana nijako Yosuke. Wielki, nieco grubawy facet z zaniedbaną brodą i pięściami rozmiarów pokryw kanalizacyjnych stanął tuż przed nim tarasując mu drogę. Był to dokładnie ten sam ogromny i kudłaty facet, z którym Yosuke walczył na jednym z pierwszych treningów dodatkowych z kendo. Dryblas uczęszczał zresztą na te treningi tak często jak mógł. Gęba osiłka nigdy nie wyglądała zbyt przyjaźnie, jednak tym razem widoczny był na niej kipiący gniew. Wściekłość tak silna iż zdawała się niemalże wybuchać wewnątrz ciemnych oczu mężczyzny.

Nim Yosuke zdołał zareagować jedna z gigantycznych dłoni złapała go za gardło i uniosła do góry lekko, zupełnie jakby ciało Oniego napełnione było helem. Silne palce zacisnęły się powodując trudności z oddychaniem, zaś prawa, wolna ręka została dosunięta do tyłu. Najwyraźniej gigant zamierzał uderzyć Yosuke prosto w twarz. Ostatnio gdy chłopak walczył z tym dryblasem został potraktowany jak zabawka. Przeciwnik zwyczajnie męczył go nie chcąc nawet wygrać. Tym razem jednak wyglądało to inaczej. Można było odnieść wrażenie że wielkolud zamierza zwyczajnie stłuc chłopaka. - Zgadniesz za co? - Wywarczał głośno wielkolud głosem pełnym czystej nienawiści i żądzy mordu.

- pomyśl idioto czy jakbym to zrobił specjalnie to czy chodziłbym do akademii? -
Yosuke w trakcie starań włożonych w wypowiedzenie tych słów próbuje potraktować wielkoluda swoimi nogami w okolice żołądka bądź wyżej aby ten popuścił uścisk.
*Cholera nie mogę się poddać!! muszę stanąć do walki!!* Yosuke wiedział, że prędzej czy później stanie się coś takiego ale był pomimo tego wściekły, musiał się uwolnić i postarać się z nim walczyć.

Zarówno jedna, jak i druga z nóg Yosuke uderzyły w brzuch chłopaka, który nie zareagował jednak. Zapewne poczuł uderzenie, nie zareagował jednak w żaden sposób. Gniew, o czym sam Oni dobrze wiedział, potrafił zapewnić sporą odporność na czynniki takie jak ból. - To może teraz tobie niespecjalnie urżniemy co nieco? - Potężna pięść chłopaka uderzyła prosto w twarz Yosuke sprawiając iż ten przez chwilę widział w większości czarne kropki i słyszał głośne piszczenie. Nim to wrażenie minęło kolejne uderzenie trafiło w to samo miejsce. Nos Oniego zamienił się w bolesną, krwawiącą miazgę. W tedy też olbrzym wykonał półobrót i uderzył całością Yosuke o glebę. Tam też po raz kolejny oberwał prosto w twarz potężną pięścią olbrzyma. Musiał przyznać iż nie czuł się z tym wszystkim najlepiej.

(-43 PŻ. Żeby nie było, dodatkowe możliwości ataków w tej samej turze są skutkiem dobrych rzutów na obrażenia, co przy pięściach powoduje ogłuszenie.)

Yosuke stara się wstać, stara się olać ten ból i piszczenie w uszach. *No Demonie nie wiem jak masz na imię ale wiedz, że chętnie bym mu uciął łapę za Twoją pomocą* Yosuke wiedział, że wielkolud nie żartuje dlatego musi coś szybko zrobić, nie użyje Kidou, musi się z nim tłuc wręcz i potrzebuje chyba Boskiej interwencji aby wygrać. Oni stwierdził, że rozmowa z tym kolesiem nie ma sensu, był w szale, Yosuke zapewne też by w nim był gdyby nie to, że nie jest w stanie. Po tym jak dojdzie do Siebie chłopak stara skupić swoje reiatsu na sile

(plus 8 do siły jeśli da radę ;]
ps: Zmień proszę te kości bo one Mnie najwidoczniej nienawidzą ;D)

Yosuke próbował się wyrwać i przez krótką chwilę nawet mu się udawało. Zaczął się powoli podnosić po mimo tego iż wielkolud dociskał go do ziemi jedną z potężnych rąk. Nie zdążył jednak wstać. Kolejny raz bowiem wielka pieść grzmotnęła go, tym razem prosto w lewe oko najpewniej pozostawiając ogromny siniec. Oni niemal stracił przytomność posłany po raz kolejny na glebę.

W tedy też usłyszał kobiecy głos. Głos należał do kogoś kogo Oni znał, no tak, należał do Reiko. Dziewczyna wyraźnie krzyknęła. - Przestań! Przestań w tej chwili Ryoko! - Po głosie zdawało się iż dziewczyna jest wściekła. Wielkolud natomiast przestał obijać Oniego, warknął jedynie coś niezrozumiałego po czym puścił go. - Masz za dobre serce kobieto, straciłaś przez nie rękę, stracisz życie jak tak dalej pójdzie. - Gigant splunął za siebie trafiając w policzek Oniego, po czym odszedł.

Oni nie bardzo umiał otworzyć lewe oko, zaś prawym widział w większości czarne plamy. Poczuł jednak jak ktoś delikatnie podnosi jego głowę. - Yosuke, żyjesz jeszcze? No powiedz coś? - Odezwała się Reiko z niewielkiej odległości.

(sorki jedyne jakie mam ze sobą na studiach xP aaa i jeszcze 12PŻ w dół)

*Demonie jak chcesz się przebudzić to masz do tego świetną okazję, najchętniej zatłukłbym tego kolesia* Stan Yosuke nie był najlepszy, chłopak zdawał Sobie sprawę z tego, że znowu musi iść do lekarza oraz, że zyskał kolejnego wroga, potężnego wroga. Stan w jakim znajdował się uczeń tłumił jego całą siłę i może gdyby nie to, że był ogłuszonym rzuciłby się na osiłka i próbował walczyć ale nie miał z nim w tym momencie żadnych szans.
- Nic mi nie jest - to jedyne słowa jakie zdołał wykrztusić Yosuke, był wściekły oraz przygnębiony tym wszystkim. Objęła go chęć mordu, najchętniej wbiłby miecz w ciało Ryoko i nauczył go szacunku poprzez ten czyn, nie zabiłby go jedynie wbił mu miecz gdzieś w rękę albo nogę ale jeszcze nie teraz. Yosuke postarał się wstać i zamierzał iść do pielęgniarki.
- pójdę do pielęgniarki, przepraszam, że musiałaś interweniować... -