Teren Otwarty za akademią

47

Tanaka był zaskoczony przebiegiem walki. Najwyraźniej chłopak był bardziej szkolony w kidou. Cóż dostał,leżał na ziemi lecz po chwili nie czekając dłużej wstał. Spojrzał na swój bokken.
*Kuso...Czym ja teraz będę walczyć?
Nastąpiła chwila ciszy, którą przerwał głośny śmiech Tanaki,który już najwyraźniej nie przejmował się swoim połamanym bokkenem. Cóż będzie walczył połówką.
Wreszcie zacząłeś walczyć na poważnie!
Yuzuru w dalszym ciągu śmiał się. Krew spływała po jego klatce piersiowej. Chłopak  znowu spojrzał swoimi krwistymi oczami na przeciwnika.
Teraz mogę poczuć, że to prawdziwa walka! Hahaha!
Tanaka powoli nie odczuwał bólu adrenalina w nim tak rosła. Yuzuru ku zdziwieniu wszystkich zaczął znowu biec na przeciwnika z połową swojego bokkena. Postanowił powtórzyć wcześniejszy plan. Będąc obok Masashiego zaatakował go połówką bokkena w kark i w między czasie zaatakował pięścią pod lewy łokieć -w wątrobę. Napędzała go chęć walki jak i pożądanie do zrewanżowania się wrogowi. Chciał go pokonać bo okazał się silny.

Yuzuru

Walka znów zaczynała cieszyć Tanakę. W końcu spotkał silnego przeciwnika! Tą samą taktyką zaszarżował na dzieciaka, który przekrzywioną na bok głową wpatrywał się w czarnowłosego.

- Szalony z ciebie gość, prawda?! - zaśmiał się wesoło Masashi i znów wyprostował rękę - Zakończmy tą walkę elfie! Hadou no Sanjuuichi! Shakkahou!... - podobnie jak Yuzuru, przeciwnik nie zmienił taktyki. Lecz, tym razem, kula była nieco mniejsza i ciemniejsza.
Ognista flara znów pomknęła ku biegnącemu, w dzikim pędzie, 'Elfowi'.

Nastąpił krótki błysk. Tanaka czuł, jak po lewym ramieniu spływa mu ogień, wraz ze skórą. Nie było jednak powodu, by przerywać, czyż nie? Bokken miał w drugiej ręce, a przeciwnik pozostał odsłonięty. Nie przerywając szarży dobiegł do chłopaka i wykonał długi skok ku wygranej. Szerokim łukiem posłał złamany czubek broni w kark. - Shou!

Nagle zmienił kierunek "lotu". Poleciał do tyłu odepchnięty doskonale rzuconym kidou. Szorując plecami po gruncie, "dopłynął" tak, prawie, do końca areny. Zaklął.

Ta walka robiła się tak ciekawa! Jednak, w takim tempie, może przegrać pojedynek, a nawet zginąć. Czuł, że lewa ręka nie nadaje się już do użytku. Czy warto tak się poświęcać dla wygranej sparringu?...


[-38 HP]

Kaien

Pierwsze, co ujrzał, to zamazaną sylwetkę. Sylwetka się pochyliła. Przyglądała mu się uważnie. Coś krzyknęła. Ku marnej pociesze Ginyu, obraz zaczął się rozmazywać. Sylwetka nabrała wyraźniejszych kształtów i kolorów. Dopiero wtedy, zorientował się, że spoglądał wprost na zawadiacko uśmiechniętą twarz Kentaro. Nim zdążył cokolwiek powiedzieć, ten go uprzedził.

- Debil...

48

Nic więcej nie znasz?!
Krzyknął Tanaka do Masashiego.
To nie wystarczy by mnie pokonać. Teraz moja kolej!
Yuzuru wstał i nawet nie spojrzał na swoje rany tylko od razu na przeciwnika. Złapał swój bokken mocno w dłoń i ponownie zaczął szarżę. Nie miał zamiaru odpuścić! Tym razem ocenił w jakiej chwili mniej więcej jego przeciwnik używa kidou. Gdy był właśnie w tym momencie zaczął odskakiwać na boki i w końcu gdy doskoczył do niego zaatakował Tym bokkenem w twarz Masashiego. I od razu wyjechał kolanem mu w splot słoneczny. Jako że był mniejszy od niego to nie powinno być problemem żeby kolanem tam dosięgnąć. Następnie zaczął go kopać nogami po brzuchu. Tak by przeciwnik się aż skulił.
Żryj to!

