Sala nr 3

- Ostatni raz ci to mówię, spadaj - odpowiadam i odskakuję do tyłu poza zasięg jego ręki.

-Grozisz mi?- W jego głosie słyszałeś, że szukał zaczepki. Był bardzo zdenerwowany i dawał wrażenie silnego.

- Dość tego - mówię. - Wyleć! Rozbij wazon przeznaczenia, zwiąż wroga mego cienia! - mówię i używam Hea techniki aby związać mu ręce i nogi poddusić do utraty przytomności.

Niestety wróg okazał się szybszy i pojawił się za Tobą
(Podawaj mi zawsze którego Kidou używasz.)
-Myślisz że jestem nowicjuszem?- Zapytał się głosem, który zaraz miałby się przemienić w śmiech. I tak było, chwile potem wybuchnął śmiechem.

- Tak - odpowiadam. Przykładam mu rękę do podbrzusza i wymawiam : Droga zniszczenia nr. 4 Biała Błyskawica.
(Napisałem nazwę techniki.)

Uderzyłeś, jednak nie była ona trafna. Twój przeciwnik uniknął tego kidou.
Rozłączyła was pewna dziewczyna, która szybko oby dwu was położyła na Ziemie
-Przestańcie natychmiast- Pewny głos, wydobył się z niej.

(chodzi mi o numer zaklęcia, i nazwa)
(-8 PR)

- Kim jesteś? - po chwili ciszy zapytałem.

-Nie ważne, róbcie swoje i nie chce widzieć między wami jakąś potyczkę, gwarantuje że wrócę- Odwróciła się plecami a następnie poszła w swoim kierunku. Nie zwracając na was uwagi odeszła

Wzruszam ramionami i zastanawiam się, ile czasu mi jeszcze zostało.

Przynajmniej z pół godziny. Nawet tamten cwaniaczek już poszedł. Wystraszył się tej "nieznajomej"

Idę do miasta przejść się.

Przechodziłeś po mieście, jednak okazało się tam być dla Ciebie wielkie dno. Nie miałeś co robić, a i też nic Cię nie interesowało. Chyba był czas się już zbierać.

Idę do Akademii zastanawiając się jaką lekcję teraz mam.

Spotykasz dziewczynę Shinigami, która jak odchodziłeś wylegiwała się pod drzewem.
-Kuchiki-san, nastąpiły pewne zmiany co do planu lekcj, wyruszamy teraz na walkę treningową z pustymi do karakury z Inoue Ichiro.

- Dla mnie bomba - odpowiadziałem rozpromieniony.

Teraz omijamy bramę senkai i od razu piszemy w dziale Karakura-Obrzeża Miasta- Obrzeża

11

Wszedł do sali wcześniej pukając. Nie był pewny czy trafił do właściwego pomieszczenia. Rozejrzał się w koło i zaczepił jakiegoś ze studentów.
Przepraszam,czy tutaj będą się odbywać zajęcia z kidou?
Spytał uprzejmie chłopaka czekając cierpliwie na odpowiedź. Był bardzo ciekawy co nowego zobaczy, a co najważniejsze czego nowego się nauczy na zajęciach.

Yuzuru wkroczył niepewnym krokiem do sali, w której, podobno, miały odbyć się zajęcia z Kidou. Ku jego zdziwieniu, na pierwszy rzut oka, wydawała się praktycznie pusta. Zauważył młodą studentkę o brązowych włosach, spiętych w kucyk i szmaragdowych oczach.
Upewnił się, czy dobrze trafił.

- Tak... - uśmiechnęła się dziewczyna. Sprawiała wrażenie miłej osoby - A dokładniej, zajęcia odbędą się tam. - powiedziała, wskazując wyjście na taras, skąd dobiegały głosy ludzi. - Jestem Yumi! Yumi Hayakawa. Miło mi Cię poznać! - rzekła podając Ci rękę.

12

Na pierwszy rzut oka dziewczyna była bardzo ładna co też chłopak zauważył. Uśmiechnął się lekko.
*Uff całe szczęście dobrze trafiłem...*
A ja jestem Yuzuru Tanaka. Mnie również miło Ciebie poznać.
Chłopak uścisnął delikatnie dłoń dziewczyny i spojrzał jej w oczka. Były niezwykłego koloru, rzadko spotykanego.
A tak w ogóle to bardzo dziękuję za informacje.
Ruszył w stronę tarasu po czym na chwile się zatrzymał i odwrócił do dziewczyny.
A Ty idziesz?

- No pewnie ! - odpowiedziała z uśmiechem, po czym ruszyła za Tobą.

