Sala nr 3

- Cholera! Czemy mi to nie wychodzi?! Musi mi się udać! Nie mogę być od niej gorszy! – skarcił sam siebie w myślach. Przepełniał go te teraz gniew, a zarazem smutek, nie mógł być gorszy o tej Kisawy!
Pozwolił, by jego Reiatsu przepłynęło w jedno miejsce, następnie utworzył z niego kulę, dla lepszego uderzenia.
-Hadou no ichi – Shou! – powiedział, wypuszczając z impetem kulę skondensowanego Reiatsu, w stronę kukły.

Byłeś tak wściekły że całe reitasu które użyłeś w tym hadou zostało rozproszone po chwili i nie doleciało do kukły. Nagle zobaczyłeś że Kisawa do ciebie podchodzi i mówi
-nie korzystaj z cudzych sposobów na rzuceni Hadou tylko wymyśl swój który jest niezawodny i tylko twój...rozzłoszczone reitasu jest ciężkie do opanowania więc nie złość się

- Łatwo ci mówić - powiedział do niej lekko speszony jego nieudolnymi próbami użycia najłatwiejszego z Hadou. - Ty też korzystasz z własnego sposobu na Hadou? Jeśli tak to, to z pewnością świetny sposób.
Ponownie przyjął dogodną pozycję, z której miał zamiar zmieść kukłę z powierzchni ziemi.
Wyciągnął prawą rękę przed siebie, a lewą złapał ją tuż przy nadgarstku. Starał się by Reiatsu wypełniło jego całe ciało, od stóp, po czubki włosów. Następnie zebrał znaczą cześć Reiatsu i skumulował je w dłoni prawej ręki, pozwalając prawie, opuścić jej ciało.
- Ten manekin... Nie! To nie jest nieruchomy manekin. To żywy i potężny hollow i jeśli nie uda mi się go odepchnąć, to zginę - pomyślał.
-Hadou no ichi : Shou!

-Tak ja mam na to świetny sposób i może ci zdradzę jak mnie o to poprosisz twój Hadou trafił Kukłę i odepchnął go na 0,5m -widzisz jakie to proste znajdź sposób i go udoskonalaj a będziesz mistrzem Kidou-powiedziała Kisawa na swoje miejsce ćwicząc dalej Shou

Po ostatniej próbie Shouhei zmęczył się i postanowił chwilę odsapnąć, zanim zacznie znowu trenować Hadou.
Lekko zrezygnowany podszedł do Kisawy.
-Czy mogłabyś mi powiedzieć, jaki jest ten twój sposób na Hadou?

- Pomysłowy! Nigdy bym na coś takiego nie wpadł! - powiedział z uśmiechem do dziewczyny. - Dziękuje.
Stanął na swoim stanowisku i przyjął postawę, z której jest w stanie wykonac owe Hadou.
- Wyobraź sobie, że jesteś kowalem, wszystko poza mim celem to kowadło. Mój cel to gorące żelazo, w które uderzę za pomocą młoto - Hadou!
- Hadou no ichi : Shou!

Twoje shou równało się mocą Shou Kisawy jednak nie byłeś z tego w pełni usatysfakcjonowany
-To jest mój sposób ty wymyśl swój a twoje Hadou będą jeszcze potężniejsze-powiedziała zadowolona ze swojego osiągnięcia

- Spóbuję jeszcze raz!- pomyślał.
Stanął na swoim stanowisku i przyjął postawę, z której jest w stanie wykonac owe Hadou.
- Wyobraź sobie, że jesteś łucznikiem. Kukła jest środkiem tarczy, a wszystko poza nią się nie liczy. Hadou jest strzałą, którą musisz trafić w środek tarczy!
- Hadou no ichi : Shou!

Twoje hadou był bardzo mocne spowodowało to ze kukła doleciała na kilkanaście metrów i wykonała rykoszet od ściany . Wszyscy zaczęli ci bić brawa jednak czułeś że musisz komuś podziękować przy wszystkich

Podszedł do Kisawy i ładnie podziękował jej przy wszystkich.
- Dziękuję - powiedział uśmiechając się do dziewczyny.
A następnie usiadł przy ścianie i obserwował trening innych, oraz czekał na koniec lekcji.

Dziewczyna lekko się zaczerwieniła jednak jej to nie przeszkadzało. Siedziałeś sobie spokojnie do końca lekcji aż , nagle był dzwonek i do ciebie podeszła Kisawa-ehem... możemy zjeść razem drugie śniadanie-powiedziała nieśmiel



+2 do psychiki(1 za sposób 1 za podziękowanie)
+2 inteligencji(1 za sposób 1 za naukę hadou)
+nowe hadou Shou (dodaj w profilu)

- Chętnie - powiedziałem do Kisawy uśmiechając się szeroko. - Gdzie?

-nie ważne gdzie ważne że z tobą-powiedziała częściowo nieświadomie

Uśmiechnął się do niej jeszcze szerzej.
- To może u mnie? - spytał Kisawę.

-to chodźmy bo już nie ma dzisiaj więcej zajęć-powiedziała idąc za tobą

Tasuki Shiroshi

Wszedł do sali, rozglądając się po niej. Jeśli nie zauważy profesora idzie na zaplecze.