Gdy zobaczył twarz Kentaro, od razu załapał, że przegrał. Powiedział zwykłym spokojnym dla niego głosem.
Gratulacje, wygrałeś.
Po tych słowach usiadł podpierając się rękoma i rozejrzał dookoła. Po chwili podniósł się do pozycji klęczącej i wstał spokojnym ruchem do pozycji wyprostowanej. Stojąc na równych nogach się otrzepał.

Yuzuru

- Ej, Elfie... - zaczął dziwnym tonem Masashi - Nie chcę Cię zabijać, więc przestań...

Słowa już jednak nie docierały do ponownie szarżującego Yuzu. Był tak uparty, że wydawało się, jakby nigdy miał się nie poddać. Przynajmniej z własnej woli. Biegł...
Nagle upadł. Nogi odmówiły mu posłuszeństwa. Podparł się złamanym bokkenem. Ból soczyście promieniował z dwóch epicentrów na jego ciele. Wykrztusił krew. Czy to koniec walki?
Hayata westchnął.

- Całe szczęście, bo już zacząłem się Ciebie bać - zaśmiał się swoim normalnym tonem - kończyło mi się już reiatsu - świat Yuzuru zaczął falować. Sylwetka małego przeciwnika, była zniekształcona. Lecz, bez wątpienia, zbliżała się...
Tanaka nie mógł zareagować. Bezradnie, czekał na rozwój wydarzeń. Gdy oponent znalazł się blisko, poczuł dotyk na czole.
- Hadou no Ichi, Shou!
Coś nim szarpnęło. Znów wyrzeźbił spory rów, swoim ciałem, w ziemi. Jednak, tego już nie czuł. Na całe szczęście, bo stracił przytomność...


Kaien

- No właśnie... - podrapał się po głowie Kentaro - W tym problem, że nie. - uprzedzając wszelkie pytania, odpowiedział - Spasowałem następną walkę. I tobie też radzę, he he. Wygrałeś walkowerem, jednak radzę Ci zrobić to co ja. Tam na arenie... - odwrócił wzrok w stronę ringu, z którego dochodziły bliżej nieznane odgłosy - Kończy się właśnie walka dwóch gości. Jeden z nich to... - spauzował na chwilę, jakby chciał wprowadzić dramatyzm do sytuacji - Hayata Masashi... Glaca sprowadził go na te zajęcia z czwartego roku. Wiesz co to znaczy?... To już praktycznie w połowie Shinigami. Brakuje mu tylko Zanpakutou u pasa i mógłby wchodzić w szeregi Gotei 13. Mimo, że uważam, że jesteś żałosnym idiotą. To dobrze ci radzę, pasuj. Posłuchaj rady silniejszego...

49

Obraz Yuzuru zaczął się rozmazywać. Ale on dalej parł do przodu. Wykorzystał resztkę swoje energii pragnienia zwycięstwa by jeszcze przeprowadzić atak i utrzymać równowagę.
Nie chce przegrać!
Niestety kilka kroków przed Masashim sparaliżowało go. Nie mógł się całkowicie ruszyć. Kolejne kidou, które użył przeciwnik miotło nim jak marionetką. Padł na ziemię wykopując swoimi plecami rów.
Nie mogę przegrać....
Obraz przed oczami Tanaki już całkowicie się rozmył. Przez chwilę jeszcze nie tracił świadomości co po kilku chwilach i tak się zmieniło. Yuzuru stracił przytomność.

https://bleach.forumpolish.com/t353-sala-nr-1#33710

Szczerze, nie jestem samobójcą. Wypowiedział te słowa z nutą niepewności.

Jednak, nie mam zamiaru się poddawać.
Dorzucił ciepło, po czym odwrócił się ku walce i zobaczył jak czarnowłosy upada ,a dziecko używa na nim Hadou nr 1. Postanowił spróbować parę razy do skutku. Miał nadzieję ,że obejrzenie tego jeden raz w akcji mu wystarczy, by się tego nauczyć.

Yuzuru

[Dopisz sobie +1 do Siły.]