Taras, wyprowadzał na mały poligon. Otoczony był, z trzech stron, murem, na którym wisiały, widocznie już, wysłużone cele, w kształcie dwumetrowego człowieka. Napiętnowane były, licznymi znamionami, destrukcyjnej działalności Kidou. Co chwila, następowały kolejne eksplozje, poprzedzane recytowanymi, przez uczniów, inkantacjami. W powietrzu, przeważał swąd spalenizny i dymu.

Na zieloną trawkę, padały popołudniowe promyki słońca. Trzeba było przyznać, że ładnie przygrzewało, jak na tę porę roku. Taki początek wiosny, musiał zwiastować upalne lato. Kwiaty wiśni, już zaczynały dojrzewać, przez co w sadach robiło się różowo.

Ogólną sielankowość dnia, przerwały, jednak, krzyki, które, jak wynikało z kontekstu, były kierowane do ucznia, przez nauczyciela.

...Idioto! - przetoczył się rozwścieczony głos - Czy wiesz, do czego służą te cele, głąbie?!

- D-do celowania?... - odpowiedział po krótkiej pauzie nieśmiały ton

- Tak! - wrzasnął Sensei - Do wyładowania twojej zasranej agresji! Po to, by nie celować w ludzi!... Mogłeś go zabić!

- Sumimasen... W-wybacz, Gomari... - wymamrotał chłopak, do osoby o imieniu Gomari, który właśnie podnosił się z ziemi, z nieco osmoloną twarzą.

- A teraz wynoś się z moich zajęć! - dokończył Sensei, wskazując palcem, wyjście. - Chce Cię widzieć za tydzień! Wyrecytujesz mi inkantacje, wszystkich 90 Hadou oraz Bakudou, bez zająknięcia się i bez pomyłki. W innym razie, wypadasz z Akademii i tracisz szansę na zostanie Shinigami! Zrozumiano?!

Wszyscy już - wraz z Yuzuru - zdążyli się zebrać wokół i podziwiać komiczną, dla nich, sytuację.
Winowajca, z opuszczoną głową, opuścił poligon.

- Yarre, yarre... - sapnął nauczyciel, pomagając wstać poszkodowanemu - ...Praca z dzisiejszą młodzieżą, wymaga stanowczości... - zerknął na zebrany tłum - W porządku, skoro i tak już wszyscy się zebrali. Dla nowych lub ze słabą pamięcią - jestem Shirosama Ukiyo. Miło mi was poznać. Będę waszym nauczycielem Kidou. Zapewne każdy z was, zna już chociaż podstawowe zaklęcia, dlatego zapraszam do stanowisk i trenowania, trenowania i jeszcze raz trenowania. Używamy kidou, TYLKO na celach! Przyjdzie czas na wypróbowanie ich w praktyce, na żywych stworzeniach. Dziękuję za uwagę. - skończył, po czym, udał się do swojego biurka.

13

*Yarre, yarre co za nerwowy gość.... Wszystkim mogło się to przydarzyć... Eh...*
Pomyślał Tanaka po czym rozejrzał się po wszystkich. Wypadałoby znać większość osób z jego klasy chociaż z widzenia. Po krótki rozeznaniu pełen entuzjazmu podszedł do jednego z wolnych stanowisk. Podniósł rękę do góry i rozpoczął inkantacje bardzo wyraźnie,w skupieniu recytując każde słowo.
Niebo przesłoniła strzała mroku - Zaklęcie destrukcyjnie numer pięć - Kuragari!
W ręce chłopaka pojawiła się błyskawica. Kilka chwil później wziął zamach i cisnął strzałą błyskawicy w cel wcześniej starając się precyzyjnie wycelować.

Pojawił się błysk. Tanaka poczuł mrowienie w podniesionej ręce. Spojrzał, by upewnić się, czy wszystko poszło zgodnie z planem.
Zobaczył w swojej dłoni podłużną, poświatę, przypominającą niewymiarową, wijącą się włócznię.
Już po chwili, posłał błyskawicę w stronę celu. Ku jego zdziwieniu, nastąpił jedynie lekki błysk, a manekin nie otrzymał nawet zadraśnięcia.
Co mógł zrobić, nie tak?

- Powinieneś wiedzieć, że te cele są naładowane Reiatsu, na poziomie przeciętnego Hollowa - powiedział głos zza niego - Musisz w to władować więcej Reiatsu...


[- 10 PR]

14

*Ale nie wiedziałem...*
Powiedział sobie w myślach.
Teraz wiem.
Odparł cicho. Tanaka zaczął koncentrować sporą ilość Reiatsu i w skupieniu rozpoczął ponownie wypowiadać wyraźnie inkantacje, wcześniej podnosząc rękę w górę.
Niebo przesłoniła strzała mroku - Zaklęcie destrukcyjne numer pięć - Kuragari!
Spojrzał na cel w skupieniu tak jakby wydawał się wielkim arbuzem tuż przed jego oczyma i cisnął błyskawicą w obiekt treningowy.