Sala wydaje się opustoszała. Na zapleczu słyszysz tylko klnięcie i szelest. Najwidoczniej profesor czegoś szuka w szafce. Staruszek poszedł pierwszy a ty tuż za nim. Zobaczyliście nauczyciela szperającego w szufladzie. *Nie to, nie to. Gdzie to jest... Gdzie to może być. Nie przeszkadzaj mi!* wrzasnął na siebie, poczym odwrócił się w waszą stronę. Twarz miał całą czerwoną, a na czole wyrastały mu dwa rogi (chociaż możnaby je nazwać guzami). Nagle w jednej chwili całkowicie się zmienił i powiedział do ciebie łagodnym głosem *Co tu robi mój najlepszy uczeń?*

Tasuki Shiroshi

Bez słowa położył ręce na Zanie, przygotowując się do walki.
-Czym jesteś, sensei? - powiedział i po chwili wahania dodał -Wiem że pobiłeś Sasoriego i połamałeś mu ręce i nogi. Powiedział mi to.

*Mówiłem mu, żeby trzymał gębę na kłódkę!* wykrzyczał, poczym znowu nabrał czerwieni. Zauważyłeś także, że jego "rogi" się powiększają. Staruszek dotąd milczący przemówił *Co zrobiłeś z profesorem Yamato? Nie lepiej będzie znowu wrócić do dywizjonu technologicznego?*. Nauczyciel odwrócił się teraz do niego. *Nie wrócę tam!* krzyknął i wyciągnął swój miecz. Uduś, Shizonue powiedział, poczym jego zan zmienił się łańcuch. Z dwóch stron miał przyczepone ostrze w kształcie przypominającym "trójgłowego" shurikena. Na środku łańcucha znajdował się także drewniany uchwyt. Moment później nauczyciel zaczął coś szeptać.

Tasuki Shiroshi

Nie czekał dłużej. Kiedy tylko nauczyciel uwolnił swojego Zana wycelował on dwoma wyprostowanymi palcami i krzyknął -Hadou no jon - Byakurai! - uwalniając reiatsu w formie błyskawicy prosto w pierś nauczyciela.

Kiedy myślałeś, że trafiłeś nauczyciela, zobaczyłeś efekt jego szeptu. Na jednej z jego rąk pojawiła się tarcza. Wchłonęła ona twoje Hadou. Profesor złapał w jedną rękę swój łańcuch, poczym zaczął nim kręcić. Nie rzucił się jednak na ciebie, lecz na staruszka, który dotychczas przyglądał się całej akcji. Cofnął się tak, aby nad nim była framuga. Łańcuch jego wroga walnął w drewno, jednocześnie wbijając się w nie. Staruszek podszedł do niego, poczym spokojnie uderzył go w brzuch. Profesor w jednej chwili zemdlał. *Choćmy Yamato. Już nić nie będzie ci grozić* powiedział do zemdlałego, poczym zwrócił się do ciebie *Dobrze się spisałeś. Nawet nie wiesz, jak mi pomogłeś. Przeszukaj ten gabinet. Powinna tam się znajdować pewna kula. Może ci się ona przydać do ćwiczenia kontroli reiatsu.* Zaraz potem staruszka nie było, a ty postanowiłeś przeszukać gabinet.

Tasuki Shiroshi

Skinął tylko głową zdziwiony całą sytuacją. Zabrał się do szukania owej kuli, wiedząc, że musi sobie to wszystko później przemyśleć.

Przeszukujesz szafkę, w której znajdujesz dziwn pierścień, paczuszkę oraz kulę. Reszta to zwykłe śmieci. Co zamierzasz wziąć?

Tasuki Shiroshi

Zabiera wszystko, wszak nie wiadomo czy profesor nie miał innych jemu podobnych. Potem wyjdzie z sali i ruszy do swojego domu.
~Te rogi..kim on był? Nie jest typową duszą, to pewne, ale na pustego nie wyglądał. Poza tym, jego miecz..to był zwykły Zanpakutou, tego jestem pewien. Dziwne, a zarazem niepokojące. Nie sądzę bym jednak dużo się dowiedział od 12 dywizjonu. Hmm..będę musiał potem porozmawiać z staruszkiem. I dowiedzieć się co z moim dalszym zadaniem. Intrygujące. Dlaczego pobił Sasoriego? Czy dla siły, bądź władzy zrobiłbym to samo co on? Czy ejstem na tyle przesiąknięty głodem, by móc oddać swoje..człowieczeństwo?..w zamian za siłę? Nie. Nie jestem taki. Wierzę w honor i wierzę, że mogą osiągnąć wszystko czystymi celami. Tak, będę się tego trzymał.

Honor Wojownika jest jego życiem
Katana - jego duszą ~myślał idąc do domu.

Wziąłeś wszystkie rzeczy, poczym powoli wyszedłeś z klasy. Podróż minęła ci szybko. Spędziłeś ją na rozmyślaniach.

(Jeszcze jeden lub 2 takie posciki o rozmyślaniach i będzie +1 do psychiki)

Przenosimy się do twojego domku.

EloNis

Sory ze tyle czekales
Nie ma juz zajac macie wolne

(Luz )

Wracam do domu

[Roten]
A jak bym ci miał niby pomóc? zapytał szczerze chłopak

-Po pierwsze, jeśli uważasz, że jesteś silniejszy, to mógłbyś mnie podszkolić przez te dwa dni, bo bez sensu ruszać teraz.
-Po drugie, możesz udzielić mi paru informacji, na ten przykład chciałbym wiedzieć więcej o tym świecie. Jak chyba widać nie jestem stąd.
-Po trzecie, jeśli byłbyś skory to mógłbyś nawet pomóc mi w walce.
-Poza tym... zawsze możesz opracować dla mnie jakiś plan, dać mi jakiś przydatny przedmiot, cokolwiek.
Na to "po trzecie" Roten nie liczył za bardzo, ale czemu miałby nie podać tego jako przykład, w jaki sposób miałby mu pomóc ten nauczyciel.