Kaien

Ginyu, z początku, wystawił wskazujący palec, niczym ten dzieciak. Wydawało się to proste. Po prostu zebrać reiatsu i wypuścić. Tak też zrobił, jednak efekt był zupełnie inny. Energia, zamiast, iść w określonym kierunku, po wypuszczaniu, rozpraszała się wokół ręki, powodując przyjemny wiaterek.

- Haha! - klasnął Kentaro - Zaiste, jesteś żałosny!... To nie takie proste! Na początek, proponuję użyć całej dłoni. Jeżeli to nie pomoże, to obu. A jeżeli nadal twoja żałosność nie pozwoli ci na wykonanie tego zaklęcia, to naprawdę się skup. Możesz wykonać gest, jakbyś coś popychał. Jednym słowem, pomagasz ukierunkować się Reiatsu. - spojrzał na ciebie z wyższością - Niesamowite... Ja, nie mający zielonego pojęcia o kidou, okazuję się być bardziej rozeznany w podstawowych zaklęciach...

-Dzięki za podpowiedź.-
Spróbował jeszcze raz, stosując się także do podpowiedzi Kentaro. Skupił się jeszcze bardziej i spróbował kilka razy. Miał nadzieje ,że to pomoże.
Wyciągnął rękę do przodu skupił trochę Reiatsu i zrobił efekt delikatnego pchnięcia. Później kombinował z fizycznym pchnięciem oraz ilością rei do jak najlepszego efektu. Za każdym razem czuł delikatne swędzenie w dłoni ,które świadczyło ,że używa Reiatsu.

Rzeczywiście, podpowiedzi Kentaro dawały efekty. Nadal jednak, postępy nie były, aż tak znaczne. Energia wypuszczona z dłoni była bardziej skondensowana i nie leciała we wszystkie strony, lecz Ginyu czuł, że musi w to włożyć więcej reiatsu.

- Wybacz debilu... - westchnął Orinosuke - Bardzo chciałbym popatrzeć, jak czwartoroczny odsyła cię do baraków IV Oddziału w plastrach, jednak mam ważniejsze sprawy na głowie... - nie żegnając się, odszedł.

- Ginyu - kun... - doszedł chłopaka, zza pleców, aksamitny, dziewczęcy głos. Znał go bardzo dobrze. - Chciałabym Ci coś wręczyć... - Yumi w obandażowanej ręce trzymała swój owinięty tkaniną bokken. - Wolałabym, żebyś nie walczył, ale... skoro już musisz...

-Dziękuję. To dla mnie bardzo ważne.- Powiedział bardzo miłym głosem i do tego się uśmiechnął. Biorąc oburącz bokken owinięty w biały aksamit w taki sposób ,by złapać w tym samym miejscu co Yumi trzyma bokken jej delikatnymi rękoma.
Nachylił sie w stronę Yumi i... dał jej całusa w jej głądki policzek, by po chwili jeszcze bardziej się nachylić i szepnąć jej do ucha bardzo miłym i ciepłym tonem.
- Dziękuję jeszcze raz.-
Wyprostował się, następnie się uśmiechnął patrząc prosto w jej szmaragdowe oczy, trzymając bokken w tej samej pozycji.

Kaien czuł, że mógłby wpatrywać się w te szmaragdowe oczy cały dzień. Lecz, w jednym momencie, piękna scena została przerwana przez donośny głos Łysego.

- Kaien! Ginyu Kaien! - nawoływał głos z aren...

- Twoja walka... Musisz iść - powiedziała znów miłym głosem Yumi, po czym odwzajemniła całusa w policzek.

Rzeczywiście, Ginyu nie pozostawało nic innego jak iść na arenę, gdzie miała stoczyć się jego ostatnia walka, z góry skazana na przegraną...

-Już idę!- Odkrzyknął do Łysego donośnym ,z nutą złości w głosie.

- Do zobaczenia po walce Yumi.- Uśmiechnął się tak jakby to miała być zwykła walka i się nie przejmował, lecz wewnątrz czuł niepewność i nienawiść do tego Dzieciaka.