Falująca błyskawica, zdawała się być teraz większa. Mrowienie w ręce, również, uległo nasileniu, przez co stawało się nieprzyjemne i chciał wyrzucić kidou, jak najszybciej.

Wziął ostry zamach, po czym wyrzucił strzałę, w stronę manekina.
Ten, nie sposobiąc się na uniki, został trafiony w rękę. Nastąpił błysk. Po chwili gładkie, dotychczas, ramię zamieniło się w postrzępiony ochłap.
Yuzuru przecierając, jeszcze, oczy, po nieprzyjemnym ukłuciu, wywołanym nagłą zmianą natężenia światła, usłyszał kolejne pouczenie.

- Jest lepiej... - przytaknął głos zza pleców - ... Jednak staraj się na następny raz, celować w głowę. Tam puści mają maski... Zresztą, dla każdej istoty, ta część ciała jest punktem śmiertelnym. Zawsze celuj trochę niżej. Wtedy, nawet jeżeli nie uda Ci się trafić w głowę, to atak ugodzi prosto w szyję lub klatkę piersiową. W praktyce może to wydawać się, nieco, trudniejsze, jednak jeżeli będziesz długo trenować, to przyniesie to zamierzone efekty...


[- 25 PR]

15

Arigato,
Odpowiedział Tanaka po czym rozmasował prawą mrowiącą rękę by ją rozluźnić. Poczekał jeszcze chwilkę i postanowił wykonać jeszcze jedną próbę. Skupił jeszcze troszkę więcej Reiatsu niż wcześniej, podniósł rękę do góry i ponownie zaczął wypowiadać inkantacje.
Niebo przesłoniła strzała mroku - Zaklęcie destrukcyjne numer pięć - Kuragari!
Gdy w ręce pojawiła się błyskawica nieprzyjemne mrowienie było jeszcze bardziej bolesne i uciążliwe. Jednak Tanaka starał się nie myśleć o bólu lecz o celu by trafić go w głowę.Mimo, że go bolało wyrzucił dopiero po dobrym wymierzeniu w manekina. Czuł się jakby był wypruty z Energii duchowej.

Tanaka zdawał sobie sprawę, że to już będzie jego ostatni rzut. Pomasował rękę, po czym z zawiścią spojrzał na kukłę. Był już nieźle zmęczony, chociaż użył Kidou zaledwie dwa razy.
Uniósł dłoń, w stronę nieba, po raz trzeci. Ze skupieniem, począł recytować inkantację.

- A, i jeszcze jedno... - znów zaczął mentorski głos, zza pleców - Nigdy nie przesadzaj z ilością Reiatsu, gdyż im go więcej, tym trudniej go kontro...-

Lecz było już za późno. Mrowienie przerodziło się w nieznośny ból. Mimowolnie, całe pokłady jego Reiatsu zaczęły napływać do ręki.
Było go za dużo! Nie mógł go kontrolować! Nie potrafił zatrzymać tego procesu. Miast uformowania włóczni, cała energia się rozproszyła powodując niekontrolowaną eksplozję.


!Błysk!




[Zeżarło Ci całe Rei :[ ]


[Zapraszam do : https://bleach.forumpolish.com/centrala-lecznicza-f14/sala-nr-1-t353.htm#33700 . ]

Kaien

Razem z Shosuke, wkroczyliście na zalany słońcem taras, który wyprowadzał z kolei, na usłany zieloną trawką, poligon. Do muru, który z trzech stron otaczał ów polanę, podczepione były liczne manekiny, w kształcie dwumetrowych humanoidów. Niektórym, brakowało którejś kończyny, lub nosiły na sobie czarne pamiątki bliskiego kontaktu z marnie rzuconym kidou. Wokół rozlegały się wybuchy, poprzedzane recytowanymi inkantacjami.
Obaj zeszli na polanę, na których zastał ich krzyk.

- Wszyscy na stanowiska! - wrzasnął Sensei - Trenować! Doskonalić! Uczyć się na błędach! Jednak pamiętajcie! Jakakolwiek pomyłka, będzie srogo karana! Starajcie się więc albo przypłacicie to biletem do następnej klasy!... - wrzaski, kierowane do stojących przy wyznaczonych stanowiskach, uczniów, dochodziły od siedzącego przy biurku Ukiyo - senpaia. Dość gruby gość, jak zwykle mierzwił sobie swoją długą do wielgachnego brzucha, brodę. Uważnie przyglądał się rzucającym zaklęcia, studentom. Co chwila, wyzywał kogoś lub strofował. Jego wzrok padł na przybyłych.

- Co się gapicie?! - machnął ręką - Do manekinów! Ćwiczyć!...


Yuzuru

Czarnowłosy uchylił delikatnie drzwi, aby upewnić się czy dobrze trafił. Cel okazał się właściwy. Poczuł lekki wietrzyk muskający go po twarzy. Wszedł. Dobrze znał ten poligon. Z dala słyszał już znany mu głos Shirosamy - senpai. Wkroczył na polanę. Stało tam jakichś dwóch gości, którzy najprawdopodobniej przyszli niedługo przed nim. Szli już w stronę stanowisk. Nagle rozległ się śmiech nauczyciela.

- Ha! Człowieku! Marsz do domu i zmień te łachmany! Wyglądasz jak jakaś oferma...! - po chwili, jego wzrok padł na oparzone ramię - ... I na litość boską! Zróbże coś z tym ramieniem! Wygląda ohydnie! - na całe szczęście, przyzwyczajeni już do wrzasków i najprawdopodobniej ignorujący ich znaczenie, uczniowie, zupełnie nie zwracali uwagi na Tanakę, który właśnie dostawał wykład odnoście swojego ubioru od Senseia.

64

Do domu?
Powtórzył wręcz grożącym głosem. Ominął nauczyciela szerokim łukiem i podszedł do jednego ze stanowisk.
Przyszedłem tu trenować,a nie po to żeby potem ktoś mnie odesłał do domu. Muszę stać się silniejszym żeby podporządkować sobie swoje...
I w tym momencie właśnie urwał i nie dokończył zdania. Spojrzał na cel i skoncentrował się na głowie humanoidu. Rozpoczął inkantacje w skupieniu.
Niebo przesłoniła strzała mroku...
Tanaka wzniósł rękę ku górze. Czuł jak reiatsu, które wypuszczał z dłoni zaczęło zamieniać się na iskry elektryczności powodując mrowienie jego kończyny górnej.
Zaklęcie destrukcyjne numer pięć!
Yuzuru zamachnął się zdrowym ramieniem i w momencie miotnięcia błyskawicą krzyknął.
Kuragari!

Kaien się bardzo zdenerwował, bo w końcu jaki idiota na "dzień dobry" się na Ciebie wydziera. Uznał ,że podejście do niego skończy się jakimś przypałem, więc najlepiej będzie go zignorować. Chwilę stał wkurzony, by po chwili podejść do jednego z wolnych manekinów i zacząć ćwiczyć.

Na pierwszy ogień ruszył Hadou numer 1. Stanął przed manekinem, wyciągnął prawą rękę w stronę manekina, lewą ręką złapał się przed nadgarstkiem ,następnie zaczął zbierać reiatsu w prawej ręce i wypowiedział - Hadou no Ichi! - Wykonał nagłe, delikatne pchnięcie, wypuszczając jednocześnie reiatsu i wymawiając -Shou!-

Yuzuru

Czarnowłosy, będąc pewnym, że zagrożenie w postaci Senpaia, ma za sobą, udał się do jednego ze stanowisk. Parę studentów, w przerwie między rzucaniem zaklęć, spojrzało na niego dziwnym wzrokiem. Nie przejmując się, skupioną na swojej osobie uwagą, Yuzuru przystąpił do rzucenia zaklęcia, swojego jedynego ofensywnego kidou.
Począł recytować inkantację, jednocześnie wznosząc powoli, prawicę ku błękitowi nieba. Przyjemnie mrowiące reiatsu, napływało mu do dłoni. Było go coraz więcej, z każdym kolejnym, wypowiadanym słowem.
Nagle, coś go chwyciło nadgarstek, a hadou, po prostu wyparowało - wraz ze zużytym reiatsu.
Poczuł silny ucisk. Po odwróceniu głowy, jego krwistym oczom ukazały się jeszcze groźniejsze ślepia Shirosamy-senpaia.

- Nie na mojej warcie, chłopcze!... - rzekł, z dużą siłą, odrzucając rękę Yuzuru - Na moich zajęciach, wszyscy są schludnie ubrani! Patrz! Czy widzisz, kogoś równie obdartego, jak ty?! Nie!... Dyskredytujesz naszą akademię, w oczach całego Seiretei... Nie będę się już więcej powtarzał! Idź do domu, zmienić te łachy...!

[-5 PR]


Kaien

Kaien postąpił zgodnie z radami Kentaro. Reiatsu powoli kumulowało się w jego palcach. Pod koniec, recytacji numeru zaklęcia, wykonał delikatne pchnięcie w stronę manekina. Struga powietrza, pomknęła do plastikowego humanoida, wyginając go mocno do tyłu. Ten począł się bujać we wszystkie strony. Wyglądało na to, że te manekiny ćwiczebne, muszą mieć jakieś sprężyny u ich podstaw. Po chwili, lalka uspokoiła się osiadając w jednym miejscu. Wyglądało na to, że zaklęcie, którego nauczył się na podstawie samej obserwacji, wychodziło mu coraz lepiej.

[-5 PR]