Ruszył w stronę areny rozwijając majestatycznie bokken z aksamitu. Następnie złapał bokken w prawej ręce jak najmocniej. Przy pomocy lewej ręki i swych zębów zawiązał aksamit wokół prawej ręki zaciskając jeszcze bardziej jego pięść, by przypadkiem nie wypuścić bokkena z ręki.

Wszedł spokojnym krokiem na arenę stanął naprzeciw Dzieciaka, ukłonił się i zaczął spokojnym głosem mając bokken przygotowany przed sobą.
Słyszałem ,że jesteś uczniem 4 roku i jeszcze Tobie nie dali Zanpaktou. Mówili mi o Tobie jako "półshinigami". I przybliżę ci moją postawę. Mam zamiar wygrać. Będę walczył do póty do póki nie opadnę z sił lub moje ciało będzie w opłakanym stanie.
Tu zaczął trochę głośniej. Widziałem co zrobiłeś Temu w czarnych włosach.
Tu trochę ciszej mówił. Nie mam zamiaru skończyć jak on.
Patrzył się prosto w oczy przeciwnika. W swoich oczach miał wymalowaną rządzę krwi przy snutą bezgranicznym spokojem.
Powiedział dosyć doniośle. Jestem tu po to ,by Ciebie pokonać.

Widział do czego jest zdolny dzieciak. W każdej chwili miał go na oku, cały czas był gotowy.
Gotowy na unik lub blok. Wiedział ,że ta walka nie będzie łatwa. Musi ją wygrać.

- ...Opłakanym stanie? - zachichotał niewinnie Masashi - Da się zrobić... Jednak powiedz mi... Skoro wiesz, że jestem z czwartego roku, czemu walczysz? Nie masz ze mną szans. Dzieli nas różnica 3 lat nauki... Uwierz mi, że dla Shingiami to dużo...

- Start!... - zagrzmiał w oddali głos Glacy

- Jeszcze masz szansę... - uśmiechnął się Hanata - Powiedz 'Pas', bo inaczej będziesz tego żałował...

-Szybko nadrobię. Gdybyś był naprawdę wybitny.... co ja mówię przeciętny to byś się z nami tutaj nie bawił.- Te słowa wypowiedział ze spokojem i obojętnością.
-Nie mam zamiaru mówić 'Pas'. Lepiej zacznij walkę jako ,że jesteś tu dłużej.- Te słowa wypowiedział spokojnie patrząc się dzieciakowi w oczy.
W oczach Ginyu można zauważyć bezgraniczny spokój. Widać było ,że jeszcze się nie przejmował całkiem przeciwnikiem.

Stanął w taki sposób że był delikatnie bardziej ustawiony do przeciwnika prawą stroną co oznaczało, że jego lewa strona była z tyłu i ciągle gotowa do działania. Stał na delikatnie ugiętych nogach, gotowy do uniku lub bloku. W ten sposób przygotowany był na atak dzieciaka. Chciał wyczuć jego moc. Nie lekceważył go ,lecz nie chciał źle go ocenić powierzchownie.

Ginyu przyjął bojową pozycję. Był gotów na atak przeciwnika. Ten jednak, nie nadchodził. Stali w skupieniu i ciszy, jakieś pół minuty. Wiatr przekrzywiał kępy trawy. Słoneczko przygrzewało...

- Yarre, yarre... - westchnął Masashi - Pierwszy ruch, nie jest w moim stylu... Ej! Zamierzasz tak stać do wieczora?... W porządku. - chłopak złożył ręce jak do pacierza - Jak to leciało?... A... O Władco... Ty, który zostałeś ukoronowany imieniem człowieka... Maska z krwi i ciał... Trzepocie tysiąca skrzydeł... Z prawdą i umiarkowaniem ... - Kaien czuł narastające reiatsu. Powietrze robiło się coraz cięższe.

"Co jest? Ma zamiar mi jakieś poematy wygłaszać? Co za świr."
Nagle gdy poczuł narastające reiatsu zrozumiał. To musi być jakieś Kidou. Nie zastanawiając się uskoczył w bok i zaczął biec, by następnie wślizgiem postarać się go skosić by atak dosięgnął także tego Dzieciaka.

-Nieźle, ale zdradziło Cię narastające Reiatsu w powietrzu. Tak się dzieje gdy ktoś chce użyć Reiatsu do zaatakowania.- Powiedział te słowa delikatnie dysząc, ale pełnym spokojem.

Masashi widząc nadchodzącego przeciwnika, zaprzestał inkantacji i natychmiast chwycił bokken. Nastąpiło cięcie, po czym bronie oponentów, skrzyżowały się.
Dzieciak nie dysponował zbyt dużą siłą, co było zrozumiałe ze względu na jego wiek.

- Nareszcie zmusiłem cię do ataku... - wydyszał Hanata - Choć musiałem użyć fałszywej inkantacji i podbudować własne reiatsu... - zachichotał
Nagle chłopak puścił, jedną dłonią, rękojeść. Szala przechyliła się ku Kaienowi. Praktycznie przygniatał dzieciaka swoją siłą.
Wtedy poczuł jego palec, na swoim ramieniu - Hadou no Ichi... Shou! - niewidzialna moc szarpnęła Ginyu za ramię i rzuciła nim o ziemię.

-Niezłe, czy to robi się tak?- Wypowiedział pełni spokoju ,odepchnął się od ziemi i złapał go za dłoń w której trzymał bokken. Zacisnął dłoń jak najmocniej ,po czym skondensował sporą ilość reiatsu w ręce *2 Rei*. Wypowiedział -Hadou no Ichi -Shou!- z uśmieszkiem na twarzy i w głosie czuć było wysiłek w jaki wkłada w te Kidou i wykonuje gest pchnięcia zaciśniętą pięścią w trakcie wypowiadania słowa "Shou" i wypuszcza Rei tak jak to robił przed walką.

Wszystko poszło zgodnie z planem... Kaien zebrał pewną ilość energii i wypuścił z zaciśniętej pięści, w stronę uśmiechniętego oblicza Hanaty. Energia została wyrzucona w dobrym kierunku, jednak musiało jej być za mało bo jedynie zmusiła Masashiego do cofnięcia się o parę kroków. Ten nawet, nie stracił równowagi.

- Ładnie, ładnie!... - zaklaskał chłopak - Ale musisz w to włożyć, więcej reiatsu... O tak! Shou! - dzieciak machnął dłonią i ponownie, mocna fala energii rzuciła Kaienem do tyłu.
Czuł, że takiej wymiany pchnięć, długo nie wytrzyma. Już teraz, ledwo się unosił z ziemi, pomagając sobie bokkenem Yumi.

-Ciekawe czy taki kozak jesteś przy walce na bokkeny bez Kidou.- Wypowiedział zupełnie spokojnie jakby nie przejmował się tym ,że jest jakieś 3 metry od dzieciaka.

Ruszył z kopyta. Skoczył w lewo dalej biegnąc i trzymając ręce z bokkenem przy lewym udzie i czubkiem skierowanym ku górze by tuż przy nim opuścić bokken na wysokość jego kolana i zaatakować go uderzeniem w kolano. Dodał jeszcze szybkości i dezorientacji przeciwnika uskakując przy ataku na prawo i obracając się w lewą stronę uderzyć Dzieciaka w plecy trzymając bokken oburącz.

Na te zdanie wesoła mina dzieciaka, zmieniła się w dziwny grymas. Kaien, już po chwili, znalazł się przy Masashim. Zaatakował go w kolano. Ich bokkeny, znów się skrzyżowały. Tym razem obaj czubkiem dotykali ziemi.

- Może... i kozakiem nie jestem... - wycedził zza zaciśniętych zębów Hayata- Ale wystarczy... mi to, by pokonać... Ciebie!... - po ostatnim słowie odskoczył i wyciągnął przed siebie, wyprostowane ręce - Bakudo no Yon! Hainawa! - z jego rąk wystrzelił żółty promień energii, który przeradzając się w linę, zaczął się wić, po niebie, niczym wąż. W pewnym momencie, wystrzelił ku Ginyu. Cudem udało mu się uniknąć, zaś na miejscu, gdzie stał jeszcze przed chwilą, pozostało wgłębienie po kidou.

Masashi uklęknął. Zaczął ciężko dyszeć. Jego reiatsu słabło. Powoli zanikało...

-Nie chce walczyć gdy jesteś tak wyczerpany. Widziałem co możesz, a teraz to jest ,żenada.- Powiedział spokojnym głosem rozwijając aksamit z reki.
-Pasuję! Dość tej żenady.- Powiedział spokojnym głosem oddalając się z areny.
-Nie mam zamiaru walczyć z przeciwnikiem, który już na starcie jest zmęczony.- Nie miał zamiaru wygrać w nierównej walce. Wolał przegrać ,lecz z honorem.

Oddalił się w stronę Yumi zawijając bokken w piękny aksamit tak jak był zwinięty wcześniej. Wiedział co zrobił ,lecz tego nie żałował. Bardziej czułby współczucie i żal do samego siebie, że pokonał przeciwnika, który został uprzednio wymęczony przez innych.

Yuzuru

<Piszemy tu: https://bleach.forumpolish.com/centrala-lecznicza-f14/sala-nr-1-t353.htm#35036 >


Kaien

Jako ripostę, usłyszał głuche uderzenie o ziemię. Najwyraźniej osiągnął swój limit. A to, oznaczało jedno...
Kaien, dumnym krokiem, wymaszerował z areny. W ręce dzierżąc bokken Yumi. Wszyscy na niego patrzyli, z niedowierzaniem.
'Pokonał tego dzieciaka...', 'Wygrał z czwartorocznym...', 'Kim on jest?...'.
Przez grupkę uczniów, przetaczały się najróżniejsze szepty, świadczące o podziwie dla Ginyu. Nie czuł jednak, się na siłach, na zbieranie owacji i pochwał, bo sam był na skraju wyczerpania. Chłopak, w którego nikt już nie wierzył i którego każdy skreślił już na pierwszej walce, wygrał ten turniej! Drogę mu zastąpił Łysy...

- Co mam powiedzieć... Brawo, pędraku. Wygrałeś ten turniej... - Glaca przetoczył wzrok po zgromadzonych - ... I podziękuj temu chłopakowi, który walczył z nim wcześniej. Gdyby nie on... Co się gapicie?! Zabrać go z ringu, do czwartego oddziału!... - jego słowa wywołały harmider. Jak zwykle, Oda i Ayame, chyba stworzeni do tej roboty, pomogli wstać Masashiemu i wynieśli do Akademii - ...No dobra! To koniec na dzisiaj! I wszyscy mają mi się stawić na następne zajęcia! Zrozumiano?! - kadeci zaczęli się rozchodzić. Słońce chyliło się ku zachodowi. Glaca zebrał kijki, tworzące ring i również wszedł do budynku, wesoło pogwizdując. Został tylko Kaien i Yumi...

- Gratuluję Ci wygranej... - powiedziała, z uśmiechen - Zawsze wierzyłam w Ciebie...


< Gratuluję! Nauczyłeś się 'Hadou no Ichi - Shou!' ! Dopisz sobie! >

Nie zwracał na innych uwagi, na to jak się na niego patrzą ,co o nim mówią. Mimo, iż wyglądało na to jakby był super to on taki siebie nie czuł. Czuł się raczej jak wygrany z przypadku. Wiedził bowiem ,że to głównie zasługa czarnowłosego. Miał zamiar najpierw udać się do Yumi ,by potem pójść go odwiedzić.

- To głównie dzięki czarnowłosemu. - Powiedział swym spokojnym ,lecz barwnym głosem uśmiechając się do Yumi. - Będę musiał mu podziękować. Wiesz gdzie go zabrali?
Wystawił bokken zawinięty w śnieżnobiały aksamit przed siebie w stronę Yumi trzymając go od spodu oburącz.

Złota tarcza na niebie, powoli zmieniała barwę, na krwisto czerwony kolor. Ten dzień, z pewnością, minął szybko...

-Ee... - Yumi przez chwilę się zastanowiła - Yuzuru, tak? ...Wydaje mi się, że zabrali go do Sali nr 1... Z tego co widziałam, reszta sal była zapchana, więc tylko tam mogli go położyć. - spauzowała, po czym zerknęła nerwowo na słońce - Ja... muszę już iść... Mam ważne spotkanie...

- Jak musisz to idź. To do jutra! - Uśmiechnął się po czym rozejrzał się dookoła w poszukiwaniu swego bokkena. Przecież musiał gdzieś tutaj leżeć. Na pewno nikt go nie ukradł. Czekał ,aż Yumi odejdzie i zaczął poszukiwać swego bokkena ,który powinien być gdzieś niedaleko. Po odnalezieniu bokkena ruszył w stronę sali nr 1 o której mówiła Yumi do niejakiego "Yuzuru". Pora zapewne nie była dobra na odwiedziny ,lecz nie chciał zwlekać i udał się prosto do niego.

Na całe szczęście, odnalezienie zguby nie zajęło dużo czasu. Bokken Kaiena leżał w trawie, w miejscu, gdzie jeszcze niedawno stała jedna z aren. Gdy go podniósł, w oczy mu wpadły, liczne wgłębienia i pamiątki po uciążliwej walce z Kentaro. Wsunął broń za pas i ruszył w stronę akademii.
W korytarzach, było dość pusto, co było raczej normalne, jak na tę porę dnia. Przejście całego budynku zajęło mu dobrych paręnaście minut. Miał okazję poznać, kilka dotychczas nieznanych ślepych uliczek i nieskończonych korytarzy. Jakikolwiek architekt brał się za projektowanie tej budowli, to musiało mu naprawdę zależeć, na jak największym utrudnieniu wyjścia z tego labiryntu ścieżek. W końcu jednak, po natrafieniu na hol główny, Ginyu doszedł do magicznego, głównego wyjścia i ponownie odzyskał wolność .
Udał się prosto do Centrali Leczniczej, leżącej nieopodal akademii.


<Czekaj na posta w: https://bleach.forumpolish.com/centrala-lecznicza-f14/sala-nr-1-t353.htm >

Weszliście nieco w las, choć drzewa rosły jeszcze rzadko, dzięki nim uciążliwe słońce nie grzało was aż tak bardzo, nie było też tyle cienia aby utrudniać widzie. Wasza klasa zbierała się raczej powoli, na pewno nie było jeszcze blondasa i jego przydupasów... Przerwa miała zapewne jeszcze trochę trwać, jednak twoja koleżanka chyba nie lubiła się spóźniać, dla tego też Cie pogoniła.
Charakterystyczną osoba był pewien wysoki (ponad 2 metry wzrostu), i całkiem wysortowany mężczyzna o szerokich barkach.

Na głowie nosił słomiany, typowy dla starej Japonii kapelusik przyozdobiony u góry ciemnym materiałem. Mimo że wyglądał raczej groźnie wiedziałeś że był osobą spokojną, życzliwą i miłą. Był jednym z bardziej lubianych nauczycieli. Siedział na kłodzie, tuż obok niego siedziała niska i chuderlawa dziewczynka, zresztą z twojej klasy, młódka nie pojawiała się na większości lekcji od początku roku.

Dziewczyna miała jasne blond włosy i niebieskie przestraszone oczy, chodziła w mundurku uczennicy i mierzyła sobie zaledwie 155 cm wzrostu. Mimo to jednak nie wyglądała na dużo młodszą od was.
- Teraz przynajmniej luzacka lekcja... - Mruknęła Suze zerkając na nauczyciela.

Teraz już mam.I dziękuję Suze-san bałem się ,że się obrazisz za to ,że pakuję nas w kłopoty już na początku znajomości. Powiedział Kenjiro uśmiechając się lekko. I żałując że nie ma jego ulubionego Zanjutsu, Aczkolwiek Hakudą nigdy nie gardził. Nauczyciela jak większość uczniów lubił i okazywał mu duży szacunek. Poczekaj ja jeszcze muszę poradzić się senseia... Nikogo bliskiego nie mam a od tego też są nauczyciele, zwłaszcza ci ,którym ufamy. powiedział z uśmiechem idąc w stronę nauczyciela i dziewczyny.
Konnichiwa Sensei. powiedział podchodząc i kłaniając się nisko nauczycielowi i trochę mniej oficjalnie koleżance. Sensei mógłbym poprosić pana o radę nie związaną z nauką i treningami jako takimi. Chciałem zapytać się kogoś z doświadczeniem życiowym. Powiedział Kenjiro z lekko zakłopotaną miną. Czuł się dziwnie podchodząc w gruncie rzeczy do obcego człowieka i prosząc go o życiowe rady lecz, nie mając nikogo bliskiego a nie chcąc wylecieć przez Blondaska musiał się poradzić jak uporać się z kłopotami takimi jakie go dosięgają.